EEN FAUST - Theater Schrift Lucifer

(Mefistofeles en Faust staan buiten.)
FAUST:
Neem me niet kwalijk
Maar ik walg van zulk gezelschap.
MEFISTOFELES:
Dan zoeken we ‘t elders!
HEKSENKEUKEN 2
Dieren bevolken de heksenkeuken.
FAUST:
Ik haat dit soort obscure grappen.
Waarom denk jij dat ik in dit middeleeuwse kot
Verjongen zal? Dat ik op zal knappen
Van oude wijven, katten en apenstaarten?
Zoiets geneest mij net zo min van mijn depressie,
Als die troep bezopen hooligans van jou.
Verjongen! Hier! Kan dat niet natuurlijker?
Op een modernere manier?
MEFISTOFELES:
Natúúrlijk verjongen! Inderdaad!
Ik weet het tovermiddel:
Werken op het land, in het zweet des aanschijns
Spitten van vroeg tot laat ,
Leven tussen het vee, je akker en je mest,
Nergens over nadenken. Dan word je tachtig
En je voelt je opperbest.
FAUST:
Daar ben ik niet op gebouwd.
MEFISTOFELES:
Dan wordt het toch de heks.
FAUST:
Bespottelijk. Kun je dat niet zelf?
MEFISTOFELES:
Ik heb geen geduld voor die details.
(tegen de dieren)
De vrouw is niet thuis?
DIEREN:
Ze is uit eten.
Ze verdween
Door de schoorsteen heen.
MEFISTOFELES:
Wat roeren jullie daar voor troep?
DIEREN:
Loterijensoep!
MEFISTOFELES:
Dan staan de klanten in de rij.
DIEREN:
Wie rijk is, is blij.
Maar geen winst voor mij.
Laat mij eens wat winnen!
Met eigen geld
Kon ik heel wat verzinnen!
MEFISTOFELES:
Ga zelf maar naar ‘t casino!
FAUST:
(kijkt gebiologeerd in een spiegel, nu eens dichtbij, dan verder af)
Wat een hemels beeld
Zie ik in deze toverspiegel.
O Liefde, leen me je vleugels,
Breng mij naar haar toe.
Ach, telkens als ik dichterbij kom,
Theater Schrift Lucifer #12, najaar 2012 20