WATERVAL twee

67. Scheidbaar (klemtoon op voorvoegsel) en onscheidbaar (klemtoon na voorvoegsel) door elkaar. Sommige
lijntjes blijven leeg!
Lieve dochter,
1. Ik ____________________ je helemaal niets ____________________ (misgunnen).
2. Maar je ______________ die muzikant _________ op een belachelijke manier (aanbidden).
3. Je _________________ al zijn liedjes en teksten ________________! (overschrijven).
4. Je _________________ zijn melodieën ____________________ (overschatten) vreselijk.
5. Zijn ritmes zijn _________________ (afzagen), en hij ________________ zijn instrument (mishandelen)!
6. Al zijn lp’s en cd’s heb je van internet ____________________ (downloaden)! Overal ____________________ zijn snerpend
stemgeluid ____________________ (weerklinken)!
7. Ik snap niet dat je het zo hebt ____________________ (aanpakken).
8. Niets ________________ je ____________________ (weerhouden)! ____________________ je dierlijke gevoelens een
beetje ____________________! (onderdrukken)
9. Heb je je nooit ____________________ (afvragen), heb je nooit ____________________ (overdenken) wat dit voor je lieve
ouders betekent?
10. Maar ik ____________________ je ____________________ (voorspellen): ____________________ je
____________________(doorgaan) met dit gedrag, dan scheiden zich onze wegen!
Met vaderlijke groeten, je vader.
68. Schrijven of spreken: abortus in Nederland (bewerkt van Wikipedia)
Het afbreken van zwangerschappen is van alle tijden en alle landen, maar dit gebeurde en gebeurt meestal in achterkamertjes,
met gevaar voor de gezondheid van de moeder en voor de vrijheid van de verrichter. In Nederland begon de eerste
abortuskliniek - toen nog illegaal - abortus provocatus uit te voeren op 27 februari 1971. Deze inrichting in Arnhem (het
Mildredhuis) werd in die tijd medegefinancieerd door de socialistische omroep VARA. In hetzelfde jaar werd ook de Vereniging
ter Bescherming van het Ongeboren Kind (VBOK) opgericht die ervan uitgaat dat het leven vanaf de conceptie beschermwaardig
is.
Ethische kwesties
Er bestaat geen consensus op ethische gronden voor abortus als medische ingreep. Reeds in 400 voor Christus vroeg
Hippocrates in zijn eed aan zijn leerlingen "Nooit een vrouw een instrument voor te schrijven om een miskraam op te wekken".
De Katholieke Kerk, de meeste overige stromingen van het christendom, het jodendom maar ook vele agnostici vinden abortus
niet alleen immoreel, maar ook een vorm van moord, omdat het ongeboren kind volgens hen de status van een mens heeft en de
daarbijhorende rechten op bescherming dient te hebben. In de islam bestaan er uiteenlopende opvattingen over abortus. Men
zegt er dat abortus tot een bepaald aantal weken nog toegestaan is volgens de Koran, hoewel de meeste moslims tegen abortus
gekant zijn.
Het recht op gelegaliseerde abortus is jarenlang een belangrijke eis geweest van een veel feministen. De centrale leus daarbij was
"Baas in eigen buik", de soevereiniteit van de vrouw over haar eigen lichaam stond daarin centraal. Dit hield niet alleen in dat
abortus uit het strafrecht zou moeten, maar ook dat geen ander dan de zwangere moeder er over zou mogen beslissen. De
lichamelijke en geestelijke gezondheid van de vrouw zou vereisen dat een medisch veilige en legale abortus mogelijk zou worden.
Er bestaan echter ook organisaties zoals Feminists for Life die enerzijds het ongeboren leven willen beschermen en anderzijds de
mening zijn toegedaan, dat het toelaten van abortus kadert in een systeem of ideologie die eigenlijk uitbuiting van de vrouw in de
hand werkt. Daarnaast zijn er natuurlijk de religieus geïnspireerde tegenstanders, die zwangerschapsonderbreking als
"tegennatuurlijk" afwijzen. Zij wijzen ook op de psychische gevolgen voor de moeder. Maar ook vanuit een humanistisch
standpunt is de het mogelijk "ongeboren leven" vooral als "leven" te kenmerken, en legale abortus af te wijzen. Ten slotte is er
ook nog het ethische argument dat een staat alle praktijken, die ze juridisch reglementeert, ethisch goedkeurt. En is het goed dat
de Nederlandse overheid zwangerschapsonderbreking categoriseert als een legale daad, alsof het gaat om het doen van een
boodschap?
Wetgeving in Nederland
In de periode van het eerste kabinet van van Agt werd een wetsontwerp van Jacob de Ruiter (CDA) en Leendert Ginjaar (VVD)
in de Tweede Kamer op 18 december 1980 met de kleinst mogelijke meerderheid goedgekeurd (76 stemmen voor, 74 stemmen
tegen). In april 1981 werd het ook door de Eerste Kamer met een nipte meerderheid (38 voor, 37 tegen) aangenomen. Abortus
provocatus blijft volgens het artikel 296 van het Wetboek van Strafrecht nog altijd strafbaar, maar de Wet Afbreking
Zwangerschap geeft een aborterende arts een strafuitsluitingsgrond, wanneer hij tot de bevinding is gekomen dat de vrouw
verklaart zich in een "noodsituatie" te bevinden. De beslissing hierover ligt soeverein bij de vrouw en de vader van de foetus heeft
geen recht op medezeggenschap.
De WAZ bepaalt niet tot in welk stadium van de zwangerschap de arts abortus mag uitvoeren. Artikel 82a van het Wetboek van
Strafrecht bepaalt echter dat "het doden van een vrucht die naar redelijkerwijs verwacht mag worden in staat is buiten het
moederlichaam in leven te blijven" gelijk staat aan "een ander, of een kind bij of kort na de geboorte, van het leven beroven". Op
basis van de huidige stand van de medische wetenschap mag volgens de Ministeries van Volksgezondheid en Justitie daarom
abortus op menselijke foetussen tot de 24e week (5,5 maanden) van de zwangerschap uitgevoerd worden als aan een aantal
regels voldaan is. Een van die regels is dat de uitvoering van de vruchtafdrijving voorafgegaan moet zijn door een bedenktijd van
enkele dagen, en dat deze moet worden uitgevoerd door een medicus.
Specifieke kritiek op de wetgeving
Buiten de algemene kritiek op het toelaten van abortus (zie Ethische kwesties) zijn er ook specifieke elementen van de WAZ
waarop kritiek bestaat. Zo heeft volgens de huidige Nederlandse wetgeving de vader van het ongeboren kind geen
medezeggenschap bij de beslissing om al of niet over te gaan tot een vruchtafdrijving resp. abortus. De beslissing hierover ligt
100