Informatie

alsjeblieft?” “Oké,” was Nienke’s antwoord. “De laatste tijd wel.. Maar dat geeft niet want..”
“Dat geeft blijkbaar wel,” zei Fabian door haar heen. “En dat moet je gewoon eerlijk zeggen.”
Nienke keek hem nu diep in zijn ogen. Ze voelde weer kriebels in haar buik. Wat is hij toch
lief, dacht ze. “Het spijt me, ik was echt druk met school en dat levert nogal wat stress bij mij
op. Ik kan er niet tegen om achter te liggen.” Fabian wilde niet liegen, maar hij kon niet
anders. Hij heeft nog helemaal niet echt zijn best gedaan om bij te komen met school. Hij
was alleen maar bezig met een nieuw mysterie. Een mysterie waar Nienke ook wat mee te
maken heeft. Maar dit kon hij haar toch niet vertellen? Hij wilde het echt wel, vooral nu hij de
twijfeling in haar ogen zag, maar hij kon het niet.. Maar Nienke bedacht zich nu al snel dat hij
nooit tegen haar zou liegen.. “Het geeft niet, echt niet. En je moet ook met school bijkomen,
dat moet ik zelf ook. Ik lig volgens mij nog veel verder achter.” Fabian knikte en glimlachte.
“Ik beloof dat ik vanaf nu meer tijd met je doorbreng,” Maar Nienke duwde nu zijn armen
weg. “Maar dat wil ik juist niet hè. Nu doe je dat omdat je weet dat ik het anders niet leuk
vind..” Nu begon Fabian te lachen. “Dat is echt vrouwenlogica hè.. Nee ik doe dat omdat ik
het leuk vind om tijd met je door te brengen. En dat besef ik nu al te goed.” Hij zag gelukkig
weer een lach op Nienke’s gezicht. “En omdat ik van je hou.” Hij boog naar haar toe en gaf
haar een lange zoen. Nienke voelde ontzettend veel vlinders in haar buik en was helemaal blij
dat het weer goed was tussen haar en Fabian. Fabian pakte ineens de borstel en daarna
Nienke’s haar. “Wat doe je nou?” vroeg Nienke lachend. “Jouw prachtige haar borstelen.”
Nienke bloosde een beetje en liet Fabian zijn gang gaan. “Ga je me de volgende keer
masseren?” vroeg ze lachend. Nu was het Fabian die bloosde. “Vooruit,” zei hij plagend.
Noa was helemaal klaar voor school en liep de deur uit naar haar fietsen. “Noa, Noa, wacht!”
klonk Jeroen zijn stem achter haar. Noa liep door, totdat Jeroen haar bij haar arm pakte. “Het
spijt me oké? Het spijt me van alles wat ik gezegd heb. Ik weet dat dat dansen heel belangrijk
voor je is, en daarom moeten we er ook niet mee stoppen.” Noa bleef wel stil naar hem
luisteren maar leek nog niet echt overtuigd. “En ik wil absoluut niet dat je een andere
danspartner zoekt, want dat trek ik niet.” En trok een flauwe glimlach op Noa’s gezicht. “En ik
doe mee omdat het zo belangrijk is voor jou.. ja. Maar dat geld interesseert me ook hoor!”
Noa keek hem lief aan. Ze had niet gedacht dat hij dit allemaal zou zeggen. En hij meende
het ook, dat zag ze in zijn ogen. “Oké, het is al goed.” Ze omhelsde hem en kneep hem
daarna in zijn wang. “En probeer alsjeblieft wat serieuzer te zijn,” zei ze. “Oké, beloofd.” Hij
kwam nog wat dichter naar haar toe en omhelsde haar stevig. “Ik vind het ook leuk, omdat ik
dan de hele tijd bij jou ben hoor,” fluisterde hij in haar oor.
In de eerste les, Engels, zaten Noa en Jeroen rechts achteraan. Appie en Amber zaten ook
naast elkaar, maar dan in de middelste rij.. Daarachter zaten Fabian en Nienke en daarachter
zat Joyce. “Mag ik hier zitten?” Joyce keek omhoog en zag Mick verlegen naast de lege stoel
staan. Joyce wachtte eigenlijk op Patricia, maar ze wist toch niet zeker of ze wel kwam. “Ja,
tuurlijk.” Ze hoopte dat Mick niet zag dat haar wangen rood werden. Mick hoopte dat Fabian
even omdraaide, omdat hij even wat moed nodig had en dacht dat Fabian het hem wel kon