U&Wij november 2011 - Diaconessenhuis Leiden

2
Diaconessenhuis aangesloten bij Combined Quality Care
Volledige behandeling
bij gescheurde kruisband
Met de deelname aan het kwaliteitsprogramma
van Combined Quality
Care (CQC) worden patiënten met een
gescheurde kruisband in de Leidse
regio nog beter en sneller geholpen.
Volgens orthopeed Rover Krips zijn
de voordelen voor deelname duidelijk:
‘CQC is een landelijk netwerk van orthopeden,
sportartsen en fysiotherapeuten.
“ Het succes van een operatie
hangt af van de revalidatie.”
We werken volgens een gestandaardiseerd
protocol en naar de laatste wetenschappelijk
inzichten.’
Kwaliteitsverbeteringen rondom borstkanker
Mammazorg steeds beter
Zeven jaar geleden maakte het Diaconessenhuis kennis met
het doorbraakproject Mammacarcinoom. In navolging hiervan
is in de regio het project ‘MammaZorg - steeds beter’
opgestart.
“ Ik vraag me af
wat patiënten
hiervan vinden.”
Aukje Does op de
polikliniek chirurgie.
Op maandagochtend houdt Krips samen
met sportarts Maarten Verschure spoedspreekuur
voor sporters die in het weekend
een blessure oplopen. Verschure:
‘Het zou mooi zijn als de huisarts iemand
met verdenking van een gescheurde kruisband
direct naar ons doorstuurt. Wij
kijken wat nodig is: een conservatieve
behandeling of opereren door Krips of
collega Hans Schüller.’
Behandeling
Voorafgaand aan de operatie meet fysiotherapeut
Michiel Hoogerwerf de stabiliteit
van de knie met behulp van de Kneelax.
Om de voortgang te bepalen gebeurt
dit nogmaals zes en twaalf maanden na
de operatie. De orthopeed ziet de patiënt
zes weken, drie maanden en een half jaar
na de operatie.
Het succes van een operatie hangt af
van de revalidatie. CQC garandeert een
gekwalificeerde fysiotherapeut. Alle gegevens
worden direct in het elektronisch
patiëntendossier ingevoerd en zijn in te
zien door de artsen en fysiotherapeuten
uit de regio. Men kan elkaars bevindingen
lezen en zo nodig direct reageren.
De patiënt kan zijn meetgegevens inzien.
Krips besluit: ‘De samenwerking met
fysiotherapeuten in de regio is nog nooit
zo hecht geweest. De patiënt heeft het
gevoel dat er een heel team met hem
bezig is. De kwaliteit is gegarandeerd.
Dat geeft vertrouwen.’
Ziekenhuizen uit de regio vergelijken hun kwaliteitsindicatoren
met elkaar en met de bestaande normen om zo de
zorg rondom borstkanker te verbeteren. In augustus zijn de
uitkomsten van dit project gepubliceerd.
Steeds beter
Aukje Does neemt als nurse practitioner mammacare deel
aan het project. ‘Tijdens periodieke overlegmomenten komen
teams van mammapoli’s en een vertegenwoordiging van het
Integraal Kankercentrum Nederland (IKNL) bij elkaar om de
zorg rondom borstkanker te bespreken. Het IKNL bepaalt een
aantal normen waar wij als ziekenhuis aan willen voldoen.
Wanneer je als ziekenhuis te zien krijgt hoe je het doet in
vergelijking tot andere ziekenhuizen dan prikkelt dit om de
zorg nog beter te organiseren.’ Uit de publicatie van augustus
blijkt dat de borstkankerzorg in Nederland de afgelopen
jaren sterk is verbeterd. Zo is de wachttijd verkort en worden
alle patiënten besproken op een multidisciplinair overleg.
Kwaliteit & tevredenheid meten
Het plan van aanpak voor het volgende onderzoek ligt al
weer klaar. Does: ‘Er komt steeds meer druk op de mammapoli’s
om aan verschillende kwaliteitsnormen te voldoen.
Ik vraag me af wat patiënten hier nu eigenlijk van vinden?
Is het daadwerkelijk zo dat een patiënte met een korte doorlooptijd
of snelle diagnostiek meer tevreden is?
In het vervolgonderzoek van het IKNL leggen we, ook weer
samen met ziekenhuizen uit de regio, kwaliteitsindicatoren
naast patiëntenervaringen.’

