Moge de beste overtuigen, een onderzoek naar de klassieke ...

van het publiek vast te houden. Dat is allemaal geheel conform de theorie van de klassieke
retorica. Obama houdt zich niet zozeer aan de leer van de stijlsoorten. Ook in de narratio en
de argumentatio maakt hij gebruik van opzwepende anaforen en oneliners. Daarom kun je
niet zeggen dat hij zich volledig aan de leer van de stijlsoorten houdt. Hij wisselt het gebruik
van de lage, midden en hoge stijl door de redevoering heen af en beperkt het gebruik van de
hoge stijl niet slechts tot het exordium en de peroratio.
Ook de voordracht dient te voldoen aan de stijldeugden. Obama’s taalgebruik mag dan niet
vlekkeloos zijn, maar dat valt in het niet bij de aantrekkelijkheid van de voordracht. Het ritme
van zijn voordrachten voert het publiek mee. Die ene verspreking nemen ze hem dan ook niet
zo kwalijk. Bovendien ondersteunt hij zijn verhaal met kleine, krachtige gebaren. De
voordracht past ook bij Obama zelf, bij zijn boodschap en bij zijn publiek.
Obama past dus een aantal klassieke regels wel toe, maar op belangrijke punten wijkt hij er
juist ook weer van af. Hij is in ieder geval geen prototype van een redenaar die de klassieke
theorie tot in de puntjes volgt. Zo’n redenaar kan ook praktisch niet bestaan. In de praktijk is
alles immers altijd een beetje anders dan het volgens de theorie zou moeten zijn.
35