Wispelweagen — Maart 2013 - Terwispel

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -Wispelweagen maart 2013 - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Maart roert zijn staart,
Dat is een gezegde waar dit jaar, 2013, behoorlijk aan
voldaan heeft.
Er kon geschaatst worden in de winter al was het van korte duur. Om veilig te
schaatsen, tochten maken over de Friese meren was er eigenlijk niet bij. Er waren
ook deze winter weer van die waaghalzen die hun leven op het spel zetten,
mensen die een tochtje op de schaats met de dood moesten bekopen. Misschien
dat ik ook bij die avonturiers hoorde, maar het is me steeds goed afgegaan. Wel
ben ik menige keren met natte kleren thuis gekomen.
Het is al jaren geleden, we woonden toen dicht bij de vaart aan de Alde Dyk. Het
was op een zondagmiddag, het vroor stevig, en het had ook al een poosje
gevroren. Ik dacht dat het ijs sterk genoeg zou zijn om een tochtje te maken op
de schaatsen langs het ouddiep. Dicht bij huis kon ik ze aantrekken. Nog niet zo
ver was er altijd als er ijs lag in de vaart een groot wak, toen ook dus. Daar was
zonder de schaatsen uit te trekken vlak langs de oever omheen te komen. Onder
de brug over de Beetstervaart door vertrouwde ik niet, dus even van het ijs af en
over de Beetstervaart verder, en bij het ouddiep gekomen over dit riviertje richting
het oosten. Aan beide kanten van het ouddiep waren nog enkele groepjes ganzen
te zien. Maar aan de kleine groepjes te zien waren de meesten al gevlucht voor de
winter naar gebieden waar voor hen beter aan voedsel te komen was. Die streken
liggen meer naar het zuiden, wel in ons land, maar ook in België en Frankrijk. Het
waren voor het merendeel kolganzen, een soort die in de winter veel als
wintergasten in ons land komen, maar niet broeden. Deze vogels broeden vooral
in het noorden van Rusland, Siberië. Een lange reis dus voor die vogels, in de
herfst naar onze streken, en in het prille voorjaar weer terug naar de toendra’s
waar ze thuis koren. Ondanks dat ze lange tijd bij ons verblijven worden vogels
geacht om thuis te horen in de landen waar ze broeden.
Vogels die bij ons broeden maar naar zuidelijke landen trekken om daar soms
lange tijd door brengen om de winterse kou te ontwijken wanneer er voor velen
niet aan voedsel te komen is. Denk maar aan de zwaluwen die soms helemaal
naar het zuiden van Afrika trekken. Er zijn vogels die bij ons broeden die de
langste tijd van het jaar in het verre zuiden verblijven, maar ze horen in ons land.
We hebben helemaal in het uiterste zuiden van Afrika, in de Kaapprovincie
ooievaars gezien die in Europa, ook in Scandinavië broeden, ook onze ooievaars
gaan zo ver. Maar nu kijken we er naar uit dat ze weer terug komen en hun
paalnesten ergens op een erf, op de naald van een dak, op een hoge schuur of
ander gebouw weer innemen. Soms bouwen ze hun grote takkennesten op
eenzame plaatsen, buiten de woonsteden van de mensen, maar soms ook wel in
dorpen en steden. Er zijn plaatsen die er bekend om zijn, vooral als zich er een
hele kolonie heeft gevestigd. Veel mensen, vogelliefhebbers maken soms een hele
reis om naar een dergelijk plek te gaan en het drukke komen en gaan, van en
naar hun nesten te vliegen mee willen maken.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -31- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -