Moge de beste overtuigen, een onderzoek naar de klassieke ...

Argumenten:
Confirmatio: Wij kunnen een einde maken aan de problemen in de gezondheidszorg.
Wij zullen het geld aan de mensen geven die het verdienen.
Wij zullen investeren in het onderwijs.
Als ik president ben zal ik de oorlogen beëindigen.
Alle kandidaten zijn goede mensen, maar ik zal de veranderingen doorvoeren.
Refutatio: De veranderingen kunnen niet worden tegengehouden.
Wij geven mensen geen valse hoop, want hoop is wat Amerika draaiende
houdt.
De Amerikaanse geschiedenis wordt gekenmerkt door revolutionaire
veranderingen.
Obama’s doel is natuurlijk om zoveel mogelijk mensen over te halen om op hem te stemmen.
Hij bouwt tijdens zijn argumentatie – net als Cicero – aan zijn ethos en vlecht ook pathos door
zijn argumenten heen. In zijn argumenten overheerst een gevoel van hoop en visie. Bovendien
lijkt het ook alsof Obama de enige is die deze idealen kan realiseren. Hij lijkt veel
betrouwbaarder dan zijn tegenstanders. Ook ondergraaft Obama het ethos van zijn
tegenstanders. Hij noemt hen allen wel ‘goede mensen die dezelfde idealen hebben’, maar
daarop laat hij volgen dat ‘onze campagne anders is’ en wat dan wel die kracht daarvan is.
Impliciet zorgt Obama er hier voor dat zijn kandidaten net een wat minder positief ethos
krijgen toegedicht dan hijzelf. Net als bij Cicero vinden we ook hier dus weer een spreker die
ook in zijn inhoudelijke argumentatie al ethos en pathos gebruikt.
Verwoording
De redevoering van Obama leggen we langs dezelfde meetlat als die van Cicero, omdat we
dan pas een goede vergelijking kunnen maken. Daarom gaan we de verwoording ook
analyseren met behulp van de vier stijldeugden correctheid, duidelijkheid, aantrekkelijkheid
en passendheid.
Correctheid
Correctheid in verwoording heeft in eerste instantie natuurlijk betrekking op goed taalgebruik.
Obama heeft in deze rede op papier geen fouten gemaakt. Toen ik echter naar de originele
voordracht heb geluisterd, hoorde ik dat hij een keer zichzelf versprak. Hij zei ‘votes’ in
plaats van ‘hopes’. Als je dat hoort, merk je wel dat zo’n verspreking schade aan het ethos van
die persoon veroorzaakt. De toehoorders merken meteen dat er iets mis ging en dat doet toch
afbraak aan het ethos. Gelukkig voor Obama bleef het bij deze ene verspreking en heeft zijn
ethos niet al te veel schade geleden.
Duidelijkheid
De woorden die Obama gebruikt, zijn geen extreem moeilijke woorden. Hij verwoordt de
inhoud in ‘standaard’ Amerikaans Engels. Voor de burgers is dit duidelijk. Obama’s
zinsbouw is wel iets minder duidelijk, omdat hij vaak lange zinnen gebruikt. Daarom is het
aan het einde van de zin soms moeilijk om te herinneren hoe de zin begon. Obama’s
boodschap is echter duidelijk en die lange, soms bijna poëtische zinnen horen bij de persoon
Obama. Hij lijkt die onduidelijkheid te willen vermijden door pauzes in te lassen, gezien het
veelvuldig gebruik van puntkomma’s in zijn redevoering. Het is echter de vraag of die
puntkomma’s daadwerkelijk bewust zijn geplaatst, of dat dit gewoon bij de schrijfstijl van de
speechschrijver hoort. De duidelijkheid lijkt dus soms ondergeschikt aan de aantrekkelijkheid
en de passendheid.
32