Psychiatrie - Europa Ziekenhuizen

30
UW MENING
18 seconden!…
Het is verbazend te weten dat de huisarts
zijn patiënt gemiddeld 18 seconden na het
begin van de raadpleging onderbreekt.
(“Louvain Médical 2004 – volume 123 – p
S292“). Er blijft niet veel tijd over voor de
patiënt om zich uit te drukken!
In deze eeuw van intense communicatie via
telefoon, fax, e-mail, SMS,… is het noodzakelijk
om onze communicatie met de patiënt
tijdens de raadpleging te herzien.
Sinds een vijftigtal jaren verlaat de geneeskunde
het paradigma van de acute geneeskunde
(diagnose - behandeling - genezing of
overlijden) voor de meer chronische geneeskunde
(diabetes mellitus, cardiovasculaire-,
respiratoire- of gewrichtsaandoeningen,
kankergezwellen,…), aandoeningen die niet
genezen maar wel een levenslange behandeling
vergen, hetgeen een optimaal begrip
en een actieve medewerking van de patiënt
eist. De patiënt is niet meer het voorwerp van
de behandeling, maar wel het onderwerp.
Laat ons opnieuw leren naar de patiënt te
luisteren, niet alleen met onze oren maar
ook met onze ogen: de patiënt moet zien
dat de arts naar hem luistert. Laat ons proberen
hem niet vroegtijdig te onderbreken
(18 seconden!) en laat ons wachten vooraleer
nota’s te nemen of op ons toetsenbord te typen.
OPROEP
Andere ideeën, rubrieken, voorstellen,…?
Uw suggesties zijn welkom
op het redactieadres:
EUROSCOOP
Site St.-Elisabeth
De Frélaan 206 • 1180 BRUSSEL
euroscoop@europaziekenhuizen.be
N R 6 - SEPTEMBER 2005
Een doeltreffende anamnese zal ons immers
in 80% van de gevallen de diagnose geven.
Laten we nadien de klinische denkwijze, de
bijkomende onderzoeken en het doel van
deze onderzoeken uitleggen.
Waarom niet vragen of hij alles goed begrepen
heeft, wat hij begrepen heeft, of hij verder nog
vragen heeft?
Woorden maar ook schema’s, tabellen en
brochures kunnen ons hierbij helpen.
In vele gevallen zullen we de binaire relatie met
de patiënt moeten verlaten om de familie in
het therapeutisch proces in te schakelen, bijvoorbeeld
in het geval van drugsverslaving bij
een tiener, bij diabetespatiënten om het
opvolgen van het dieet en de glycemieregeling
te bevorderen, bij chemotherapie,…
Dit is nog onvoldoende, het is noodzakelijk
om deze drieledige relatie uit te breiden naar
de specialist. De patiënt moet voelen dat
het doorverwijzen naar een collega-specialist
geen uitvlucht is maar wel het raadplegen van
een bijkomende competentie.
Dit impliceert wel dat de relatie huisarts-specialist
collegiaal verloopt in de zin dat twee
confraters voor hetzelfde doel werken: de
gezondheid en het welzijn van de patiënt.
Dr Philippe Joyeux
Huisarts
Laten we daarom onze relatie huisarts-specialist
verbeteren: laat het contact niet louter
schriftelijk blijven maar ook via loc-vergaderingen,
workshops en andere bijeenkomsten
gebeuren.
Dit is de uitdaging: een nieuwe vierledige
relatie “patiënt-familie-huisarts-specialist”
scheppen!
In de geneeskunde mag de communicatie
niet enkel technische middelen gebruiken,
onze menselijke bijzonderheden moeten naar
voor komen: onze aandacht, onze blik, onze
woorden, onze gevoelens, onze gebaren, onze
collegialiteit.
VOLGEND NUMMER :
TABACOLOGIE
Dr Philippe Joyeux
Huisarts