EEN FAUST - Theater Schrift Lucifer

FAUST:
Nee, nee, de duivel is een egoïst
En zal zeker niets gratis doen
Wat voor een ander gunstig is.
Noem je condities duidelijk en open,
Want jouw aanbod is niet zonder risico.
MEFISTOFELES:
Hier ben ik jouw medewerker,
Alles zet ik voor jou opzij.
Komen we elkaar daar weer tegen,
Dan doe jij hetzelfde voor mij.
FAUST:
Daar, dat zegt mij niet zoveel.
Als je deze wereld in puin slaat,
Zie ik wel hoe het verder gaat.
Ik leef nu. Wat er daarna gebeurt,
Kan mij hoegenaamd niet interesseren.
MEFISTOFELES:
Als je ’t zo bekijkt, kun je ’t makkelijk proberen.
Sluit de deal. Daar zul je vreugde aan beleven.
Geen mens heeft ooit beleefd wat ik jou ga geven.
FAUST:
Wat wil jij, arme duivel, geven?
Jij, en jouw soort, hebt geen idee
Van het hoge streven der menselijke geest.
Jouw topgerecht verzadigt niet.
Jouw geld koopt geen genot.
Jouw meisje in mijn armen
Ligt al te lonken naar de buurman.
Jouw roem verblindt als een komeet,
Maar verdwijnt meteen weer in ’t donker.
Ik wil alles, rijp en rot
En eeuwig jonge groene bomen.
MEFISTOFELES:
Dat lukt wel, daar is aan te komen.
Maar beste vriend er komt ook een tijd,
Waarin we liever inzetten op kalm genieten.
FAUST:
Als ik me ooit verzadigd op mijn bed laat vallen,
Dan is het met mij afgelopen.
Als jij me ooit zo ver kunt krijgen
Dat ik mezelf gelukkig noem,
Dan is dat mijn laatste dag.
Dat is mijn inzet.
MEFISTOFELES:
Deal.
FAUST:
Als ik ooit zeg tegen een ogenblik:
Blijf nog duren! Je bent zo mooi!
Dan mag de doodsklok voor mij luiden.
Het uurwerk stoppen, de wijzer vallen.
Dan is de tijd voor mij voorbij.
MEFISTOFELES:
Prima. Alleen, om complicaties te voorkomen,
Wil ik dit nog wel even op schrift.
FAUST:
Mijn erewoord is niet genoeg?
De wereld raast in blinde vaart,
Maar jij vertrouwt een dode letter?
Goed, wat zal het zijn?
Marmer, perkament?
Met beitel, potlood, inkt geschreven?
MEFISTOFELES:
Niet meteen zo overdreven.
Gewoon een stuk papier is goed.
En je tekent met een drupje bloed.
Theater Schrift Lucifer #12, najaar 2012 14