Eindwerk Femke De Souter - Vlaamse Regulator voor de Media

Hoofdstuk 3: De toekomst voor Vlaamse kranten
3.1 Inleiding
Dit hoofdstuk vormt het sluitstuk voor dit onderzoek. Op basis van interviews, verscheidene bronnen
en een persoonlijke mening wordt getracht een blik te werpen op de toekomst van de Vlaamse krant.
Eerst wordt de vraag gesteld of het digitale nieuws wel gratis kan blijven. Vervolgens worden
mogelijke strategieën besproken voor zowel de gedrukte als onlinedagbladen. Dan wordt er
voorspeld wat er waarschijnlijk zal gebeuren met de gedrukte kranten en of deze een kans hebben
om te overleven in de digitale omgeving. Ten slotte volgt mijn persoonlijke mening over het
onderwerp. Hierbij waag ik mij op basis van het onderzoek en rekening houdend met de opinies van
verscheidene specialisten, aan enkele voorspellingen en beschrijf ik mijn persoonlijke visie op de
toekomst. Aan het einde van het hoofdstuk volgt een summiere samenvatting van hoofdstuk 3.
3.2 Kan het digitale nieuws wel gratis blijven?
Er reizen verschillende protesten vanuit de mediagroepen betreffende het gratis-contentmodel. De
kranten zouden zichzelf gaan kannibaliseren door informatie gratis online weg te geven. De vraag is
bijgevolg: ‘Kan het digitale nieuws wel gratis blijven?’. Volgens Christian Van Thillo, CEO bij De
Persgroep, is het antwoord duidelijk nee. De volgende vraag is dan ook: ‘Zal het digitale nieuws dan
ook gratis blijven?’. Hij vindt dat er nood is aan een meer Europese regelgeving voor het internet. Hij
werkte dan ook mee om acht aanbevelingen op te stellen voor de Europese Commissie 3 . Deze
zouden een einde moeten maken aan de onduidelijke situatie waarin de media zich vandaag de dag
bevindt. Een onderdeel hiervan is een regeling voor een faire vergoeding voor het verspreiden van
artikels van derden en het zoeken naar betaalmodellen als alternatief voor de gratis content
verspreiding. Hij is er van overtuigd dat de manier waarop informatie gratis wordt weggegeven ten
einde zal komen en dat grote spelers zoals Google dit momenteel ook beginnen te beseffen. Hij
oppert dan ook de vraag: ‘Wat mag een technologiebedrijf doen met de content van iemand anders
als de schrijver daar niet voor vergoed wordt?’. Van Thillo is dan ook van mening dat de media zich
niet verder kunnen ontplooien als alles gratis blijft. Het digitale gratis model heeft volgens hem niet
gewerkt. Het model waar de opbrengsten geheel afhankelijk zijn van de advertenties heeft gefaald.
Het verloop is niet gegaan zoals bij radio en televisie waardoor mediabedrijven verplicht moeten
uitkijken naar andere inkomsten. (Knack, 2012)
Toon Lowette, oprichter van Grid Electronic Publishing Consultancy, is ook van mening dat online
nieuws niet gratis kan blijven. Er zijn volgens hem dan ook recentelijk enkele oplossingen naar voor
geschoven om het probleem op te lossen. Twee initiatieven werden bijna gelijktijdig bekend gemaakt
die online nieuws betalend zouden maken. Het eerste is Gopress, de online krantenkiosk opgestart
op 30 maart 2012. Dit initiatief werd opgericht door de uitgevers van dagbladen en magazines om
online hetzelfde aan te bieden als in de krantenwinkel, zijnde losse nummers van hun edities. Hierbij
krijgen consumenten een gemakkelijke manier om online content aan te kopen, maar zijn hier echter
niet toe verplicht. Anderzijds werd de betaalmuur naar voor geschoven. Met deze maatregel wil men
via een gespecialiseerde software online nieuwssites voor een deel van hun aanbod betalend maken.
Voor de opbouw van deze software heeft de Vlaamse regering 4,5 miljoen euro over. (Lowette, 2012)
3 De aanbevelingen die ook relevant bleken voor dagbladen, worden opgesomd in onderdeel 3.4 Mogelijke
strategieën voor heden en toekomst
47