Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
duizelig, ze snapte niet waarom. Ze wilde Jochem om hulp vragen, maar hij had de deur<br />
alweer gesloten. Toen ging ze maar naar huis..<br />
De volgende ochtend zaten Fabian, Noa, Jeroen, Mick, Joyce en Appie versuft aan tafel. Het<br />
was veel te vroeg en ze moesten weer naar school. Patricia was zich ondertussen aan het<br />
klaarmaken in de badkamer. Ze schrok op toen ze een gil hoorde uit de kamer van Nienke en<br />
Amber. Ze rende die kamer binnen en zag Amber rechtop in haar bed zitten. “Wat is er?”<br />
“Nienke!” riep Amber. “Ze ligt niet in haar bed. Volgens mij heeft ze er niet eens geslapen.”<br />
Even schrok Patricia, maar ze dacht al snel dat Nienke gewoon beneden zou zitten. Amber<br />
sprong uit haar bed, maar zakte voor ze de deur uit kon rennen alweer in. “Amber! Gaat het?”<br />
Amber haalde even diep adem: “Ja, het gaat wel.” Ze rende de deur uit naar beneden en<br />
Patricia kwam achter haar aan. Toen Amber ze woonkamer in kwam gerend zag ze dat<br />
Nienke niet aan tafel zat. “Zie je wel? Zie je wel? Ze is er niet!” De bewoners aan tafel keken<br />
op van Amber die hysterisch deed. “Amber, doe rustig!” zei Patricia. “Rustig?” vroeg Amber.<br />
“Dit is allemaal jouw schuld!” zei ze boos terwijl ze Fabian aanwees. Fabian stond nu op.<br />
“Waar heb je het over?” “Inderdaad, je weet niet eens waar ik het over heb! Jij bent zo druk<br />
met je geheime dingen dat je niet eens door hebt dat Nienke vannacht niet thuis is<br />
gekomen!” Er ging een schok door Fabian’s lichaam. “Wat zeg je?” Fabian hoefde daar geen<br />
antwoord op te hebben, want hij hoorde wel wat ze had gezegd. Hij rende naar boven, naar<br />
Victor’s kantoor. “Wat gaat hij nou doen?” vroeg Amber, nog steeds hysterisch. “Het is echt<br />
zo hè, hij geeft helemaal niks om Nienke!” “Hoe kom je daar nou weer bij!” riep Patricia. Na<br />
een discussie tussen Amber en Patricia kwam Fabian weer naar beneden. “Ze neemt haar<br />
telefoon niet op. Toen heb ik haar oma gebeld en die zei dat ze anderhalf uur geleden al<br />
terug naar huis was gegaan. Patricia zag de angst in Fabian’s ogen. Fabian pakte zijn jas en<br />
wilde de deur uitrennen. “Wacht! Ik ga mee!” riep Amber. Ze trok haar jas over haar pyama<br />
heen, alsof dat haar allemaal even niks kon schelen. Samen sprongen ze op de fiets en<br />
fietsten ze de weg richting Nienke’s oma.<br />
“Wat denk je?” vroeg Joyce die naar Patricia’s verwarde hoofd keek. “Geen idee,” antwoordde<br />
Patricia. Natuurlijk was ze bang dat er iets gebeurd was, maar dat zei ze maar niet. “Ze is vast<br />
al op school,” stelde Mick hen gerust. “Laten wij ook maar gaan.”<br />
Fabian en Amber hadden ondertussen al de hele weg gefietst. Fabian was zo ongerust dat hij<br />
helemaal niet zag dat Amber moeite had met adem halen. Fabian belde Nienke nog een keer,<br />
maar er werd niet opgenomen. “Zullen we de weg naar school fietsen?” vroeg Amber. Fabian<br />
knikte. Ze keken overal om zich heen, maar geen spoor van Nienke te zien. Ze fietsen door<br />
het park. Amber voelde zich niet helemaal goed en werd weer wat duizelig. Op het laatste<br />
moment zag ze voor haar wiel een hond waardoor ze naar links uitweek. Een tel later lag<br />
Amber op de grond. “Amber!” Ze kwam overeind en zag Fabian die draaide in haar zichtveld.<br />
Ze pakte haar hoofd vast. “Gaat het wel?” Amber knikte. “Een beetje duizelig.” Fabian hielp<br />
haar overeind. “Zullen we even verder lopen?” Samen liepen ze over het voetpad in het park.