EEN FAUST - Theater Schrift Lucifer

GEDROCHT 1:
’t Is goed. Maar zonder ons oog en onze tand.
MEFISTOFELES:
Maar dan houdt u het beste voor uzelf!
GEDROCHT 2:
Knijp één oog dicht en steek je tand naar voren.
En je bent onze drielingbroer.
MEFISTOFELES:
Het zij zo.
GEDROCHTEN:
Het is zo.
MEFISTOFELES:
(verandert in een vampier)
Hier sta ik!
Compleet veranderd!
Chaos’ liefste zoon!
GEDROCHTEN:
Zijn liefste dochter!
MEFISTOFELES:
Zo ben ik nu hermafrodiet!
De duivels in mijn eigen hel geloven dit niet.
Ik ga mij daar meteen vertonen!
(af)
(De Filosoof met Homunculus aan het strand)
THALES:
Nereus, grijze zeegod, stuur ons niet weg!
Geef wijze raad! Zie deze vlam hier aan.
Het is een ventje; hij wil graag ontstaan!
NEREUS:
Laat me met rust. Ik wacht hier op mijn dochter.
Mijn mooie Galatea is sinds kort zelf godin.
En dat wil ik vieren. In een vlam heb ik geen zin.
Ga maar naar Proteus. Die weet als wonderman
Hoe je ontstaan en weer veranderen kan.
(Nereus verdwijnt)
THALES:
Proteus. Die verandert om de haverklap.
Hem zoeken is onbegonnen werk.
Maar goed. We hebben A gezegd.
Dus op naar B en C.
PROTEUS:
(onzichtbaar, lacht, nu dichtbij, dan in de verte))
Ik ben hier, hier, hier.
(in de verte)
Tot ziens!
THALES:
Ik weet dat je niet bent waar wij je horen.
(tegen Homunculus)
Geef meer licht! Dan komt hij wel kijken.
Hij is zo nieuwsgierig als een vis.
HOMUNCULUS:
Ik gloei! Maar mijn reageerbuis mag niet springen!
PROTEUS:
(achtereenvolgens in een aantal gedaanten)
Wat is dat voor betoverend licht?
THALES:
Kom het van dichtbij bekijken.
PROTEUS:
Een gloeiend dwergje! Prachtig!
Theater Schrift Lucifer #12, najaar 2012 64