Bulletin 22 - Vereniging voor Klinische Psychotherapie

- Streeck-Fischer A, Sachsse U, Ozkan I (2001) (tg):
Körper, Seele – Trauma: Biologie, Klinik und Praxis. Van der
Hoeck & Ruprecht, Göttingen.
- Sachsse U. (2003): Distress-Systeme,
Persönlichkeitsstörungen des Menschen.
Persönlichkeitsstörungen PTT 7 (1) 4-15.
- Stern D. 91985: the interpersonal world of the infant: a
view from psychoanalysis and developmental psychology, New
York, Basic Books.
- Winnicott D.W. (1960): the maturational process and
the facilitating environment, New York, International
University Press.
Actuele wetenschappelijke
ontwikkelingen in hun
relatie tot Klinische
Psychotherapie
Inleiding: Klinische psychotherapie tussen
kunst en wetenschap
Samenvatting van de lezing door Dr Mark Kinet, psychiater,
hoofdgeneesheer van de Kliniek
St.Jozef, Centrum voor Psychiatrie en Psychotherapie,
psychoanalytisch therapeut.
In de negentiende eeuw is de psychiatrie geaccepteerd als
een onderdeel van de geneeskunde. De geneeskunde is dan
een toegepaste natuurwetenschap. Een wetenschap waarbij
het rationeel experimentalisme domineerde. Het
wetenschappelijk instituut van de psychiatrie bleef echter
twijfelachtig. Aan het eind van de negentiende eeuw maakte
men onderscheid tussen de exacte wetenschap en de
menswetenschap. Dat is lange tijd zo gebleven.
Actuele wetenschappelijke ontwikkelingen hebben er toe
bijgedragen dat er momenteel in de psychiatrie meer meetbaar
is. Wanneer de psychiatrie het menswetenschappelijke meer
zou trachten te integreren met de recente neurobiologische
inzichten zou zij met de grote mensen van de wetenschap aan
tafel mogen zitten. Eric Kandal heeft opgeroepen om de
biologische ontwikkelingen in de psychoanalytische
theorievorming op te nemen.
Het medisch model is uit op bemeestering en weten. Het
meetbare staat in hoog aanzien. En dat heeft bijgedragen tot
het succes van de farmaceutische sector, aangezien vooral hier
evidence-based resultaten konden worden geboekt.
De gedragstherapie sluit aan bij het medisch model, ook hier
worden symptomen gemeten en gescoord.
Klinische psychotherapie in engere zin is psychoanalytisch
georiënteerd. Er wordt daarbij aandacht besteed aan vroege
ontwikkelingsstoornisen en aan de overdrachtsrelatie.