Informatie

leraar knikte blij. “En heb je weer zin in Aardrijkskunde?” “Heel veel zin!” was Nienke’s
sarcastische antwoord. De leraar lachte en begon met zijn les. Fabian kon er niks aan doen,
maar hij hield haar de hele tijd in de gaten. Hij dacht steeds aan dat moment waarop hij
Nienke zag toen ze weer een terugval kreeg. Hij ergerde zich nu een beetje aan Amber die
allemaal praatjes had tegen Nienke. Zo kon Nienke natuurlijk nooit haar achterstand inhalen.
Op de helft van de les heeft Fabian Amber gewoon van haar stoel getrokken en naast Appie
gezet. De andere helft van de les heeft Fabian Nienke zo veel mogelijk weten bij te brengen
waar ze heel blij mee was.
Toen de les was afgelopen, stonden Fabian, Nienke, Amber, Appie en Mick bij hun kluisje.
Patricia en Joyce kwamen lachend de hoek omlopen en liepen ook naar hun kluisje. Opeens
zagen ze Nienke staan. “Nienke? Wat doe jij hier nou?” Weer moest Nienke hetzelfde verhaal
vertellen. Joyce reageerde enthousiast, alleen Patricia niet, wat Nienke nogal verbaasde.
“Volgens mij is het echt veel te vroeg hoor. Straks krijg je weer een terugval. De vorige keer
gebeurde dat toch ook plotseling?” Ondanks dat Fabian het er mee eens was, verdedigde hij
Nienke toch. “Patricia, Nienke weet zelf heel goed of ze de lessen weer kan volgen of niet.
Daarnaast, ze doet het heel rustig aan hoor, dat heb ik vandaag wel gezien.” Hij kneep even
in Nienke’s hand die hem dankbaar aankeek. Opeens kwam Jochem er zomaar uit het niets
aanlopen. Ook hij was verast Nienke weer te zien. “En hoe gaat het verder met je? Voel je je
al helemaal weer de oude?” Fabian kon zijn oren niet geloven. Hij was slim genoeg om te
weten waar Jochem op doelde. Nienke wilde antwoord geven, maar Fabian was haar voor.
“De ‘oude’? Kende jij de ‘oude’ Nienke dan?” zei hij bot. Hij zag dat Jochem schrok, maar
tegelijkertijd ook dat de anderen hem verbijsterd aankeken. “Euh.. Het is allang tijd om naar
huis te gaan,” zei Patricia ineens. “Je ziet er ook heel moe uit Nienke. Kom je?” Ze trok Nienke
aan haar arm mee de school uit, terwijl de anderen verbaasd achter bleven. Fabian draaide
zich om en zag Robert aan het einde van de gang staan. Er ging even een schok door zijn
lichaam. “Kom, wij gaan ook naar huis.” Zonder Jochem of Robert nog een keer aan te kijken
verliet hij (en de anderen) de school.
Thuis aangekomen ging Fabian gelijk naar zijn kamer. Hij dacht na over wat er net aan de
hand was op school. Patricia nam Nienke natuurlijk mee omdat Patricia Robert zag. Was dat
omdat Robert niet bij Nienke in de buurt mocht komen? Hij hoopte dat dit niet waar zou zijn,
maar het kon niet anders. Hij probeerde alles even op een rijtje te zetten. Hij hoorde Jochem
en Robert praten over Nienke haar geheugen. Ze moesten er perse achter komen of ze iets
weet? Fabian dacht na. Ze bedoelden vast over ‘het ongeluk’. Daarom vroeg Jochem ook net
of ze helemaal weer de ‘oude’ was. Hij wist nu zeker dat Patricia er ook wat mee te maken
heeft. Daarom rende ze de klas uit laatst en daarom trok ze Nienke zo snel mogelijk mee de
school uit. Dat is twee keer gebeurd toen ze Robert zag. Hij snapte niet wat Patricia hier mee
te maken kan hebben. Fabian raakte er gefrustreerd van. Wat is er toch allemaal aan de
hand? Zou Nienke in gevaar zijn zonder dat hij er ook maar iets van weet? En Nienke zelf?
Zou dit voorbij zijn als hij de kostbare wand probeerde te ontcijferen? Hij bedacht zich geen
seconde en liep, zonder dat iemand het door had, de kelder in naar de kostbare wand.