Profielwerkstuk - Geschiedenis van Vlaardingen

stellen, zodat ze de aanval van de Friezen makkelijker zouden kunnen opvangen. Toen het
leger van de hertog de terugtocht was begonnen, schreeuwde in de achterhoede een ellendige
schurk, een verwant van de rovers, plotseling dat de hertog in de voorhoede de strijd ontvlucht
was nadat hij door de Friezen in het nauw gedreven was. De schurk schreeuwde dat ieder voor
zich maar moest zien zijn leven te redden. Dit valse gerucht verspreidde zich door het leger
waardoor iedereen op de vlucht sloeg. Ze waren zo in paniek geraakt dat ze zich, zonder dat
iemand hen op de hielen zat, hals over kop in de rivier stortten. Vertrouwend op hun krachten
wilden velen naar de schepen zwemmen. Toen ze die met z’n allen vastgepakt hadden en met
inspanning van al hun kracht er probeerden in te klimmen, konden de schepen het gewicht
niet meer aan en zonken. Velen zijn ook om een andere reden nog omgekomen: als iemand
zijn vriend zag verdrinken en hem probeerde te helpen, klampten velen zich aan hem vast en
trokken ze de schepen omlaag. Zo zijn allen tegelijkertijd verdronken. Enkelen die dat zagen
en het verdrinkingsgevaar vreesden, roeiden snel weg met de overgebleven schepen. Het
gebeurt vaak dat mensen bang zijn en anderen laten verdrinken zonder te hulp te schieten.
De rovers in de burcht begonnen, toen ze zagen dat ons leger wegvluchtte, met gebaren en
geroep de Friezen duidelijk te maken dat het leger op de vlucht was geslagen. De hertog bleef
echter, op het zien van de massale vlucht, met zijn troepen verbijsterd stilstaan. Zelfs de
dappersten, die een leeuwenhart hadden, waren van angst zo verlamd dat ze zich niet meer
konden bewegen. En het gebeurde, misschien was het een straf van God: de Friezen snelden
toe en maakten de
soldaten van de hertog,
die daar als versteend
stonden, af. Niet één
van de soldaten vocht
terug. Na hen gedood
te hebben, haastten de
Friezen zich naar de
oever, en met
werpspiesen
Afb. 9: Dirk III neemt Godfried gevangen. (Tekening van John Rabou, in opdracht van de gemeente Vlaardingen)
doorboorden ze velen die door het water kropen. Anderen omsingelden hertog Godfried, toen
ze zagen dat hij alleen stond. Maar deze was moedig en verzette zich dapper. Hij weerde de
op hem afgeslingerde speren af. Eén man doodde hij, en door hem te doden durfden de
anderen hem nauwelijks meer aan te vallen. Intussen stormden de rovers, die zich al
17