Een hele bevalling!
Regionaal verloskundig centrum
In 2014 moet het er zijn: één groot verloskundig
centrum waar alle zwangeren uit de regio kunnen
bevallen. Zo’n 4000 bevallingen per jaar in
33 luxe kraamsuites. Dat klinkt niet gek!
Maar de weg er naartoe is lang.
Het is een maatschappelijk en politiek issue: de verloskundige
zorg in Nederland moet beter. Binnen enkele jaren
moeten er altijd een gynaecoloog en een OK-team in het
ziekenhuis aanwezig zijn. Onze gynaecologen hadden een
vooruitziende blik. Zij onderkenden dat de verloskundige
zorg in de regio efficiënter kon worden ingericht door
concentratie in één verloskundig centrum.
Aantallen
Gynaecoloog Fred Vork is vanaf het begin nauw bij de
ontwikkelingen betrokken. ‘Drie jaar geleden hebben we
onze collega’s in het LUMC en het Rijnland Ziekenhuis
benaderd. Zij zagen het wel zitten.’
Ook de Raden van Bestuur van de drie ziekenhuizen waren
geïnteresseerd. ‘Het is een van de eerste voorbeelden van
wat speelt binnen de gezondheidszorg’, zegt lid Raad van
Bestuur Marja Weijers. ‘We moeten zo efficiënt mogelijk
werken, en daarnaast moeten
vakgroepen zich in toenemende
mate specialiseren en
voldoen aan bepaalde aantallen
onderzoeken en behandelingen.
Daarom hebben wij
de gynaecologen gevraagd de mogelijkheden verder te
onderzoeken. Op basis hiervan hebben het Diaconessenhuis
en het LUMC besloten de plannen door te zetten.
Het Rijnland Ziekenhuis is vooralsnog afgehaakt en dat
vinden wij wel jammer.’
“ We kunnen de binding
en vertrouwdheid met
de patiënten houden.”
Baby Vivianne vastgehouden
door gynaecologen Gijs van Unnik,
Janneke van der Does, Fred Vork
en Joyce Williams (vlnr).
Eigen huisstijl
Een stuurgroep, bestaande uit vertegenwoordigers
van beide ziekenhuizen en een extern adviseur,
stuurt werkgroepen aan waarin de plannen tot
in detail worden uitgewerkt. In deze werkgroepen
zitten medewerkers uit beide ziekenhuizen.
Vork is lid van de stuurgroep. ‘Het verloskundig
centrum wordt gevestigd in het LUMC, maar het
wordt géén LUMC-afdeling. Het wordt een zelfstandige
kliniek met een eigen rechtspersoon en
een eigen huisstijl. Medewerkers van de afdelingen
verloskunde van beide ziekenhuizen zullen
bij de nieuwe rechtspersoon werkzaam zijn.
De gynaecologen blijven verbonden aan het eigen
ziekenhuis, maar draaien verlosdiensten in het verloskundig
centrum.’
Enthousiasme
Weijers: ‘Het feit dat de bevallingen elders gaan plaatsvinden,
betekent gelukkig niet dat de verloskunde uit ons
ziekenhuis verdwijnt. De controles voor en na de bevalling
vinden gewoon plaats op onze polikliniek gynaecologie.
Daardoor kunnen we de binding en vertrouwdheid met
onze patiënten houden. Verder wilden we dat de betrokken
medewerkers nauw bij de plannen zouden worden
betrokken, zodat zij inzicht krijgen in de processen en
kunnen meedenken. Ook bij hen bespeur ik enthousiasme.’
Jacuzzi
Om het centrum te realiseren is een flinke verbouwing
nodig. De plannen zijn ronduit ambitieus. ‘We willen alle
zorg om de zwangere heen formeren’, verklaart Vork.
‘Er komen geen aparte verloskamers, maar drie units met
elf luxe kraamsuites die van alle gemakken zijn voorzien:
comfortabele meubels, wifi, eigen douche en toilet, en als
het aan ons ligt een badkamer met jacuzzi. De vrouw kan
in de suite bevallen en bijkomen van de bevalling. Als
langer dan 72 uur medische zorg nodig is, wordt zij overgeplaatst
naar een ziekenhuis.’
In 2014 moet het verloskundig centrum draaien.
Er is dus nog veel te doen!
