Tijdschrift voor Verloskundigen - Cross Media Nederland

Wat is je motivatie om verloskundige te worden?
De diversiteit van het beroep sprak me heel erg aan,
bovendien is het een dankbaar beroep. Ik wilde graag
wat medisch doen, maar wilde daarin wel mijn eigen
beslissingen kunnen nemen, dus de zelfstandigheid van
het vak verloskunde was ook belangrijk voor mij.
Welk onderdeel van het vak boeit jou het
meest?
Dat is toch wel de partus, het begeleiden van mensen
tijdens de bevalling. De blijdschap, maar ook de spanning
die daar bij hoort, vind ik geweldig. Vooral in het begin
van je studie is de bevalling het leukst, maar eigenlijk vind
ik alles superleuk!
Waar zag je je eerste bevalling en welke
indruk had die op jou?
Mijn eerste bevalling zag ik in Enschede, waar ik woon;
nog vóór ik begon met de opleiding. Mijn buurvrouw is
namelijk verloskundige en ik mocht een keer met haar
meelopen. Het was eigenlijk een vreselijke bevalling, want
het was in het ziekenhuis en het kindje kwam heel blauw
ter wereld en moest worden gereanimeerd. Maar dat heeft
me niet ontmoedigd. Het gaf me nog meer motivatie om
verloskundige te worden, omdat ik zag hoe je er voor
mensen kunt zijn en dat je echt een verschil kunt maken.
Wat is je favoriete vak op de opleiding?
De verloskundige vaardigheden, want die komen het
dichtst in de buurt van wat je eigenlijk wilt doen. Dit vak
kregen we vooral tijdens het begin van de opleiding. Nu
in het derde en vierde jaar krijgt het binnenschoolse
onderwijs een andere invulling en zijn de stages favoriet.
Waar zou je tijdens de opleiding meer aandacht
aan willen besteden?
Ik vind eigenlijk dat de opleiding wel goed in elkaar zit,
vooral wat betreft de leerstof. Het is heel volledig. Wel
zou ik wat meer aandacht en begeleiding gehad willen
hebben in het goed vormgeven van je portfolio. Hiermee
moet je uiteindelijk aantonen dat je er klaar voor bent.
PRAKTIJK
Vijf minuten interview met
Anique Welmerink, zij is 21 jaar en 4e jaars student aan de VAR
Waar verheug je je op als je straks zelfstandig
gaat werken?
Dat ik niet meer op mijn vingers gekeken wordt. Ik mag
straks mijn eigen visie en beleid vormen zoals ik denk dat
het zou moeten. Niet meer werken op basis van de visie
van mijn begeleiders.
Waar zie je het meest tegen op?
Ik zie toch wel een beetje op tegen de crisismomenten.
Misschien ga je wel wat meemaken dat je niet tijdens je
stages hebt meegekregen. Maar ik maak me ook zorgen
over het mogelijk verdwijnen van de thuisbevalling. Dat
zou toch wel doodzonde zijn. Hoewel, ik denk niet dat
die helemaal zal gaan verdwijnen, de thuisbevalling zal
altijd blijven bestaan. Hopelijk kunnen we in de toekomst
meer aandacht besteden aan pijnbestrijding in de
thuissituatie, want dat is volgens mij toch wel een van de
redenen dat veel mensen naar het ziekenhuis gaan.
hoe ziet je ideale werkplek eruit?
Ik wil heel graag in een plattelandspraktijk werken met
drie of vier collega’s. Hopelijk bevind mijn toekomstige
werkplek zich ergens in het oosten van het land in een
dorp. Op het platteland is de sfeer vaak persoonlijker en
doe je meer thuisbevallingen. Ik zou graag echt vraaggericht
willen werken. Dus als bijvoorbeeld een zwangere
tijdens de eerste controle over de bevalling wil praten,
dan moet dat kunnen. En natuurlijk vind ik het belangrijk
om leuke collega’s te hebben! n
TvV februari 2012 • KNOV 55