EEN FAUST - Theater Schrift Lucifer

Maar om eindelijk een duidelijke vraag te stellen:
Er is dus niets dat je bevalt?
Jij bent overal geweest, je hebt alles gezien,
Maar je blijft onbevredigd,
Je hebt nergens echt zin in?
FAUST:
Toch wel! Ik heb een droom.
MEFISTOFELES:
Wat zal het zijn?
Een prachtwijk, een stadsvilla,
Parken met fonteinen,
Vrouwen, meervoud dus,
want één kan nooit genoeg zijn?
FAUST:
Slecht en modern. Wat zeg ik: postmodern!
MEFISTOFELES:
Goed, dan pak ik het grootser aan:
Je laatste droom was al zo aan de aard’ ontstegen,
Nu wil je waarschijnlijk naar de maan?
FAUST:
De aarde is mij nog niet te klein.
Hier wil ik iets groots verrichten.
Land wil ik, macht en heerschappij.
MEFISTOFELES:
Goed, als dat je nieuwe gril is...
FAUST:
Jij bent zo cynisch,
Jij snapt niets van bezieling.
Ja, hoe zou een duivel dat ook snappen.
MEFISTOFELES:
Jouw wil geschiede.
FAUST:
Ik zag het rijzen van de vloed,
Hoe het breken van de golven het strand bestormt
En dan weer terugtrekt, in eindeloos afwisselend spel.
MEFISTOFELES:
Ja, is dat nieuws?
FAUST:
Eb en vloed – ’t gaat maar door
En ’t leidt tot niets. Zout en onvruchtbaar,
Schept de zee niets anders dan onvruchtbaarheid.
Wat een ongehoorde krachtverspilling.
Daar wil ik wat aan doen. En dat is mogelijk!
Want hoe sterk de zee ook is,
Elke heuvel is voor haar een hindernis.
De kleinste hoogte houdt haar tegen,
De minste diepte trekt haar aan.
Ik wil de zee het land afhandig maken.
Haar terugdringen, insnoeren, ommuren,
Voor mij opeisen haar zoute vloeren,
En die exploiteren, stap voor stap.
Jij moet mij helpen.
MEFISTOFELES:
Dat kan ik. Hé, lawaai.
FAUST:
Niet weer een oorlog! Elk weldenkend mens
Heeft daar genoeg van.
MEFISTOFELES:
Elk weldenkend mens schat zijn kansen in
En profiteert van oorlog én van vrede.
Dit is jóuw kans: sla toe!
FAUST:
Hoe?
Theater Schrift Lucifer #12, najaar 2012 75