3

4
Helemaal nieuw of al langer in huis: In Wie&Wat
belichten we mensen die nieuwe inzichten
en kennis inbrengen. Deze keer in beeld:
Radioloog Rob van der Gaag:
‘Een radioloog kan over de specialismen heenkijken’, zegt
Van der Gaag, ‘en dat maakt het vak voor mij zo leuk. Als een
huisarts een patiënt instuurt op basis van een bepaalde klacht,
wil dat niet altijd zeggen dat het gekozen specialisme voor die
klacht uiteindelijk ook het meest juiste is. Dat kan afhangen
van de uitkomst van het
beeldvormend onderzoek.
Voor ons radiologen is
het de uitdaging om de
klachten aan de hand van onze onderzoeken te verklaren en
eventueel mee te denken of er nog andere onderzoeks- of
behandelmogelijkheden zijn. Bij bepaalde onderzoeken zijn we
heel direct met de patiënt bezig. We kunnen dan ook zelf met
de patiënt overleggen en dingen vragen.’
“ We kunnen ook zelf met
de patiënt overleggen.”
Interesse in anatomie
Van der Gaag is chef de clinique. Direct na het afronden van
zijn opleiding, in februari, kon hij bij de maatschap radiologie
Verblijf in een ziekenhuis kan toch
een aangename ervaring zijn. Zo is het
Diaconessenhuis Leiden vermeld in
de sterrengids die hoort bij Gastvrijheidszorg
met Sterren. Opnieuw kreeg
het ziekenhuis drie (van de vier) sterren
voor haar service en gastvrijheid,
en staat daarmee in de top 10.
Wie Wat?
Gastvrije zorg in Diaconessenhuis
Ruim 200 zorginstellingen namen deel
aan Gastvrijheidszorg met sterren. Dit
is een beoordelingsysteem waarbij de
kwaliteit van het eten en drinken, de
ambiance en de gastvrijheid in de deelnemende
huizen wordt beoordeeld.
Massages voor patiënten, maaltijdservering
uit de buffetwagen, gast
Een bewuste
keuze
‘Mensen denken vaak dat een radioloog geen patiënten
ziet en alleen maar in het donker zit.’ Toegegeven, in zijn
vakgebied zitten een eigen spreekuur en een eigen patiëntenpopulatie
er niet in. Maar voor radioloog Rob van der
Gaag heeft het patiëntencontact een toegevoegde waarde.
aan de slag. ‘Ze hadden snel iemand nodig, en het was niet
duidelijk of er kon worden uitgebreid. Ik kende het Diaconessenhuis
al want ik heb hier eind 2005 vier maanden gewerkt
als arts-assistent chirurgie/orthopedie. Direct daarna ben ik
gestart met mijn opleiding tot radioloog. Ik heb voor dit vak
gekozen vanwege mijn interesse in de anatomie.’
Allround
‘Binnen een maatschap zijn de specialisaties verdeeld, dat gaat
in overleg met je collega’s. Tijdens mijn opleiding heb ik me
toegelegd op neuro-, hoofd-/hals- en musculoskeletale radiologie.
Ik doe hier vrijwel alles en zie mezelf dan ook vooral als
allround radioloog. De keuze voor een kleiner ziekenhuis is
bewust. Door de kleinschaligheid is het intercollegiaal overleg
prettig en is het makkelijk om snel iets te regelen. Het is dan
ook mijn bedoeling en streven hier in de maatschap terecht te
komen.’
vrouwen die de weg wijzen en zonodig
begeleiden, aandacht voor kleur, geur en
kunst, de individuele benadering, en
de huiselijke sfeer. Dit zijn enkele punten
uit het juryrapport. De plaquette
heeft een mooi plaatsje in de hoofdhal
gekregen.

Vaatwerk
Het zit erop. Chirurg dr. Arianne Ploeg verdedigde onlangs haar
proefschrift ‘Assessing quality of care in peripheral vascular surgery’.
De belangrijkste conclusie? Een goede complicatieregistratie is
essentieel voor de kwaliteit van de zorg in de vaatchirurgie.
Ploeg is inmiddels alweer anderhalf jaar
een vertrouwde verschijning in het Diaconessenhuis.
Ze combineert algemene
chirurgie met haar specialisatie: vaatchirurgie.
