EEN FAUST - Theater Schrift Lucifer

HOMUNCULUS:
Ik dacht dat jij je wel zou interesseren
voor Sfinxen, Centauren, Wraakgodinnen!
MEFISTOFELES:
’t Is niet mijn voorkeur,
Maar ‘t klinkt misschien interessant genoeg
Om er eens rond te kijken.
HOMUNCULUS:
Ik licht je bij.
WAGNER:
En ik dan?
HOMUNCULUS:
Jij blijft hier studeren
En ’t betere klonen leren.
Tot ziens!
WAGNER:
Het afscheid doet pijn!
MEFISTOFELES:
Neefje is behoorlijk gis.
Voor een zelfgeknutseld schepsel,
Is hij bepaald niet mis.
KLASSIEKE WALPURGISNACHT
Mefistofeles, Homunculus en de nog steeds bewusteloze Faust
komen neergedaald (bij Goethe in een hete lucht-ballon, dus een
zeer modern vervoermiddel). Een landschap waar een veldslag heeft
gewoed.
MEFISTOFELES:
Overal vuren in dit Griekse sagenrijk.
En eromheen de vreemdste types.
Dit doet niet onder voor de hellingen van de Harz:
Die combinatie van geesten en woestenij.
Daar voel ik me uitstekend bij.
HOMUNCULUS:
Het ziet er allemaal verdomd eng uit.
Zet Faust hier maar aan de grond.
Hij was toch op zoek naar schimmen en fabeldieren.
FAUST:
(komt bij)
Waar is zij...
HOMUNCULUS:
‘k Zou het je niet kunnen zeggen.
Maar ’t is een kwestie van haar zoeken.
Je hebt één hele nacht de tijd.
Voor iemand die de Moeders heeft misleid,
Kan dit toch niet te moeilijk zijn.
MEFISTOFELES:
Ik heb ook wel zin om rond te kijken.
Het is vertrouwd hier, maar toch heel anders.
En zo blóót. Dat is kennelijk klassiek.
Wat mij het beste lijkt:
We gaan alle drie op eigen avontuur.
Het licht van jouw reageerbuis
roept ons vóór de morgen terug naar huis.
(Mefistofeles verdwijnt. Faust is nog te verbijsterd om te reageren.)
HOMUNCULUS:
Op naar de wonderen.
(hij zweeft weg.)
FAUST:
(alleen)
Wat is dit?
Hier ben ik als door een wonder op Griekse grond.
Theater Schrift Lucifer #12, najaar 2012 59