Milieueffectrapport Windpark Bouwdokken

MER Windpark Bouwdokken
Oosterschelde
De Oosterschelde is in 1989 aangewezen als Vogelrichtlijngebied (J.897372, Staatscourant
1989, nr. 236). De Oosterschelde is tevens aangewezen als Natura2000-gebied [Ministerie
van LNV, 2009]. Door middel van het Besluit aanwijzing Natura2000-gebied wordt de
Oosterschelde aangewezen als speciale beschermingszone onder de Habitatrichtlijn en
wordt de aanwijzing als speciale beschermingszone onder de Vogelrichtlijn zoals bepaald op
28 november 1989, gewijzigd. In vervolg op de definitieve aanwijzing als Natura2000-gebied
zal een beheerplan worden opgesteld.
Het gebied Oosterschelde is een onderdeel van het voormalige estuarium van de Schelde en
heeft een oppervlakte van bijna 37.000 hectare (waarvan een wateroppervlakte van circa
30.000 hectare). In 1986 is de Oosterschelde van de zee afgesloten door de
Oosterscheldekering, die de getijdenwerking nog in enige mate toelaat. Als gevolg van de
getijdenstromen vinden erosie- en sedimentatieprocessen plaats die resulteren in een
wisselend patroon van schorren, slikken en droogvallende platen (het intergetijdengebied),
ondiep water en diepe getijdengeulen. In de monding van de Oosterschelde bevinden zich
de diepste stroomgeulen die plaatselijk een diepte bereiken van 45 meter. Tussen deze
stroomgeulen en in het gebied ten oosten van de Zeelandbrug bevinden zich uitgestrekte
gebieden met ondiepe wateren en zandbanken. In het oosten en noorden van het gebied
komen grote oppervlakten slikken voor. Binnendijks worden langs de oever een groot aantal
karrenvelden, inlagen en kreekrestanten tot het gebied gerekend. Deze gebieden bestaan
voornamelijk uit vochtige graslanden en open water. [Ministerie van LNV, website,
gebiedendatabase]
Omdat voor de aansluiting van het windpark op de onderstations in Goes en Zierikzee een
150 kV kabel in de Oosterschelde beschreven wordt (zie hoofdstuk 3, paragraaf 3.3.2), heeft
Ecologisch Adviesbureau Henk Baptist in het rapport “Natuureffect plaatsing windturbines
Bouwdokken, Neeltje Jans” het bodemleven van de Oosterschelde beschreven [Baptist,
2010] (bijlage 3 bij dit MER). Onderstaande gegevens over de Oosterschelde zijn afkomstig
uit dit rapport.
Het water in de westelijke Oosterschelde heeft een behoorlijke stroomsnelheid. De bodem
van de Oosterschelde is daardoor als dynamisch te kenmerken. Het bodemleven
(benthische fauna) is hieraan aangepast. De benthische fauna leeft goeddeels ingegraven in
het zand. Deze fauna bestaat uit een aantal soorten wormen en kreeftachtigen die zowel
organische stoffen uit de bodem zelf eten als de oppervlakte afgrazen. Een deel van de
wormen (bijvoorbeeld waaierwormen) haalt ook deeltjes uit de langsstromende waterkolom.
Daarnaast zijn de ingegraven molluscen (meest tweekleppigen) (schelpdieren) veel
voorkomend. Hiertoe behoren zowel grazers als soorten die water rondpompen om hier hun
voedsel uit te halen.
Daarnaast is een deel van de benthische fauna gebonden aan hardere structuren als
mossel- en oesterbanken. Voor zover bekend is, komen er in de Oosterschelde buiten de
mosselpercelen geen mosselbanken voor. Wel komen er wilde oesterbanken voor. De
ecologische waarde van de oesterbanken is echter omstreden. De basis van de
oesterbanken wordt namelijk gevormd door een exoot, de japanse oester 1 .
Op en tussen de harde structuren van de mossel- en oesterbanken leven bodemdieren die
een hard aanhechtingsoppervlak nodig hebben. Voorbeelden van deze bodemdieren zijn
sponzen, holtedieren en zakpijpen.
1 De japanse oester is in de jaren zestig geïntroduceerd in de Nederlandse kustwateren en heeft daar
geen natuurlijke vijanden.
102