‘Ik vind deze combi erg leuk
omdat ik daardoor een brede variatie
aan patiënten zie. Vaatchirurgie heeft
specifieke aandachtspunten. De klachtenpresentatie
is heel verschillend en
wordt door de patiënten ook verschillend
beleefd. Er is een hoge comorbiditeit en
daardoor een verhoogd risico op complicaties.
Veel patiënten hebben bijvoorbeeld
ook hartklachten. Als vaatchirurg
werk ik dan ook vaak samen met andere
specialisten zoals bijvoorbeeld de cardiologen,
de internisten en de neurologen.’
Uitdagend vak
Ze vervolgt: ’Verder is er bij deze patiënten
niet alleen sprake van een perifeer
arterieel vaatlijden, het héle systeem
is aangetast door atherosclerose. Dit
betekent dat preventie van (cardio)
vasculaire complicaties van groot belang
is. Je moet dan denken aan behandeling
van hypertensie en te hoog cholesterol
of stoppen met roken. Technisch gezien
is vaatchirurgie een uitdagend vak. We
kunnen patiënten op verschillende en
uiteenlopende manieren behandelen. Dat
varieert van een conservatieve behandeling
tot dotteren of een arteriële bypassreconstructie.
Maar het is niet alleen een
kwestie van opereren, een trucje doen.
Vaatpatiënten zie ik, juist door het preventieve
aspect, regelmatig terug.’
Verschillende invalshoeken
Al tijdens haar opleiding startte Ploeg
met haar promotieonderzoek. ‘Ik heb
er tijdens mijn studie altijd vrij veel bij
gedaan’, vertelt ze, ‘en onderzoek vind
ik leuk om te doen. Ik heb me gericht op
de kwaliteit van de zorg rond vaatchirurgie.
Het waren verschillende klinische
studies, en de verschillende onderdelen
en publicaties hiervan leidden uiteindelijk
tot m’n proefschrift.’ Ploeg belichtte
de kwaliteit van de zorg rond vaatchirurgie
vanuit verschillende invalshoeken.
Een van de studies richtte zich
op procedurespecifieke risicofactoren
voor het optreden van complicaties na
een operatie aan een arterie. Dit leidde
onder meer tot het advies om een aantal
maatregelen rondom de operatie aan te
passen. Bij een andere studie onderzocht
zij het risico op ziekenhuisinfecties na
bypass-reconstructies van de arteriën.
Ploeg identificeerde een aantal risicofactoren,
waaronder een hogere leeftijd en
het preoperatief gebruik van bepaalde
medicijnen. Ook onderzocht zij het aantal
heroperaties na een bypassoperatie,
en complicaties na een beenamputatie.
Ploeg: ‘De belangrijkste conclusie is dat
ziekenhuizen moeten beschikken over
een goede complicatieregistratie, waarbij
vooraf definities van complicaties,
patiëntgerelateerde factoren en het type
operatie zijn bepaald. De uitkomsten van
het onderzoek geven ons handvatten om
de kwaliteit van zorg zo optimaal mogelijk
te krijgen en te houden.’
Elfde plaats in AD top 100
In de AD top 100 behaalde het
Diaconessenhuis Leiden een
elfde plaats. De uitkomsten zijn
voornamelijk gebaseerd op de
normen die de Inspectie voor
de Gezondheidszorg hanteert.
“ Ziekenhuizen moeten
beschikken over een goede
complicatie registratie.”
Speerpunt
Heeft Ploeg nog wel voldoende uitdaging,
nu haar promotie achter de rug
is? ‘Jazeker’, zegt ze. ‘De vaatchirurgie
is een van de speerpunten binnen de
chirurgie, en er is nog genoeg te doen.
Maar de gezamenlijke varicespoli met
de dermatologen draait inmiddels, we
hebben een vaatlab opgezet waar we
met duplexonderzoek perifeer vaatlijden
en spataderen onderzoeken,
en we doen radiofrequente ablatie (RFA)
op het behandelcentrum OK.’
Bestuurder Marja Weijers is blij met
het resultaat: ‘Het is een opsteker
voor onze medewerkers en medisch
specialisten. We werken hard om de
kwaliteit van de zorg en onze scores
op de landelijke prestatie-indicatoren
te verbeteren. Die inspanning wordt
nu beloond.’
5

6
Wie volgt...
Een logistieke uitdaging, zo omschrijven klinisch
chemicus Reni Eijkman en teamleider Chris van Beers
de aanpassingen om de wachttijd op de poli bloedafname
te verkorten.
