EEN FAUST - Theater Schrift Lucifer

In zachte kussens uitgestrekt,
Zweeft... een vrouw. Zij lijkt op Juno, Leda, Helena.
Ach, het beeld verschuift. Vormeloos,
Breed opgehoopt, rust het in ’t Oosten,
Blinkend als een ver verwijderd ijsgebergte,
Verblindend nabeeld van vluchtigheid,
Die vol betekenis was.
Nu waart een zachte, lichte nevel
Rondom mijn hoofd en borst, strelend en koel.
Vederlicht stijgt hij op en op,
Verdicht zich tot een beeld – verrukkelijk –
Bedrieg ik mij? Zie ik het hoogste goed,
Het langst ontbeerde, allereerste,
De diepst verborgen rijkdom van mijn hart?
Die lieve vorm verdicht zich tot een beeld der ziel
En lost niet op, maar stijgt op in het blauw
En trekt het beste wat ik in mij heb
Met zich omhoog.
Met knallende stap landt bezemsteel. Mefistofeles stapt af. De
bezemsteel vliegt haastig verder.
MEFISTOFELES:
Sneller dan ik, zowaar!
Maar waarom uitgestapt
In deze woestenij van stenen?
Hier zag ik ze niet eerder, maar ik ken ze wel.
Die lagen op de bodem van de hel.
FAUST:
Ja hoor, ’t zal wel weer.
MEFISTOFELES:
Toen de hoogste Heer ons (om bekende redenen)
De hemel uitsmeet naar ’t diepste diep,
Waar rond een gloeiende kern,
De vlammen eeuwig brandden,
Kregen wij ’t steeds benauwder,
Kotsten van boven en van onder,
Een hel uit van zwaveldamp en gas.
Daardoor scheurde de aardkorst open
En wat van onder kwam, rees op naar boven.
Vandaar komt ook ons recht
De hele wereld op z’n kop te zetten.
Echt waar: Zo staat het in Efeziërs 2.
FAUST:
Die berg en deze stenen liggen hier gewoon.
Ik vraag niet naar het hoe of het waarom.
Toen de natuur ooit uit zichzelf ontstond,
Met bergen, dalen, heuvels en ravijnen,
Kon zij zonder die goocheltrucs van jou.
MEFISTOFELES:
O ja? Was jij erbij?
Ik spreek als een ooggetuige.
Ik heb de afgrond kokend op zien komen.
De bergen zien smeden, tonnen puin
In ’t rond zien vliegen. ’t Land zien zuchten
Onder vreemd gesteente.
De filosoof is niet in staat het te verklaren.
Elk rotsblok is een aanslag op zijn ratio.
Alleen het volk laat zich niet bedriegen
En gunt de duivel wat des duivels is:
De wonderen van Duivelsrots en Duivelsbrug.
FAUST:
Interessant om eens te horen,
Hoe de duivel de natuur verklaart.
MEFISTOFELES:
Hou op. Het gaat mij niet om de natuur,
Maar om ’t feit dat ik erbij was!
Zonder de duivel komt niets groots tot stand:
Tumult en zinloos geweld:
Dat is wat je hier voor je ziet.
Theater Schrift Lucifer #12, najaar 2012 74