EEN FAUST - Theater Schrift Lucifer

MARTHE:
Kunt u mij misschien zwart op wit verklaren
Wanneer en waar mijn man gestorven en begraven is?
Ik stel graag orde op zaken, ook officieel.
Tenslotte heeft dit alles consequenties, zeker financieel.
MEFISTOFELES:
Mevrouw, voor zo’n verklaring zijn twee getuigen nodig.
Een vriend van mij wil denk ik wel getuigen.
Ik breng hem mee?
MARTHE:
Heel graag.
MEFISTOFELES:
Wij ontmoeten u dan allebei?
Mijn vriend is een interessante man
Die meisjes wel waarderen kan.
MARGARETE:
Ik zou me dood generen...
MEFISTOFELES:
Je zou de koning zelf charmeren.
MARTHE:
Vanavond wachten we samen
Hier achter in de tuin.
(Mefistofeles gaat weg, hij ontmoet Faust buiten.)
FAUST:
En? Lukt het? Komt er nog wat van?
MEFISTOFELES:
Gretchen valt zò in je armen.
In ruil daarvoor verklaren we
Dat haar vriendin Marthe’s man,
In Italië om het leven kwam.
FAUST:
Maar dat weten we toch niet?
MEFISTOFELES;
Sukkel! Moeten we dat dan weten?
FAUST:
Valse getuigenis: dat kun je vergeten.
MEFISTOFELES:
O ja? En wat vertel jij Gretchen dan?
Eeuwige trouw toch?
Woorden recht uit ’t hart?
FAUST:
Inderdaad ja.
Als ik mijn hart in vuur en vlam voel staan,
En dat gevoel noem ik eeuwig en oneindig,
Wat is daar dan voor onwaarheid aan?
MEFISTOFELES:
Dit soort geklets wordt mij te machtig.
Maar als jij erin gelooft vind ik dat prachtig.
Theater Schrift Lucifer #12, najaar 2012 28
TUIN
Margarete met Faust, Marthe met Mefistofeles.
MARGARETE:
Ik voel best dat u vriendelijk wilt zijn,
En mij niet wilt blameren.
U reist zoveel en bent gewend
Wat u geboden wordt te accepteren.
Ik snap heus wel dat ik zo’n ervaren man
Met dat gepraat van mij niet boeien kan.