‘De wachttijd bij onze poli bloedafname blijkt een groot
probleem’, vertelt Eijkman. ‘Het lijkt soms wel of alle patiënten
tegelijk komen. Met het nummertjessysteem proberen
we het registreren en bloedprikken in goede banen te leiden.’
Van Beers: ‘Om de piekdrukte op te vangen, kunnen we nu
ook op het klinisch chemisch lab (op de tweede etage) volgen
Altijd bereikbaar (?)
Als Weekend-Avond-Nachthoofd
(WAN-hoofd) krijgt Trudy Verdoes
regelmatig te maken met patiënten
die zich in de avond of ‘s nachts bij
het ziekenhuis melden met vragen.
Verdoes volgt een managementopleiding
en startte een onderzoek naar de bereikbaarheid
van zorg en nazorg in Diaconessenhuis,
binnen en buiten kantooruren.
Vragen
‘Vrijwel dagelijks melden patiënten zich,
telefonisch of fysiek, buiten kantooruren
met vragen’, aldus Verdoes. ‘Dit
kan variëren van “Ik ben twee uur te
laat gestart met laxeren, kan ik die tijd
inhalen?” tot “Ik ben pas geopereerd en
heb nu koorts.” Uit mijn onderzoek blijkt
dat er geen uniforme wijze is waarop er
met deze vragen wordt omgegaan. Ook
worden deze contactmomenten met de
hoe druk het is bij de poli bloedafname op de begane
grond. Een van de medewerkers van het klinisch chemisch
lab fungeert als vliegende keep en springt bij op de poli
bloedafname als dat nodig is.
De bloedafnamemedewerkers
kunnen ook zelf extra hulp
inroepen. Daarnaast wordt de
schermindeling van de monitoren
van het wachtsysteem
veranderd zodat onze wachtenden in één oogopslag kunnen
zien waar ze aan toe zijn. We hopen dat we met deze
maatregelen de wachttijd acceptabel kunnen houden.’
patiënt niet altijd naar de behandelend
specialist gecommuniceerd.’ Verdoes
stelde naar aanleiding van haar onderzoek
verschillende adviezen op. Een
multidisciplinaire projectgroep is met
deze punten aan de slag gegaan.
Toch even langskomen
‘We hebben een protocol opgesteld waarin
de procedure rondom een melding van
patiënt buiten kantooruren is vastgelegd’
vertelt Verdoes. ‘Er
mag geen medische
verantwoording worden
gedragen door
medewerkers van de
receptie. Bij vragen
van patiënten dient er
dus altijd contact opgenomen te worden
met het WAN-hoofd. Deze beslist samen
met de arts-assistent welke vervolgacties
er ondernomen worden.’
“ Soms is een vraag
telefonisch te beantwoorden,
maar blijft
een patiënt bezorgd.”
“ Het lijkt soms wel
of alle patiënten
tegelijk komen.”
De Raad van Bestuur heeft uitgesproken
dat het Diaconessenhuis altijd bereikbaar
wil zijn voor patiënten die hier onder
behandeling zijn (geweest) en die zich
melden met de klachten waarvoor zij
onder behandeling zijn. Verdoes: ‘Soms
is een vraag telefonisch te beantwoorden,
maar blijft een patiënt bezorgd. Dan bieden
we de mogelijkheid toch even langs
te komen.’ Ook op vragen van patiënten
die niet bekend zijn bij het Diaconessenhuis
wordt adequaat
gereageerd. ‘Deze
patiënten worden
onderzocht. We kijken
of het verantwoord
is hen door te sturen
naar een 24-uurs
EHBO’* legt Verdoes uit. ‘Is doorverwijzen
te risicovol, dan wordt de patiënt
alsnog in overleg met de specialist
opgenomen.’
Heldere communicatie
De nieuwe standaardprocedure is vastgelegd
in een stroomdiagram en protocol
zodat voor alle betrokkenen duidelijk is
hoe te handelen. Ook is er een communicatieformulier
ontwikkeld waarmee de
behandelend specialist op de hoogte
wordt gesteld van de vragen van patiënten
en de verleende zorg buiten kantooruren.
Binnenkort wordt de procedure formeel
voorgelegd aan de Raad van Bestuur
en de Medische Staf.
*De EHBO van het Diaconessenhuis
is van maandag t/m vrijdag geopend
tussen 08.00 - 17.00 uur.

Operatie voor het hele huis
Introductie nieuw informatiesysteem
Veranderingen in je werk: sommigen vinden het heerlijk, anderen zien er
als een berg tegenop. De verander-enthousiastelingen in het Diaconessenhuis
gaan een geweldige tijd tegemoet met de overstap naar een nieuw informatiesysteem.
Een operatie die 80% van de medewerkers raakt.
‘Voor patiënten verandert er vooralsnog
weinig, maar voor ons heel veel.’ Cees
Clemens is maag-, darm-, leverarts en
voorzitter van een van de twintig werkgroepen
die de overstap voorbereiden.
‘Twee december starten we met een
nieuw elektronisch ziekenhuisinformatiesysteem
(EZIS). Het nieuwe systeem
is anders opgebouwd en ingedeeld. Op
de polikliniek zal men ook meer dan
voorheen gegevens gaan registreren. Dat
wordt wennen. Daarom plannen we die
eerste week meer tijd voor een afspraak
en maken we sowieso minder afspraken.’
1000 leerlingen
Alle medewerkers die gaan werken met
het nieuwe EZIS, worden in november
opgeleid. Een heel karwei, maar het kan,
zo blijkt uit ziekenhuizen die ons zijn
voorgegaan. De afgelopen maanden
hebben interne werkgroepen het nieuwe
systeem én de opleiding hiervan voorbereid,
samen met medewerkers van het
LUMC en de consultants van leverancier
ChipSoft (CS).
Schouders eronder
Victor van der Hoeven is projectleider
vanuit ChipSoft en heeft een goed gevoel
bij het Diaconessenhuis. ‘Het Diaconessenhuis
gaat over op het basisdossier
van CS, het elektronisch verloskundig
dossier en het patiëntenportaal. Ik merk
dat iedereen zijn schouders eronder
zet. Dat moet ook want het hele project
neemt maar zes maanden in beslag.
Het LUMC startte in mei met het EZIS.
Ook dat project heb ik begeleid. Ik werk
al bijna 10 jaar bij ChipSoft en we implementeren
ons systeem in heel Nederland,
maar Leiden en het Diaconessenhuis hebben
iets extra’s: alle drie mijn kinderen
zijn hier geboren!’
Computer aan het bed
Hamvraag blijft: waarom is er gekozen
voor een geheel nieuw systeem en niet
een update van het oude? ‘Omdat dit
systeem voldoet aan alle eisen van de
medische staf en het ziekenhuis’, aldus
Clemens. ‘Vanuit dit basissysteem kunnen
we binnen twee jaar met een elektronisch
patiëntendossier werken.’
Dit jaar vervangt het Diaconessenhuis
alle oude systemen. In 2012 en 2013
komen er nieuwe functionaliteiten bij.
En dat gaat de patiënt zéker merken.
De veranderingen op een rij:
• Er komt één elektronisch dossier met
informatie van polikliniek én kliniek
én van alle specialisten die rond de
patiënt staan. Natuurlijk met inachtneming
van de privacyregels. Op de
verpleegafdeling zal de specialist met
een laptop visite lopen.
• Patiënten kunnen voorafgaande aan
de poliklinische afspraak, elektronisch
hun voorgeschiedenis en medicijngebruik
invullen.
• Onderzoeken en afspraken worden
elektronisch afgesproken. Afspraken-
briefjes raken niet meer zoek en slecht
leesbare handschriften behoren tot het
verleden.
• Altijd up to date informatie en voor
iedereen beschikbaar die rond de
patiënt staat.
• Een meedenkend medicatievoorschrijfsysteem.
Schrijft een specialist een
nieuw medicijn voor dat niet samengaat
met een ander medicijn, dan krijgt
“ Vanuit dit basissysteem kunnen we binnen twee jaar
met een elektronisch patiëntendossier werken.”
hij een melding en kan direct naar
alternatieven zoeken.
• Huisartsen kunnen ‘hun’ patiënt volgen
in het ziekenhuissysteem.
Maar zover is het nog niet. De eerste tijd
zal het nog zoeken zijn waar men de
gegevens moet vinden én moet invoeren.
Clemens: ‘Wat de patiënten vanaf
december zien is dat de specialist meer
zijn computer gebruikt, vaker op zijn
beeldscherm kijkt en minder schrijft.
Op den duur zal het winst opleveren.’
7

8
Kwaliteitscertificaat voor KCL
Donderdag 1 september 2011 heeft het
Klinisch Chemisch Laboratorium (KCL)
van de Raad voor Accreditatie (RvA)
haar CCKL-certificaat uitgereikt gekregen.
In aanwezigheid van bestuurslid
Marja Weijers en de medewerkers van
het KCL werd het certificaat overhandigd
aan Reni Eijkman-Rotteveel,
klinisch chemicus.
Het behalen van dit certificaat gaat niet
over een nacht ijs, vertelt Eijkman. ‘Vier
jaar geleden zijn we begonnen met de
voorbereidingen voor de audit die de RvA
eind 2010 uitvoerde. Alle oude werkvoorschriften
zijn omgeschreven en nieuwe
bijgemaakt wat resulteerde in zo’n 350
documenten! Bovendien moest men zich
het nieuwe systeem eigen maken. Mede-
Zalf-, bad- en lichtruimte bij elkaar
Alles in een
Niet meer met je badjas over de gang of
zoeken naar de lichtcabine. Patiënten
die voor eczeem- en psoriasistherapie
komen vinden nu alles in een apart deel
op afdeling 3A kort verblijf. Jessica Zwetsloot,
senior verpleegkundige: ‘Sinds acht
jaar behandelen we deze patiënten op
de eerste etage, maar door de verhuizing
naar 3A konden we de ruimtes opnieuw
inrichten. En dat is een hele verbetering
nu patiënten niet meer met hun badjas
over de afdeling hoeven lopen.
werkers werden door collega’s gecontroleerd
of ze de juiste documentatie konden
vinden en toepassen. Geleidelijk aan
werd iedereen steeds enthousiaster om
zich verder te verbeteren, want men was
al in hoge mate kwaliteitsbewust, maar
het was tot nu toe niet aantoonbaar.’
Je voortdurend willen verbeteren om
goede laboratoriumdiagnostiek te leveren,
om toegankelijk en servicegericht te zijn
voor en naar patiënten, specialisten en
huisartsen. Dat is de gedachte van het
kwaliteitssysteem. Het KCL wil zich
blijvend verbeteren en zal elk jaar door
de RvA gecontroleerd
worden. Eijkman: ‘We
zijn trots dat we dit
keurmerk hebben ontvangen.’
Aan het begin van de afdeling is een
dermatologiehoek ingericht met een badruimte,
een douchegedeelte, toilet, een
zalfruimte en een belichtingskamer.
Alles is nieuw en ziet er mooi uit met
frisse kleuren. Er moet nog het een en
ander gebeuren, zoals ophanghaakjes in
het toilet, maar we krijgen al veel positieve
reacties van patiënten. Voor ons is
het ook een enorme vooruitgang: alles is
dicht bij elkaar en de mooie ruimtes zijn
goed schoon te houden.’
Lintje monitor
borstkankerzorg
Ook dit jaar hebben we het lintje ontvangen
van de Borstkankervereniging
Nederland. Via de monitor borstkankerzorg
kunnen patiënten zien hoe de
zorg in ziekenhuizen is georganiseerd
en kunnen ze ziekenhuizen met elkaar
vergelijken.
Borstkankervereniging Nederland (BVN)
heeft de criteria van de Monitor Borstkankerzorg
dit jaar aangescherpt met
onder andere patiëntervaringen.
Eén van de criteria is het aantal operaties
per specialist: hoe hoger het aantal,
des te meer ervaring heeft de specialist.
In het Diaconessenhuis ligt het minimum
aantal hoog, in vergelijking met de
omliggende ziekenhuizen: 76 operaties
per chirurg.
De Monitor Borstkankerzorg is ontwikkeld
door Borstkankervereniging Nederland
en Mediquest, met medewerking
van Stichting Pink Ribbon, Stichting
Miletus en de ziekenhuizen.
U&Wij is het relatiemagazine
van het Diaconessenhuis Leiden
en verschijnt geregeld.
Redactie Ingrid van der Bent,
Yvon van Egmond (eindredactie),
Madelon Hengeveld, Eline van der Knaap
Contact: redactie@diaconessenhuis.nl
Ontwerp HSTotaal, Haarlem
Fotografi e Yvon van Egmond
Druk Haarmans, Beverwijk
Houtlaan 55, 2234 CK Leiden
071-517 81 78
www.diaconessenhuis.nl