Informatie

Patricia keek naar Mick die lui in de stoel lag. “Wanneer gaan jullie nou wat leuks doen?”
fluisterde Patricia. “Binnenkort. We moeten nog afspreken wanneer,” fluisterde Joyce terug.
“Duurt lang,” fluisterde Patricia lachend. Joyce glimlachte: “Weet ik, maar Mick wil er graag
voor Fabian zijn en hij heeft het ook wel zwaar met school.” Dat bracht Patricia op een idee:
“Jij kan hem toch met school helpen?” Joyce haalde haar schouders op. “Ik zie nog wel.”
Patricia zuchtte. Ze had echt door dat ze in dit soort gevallen echt anders was dan Joyce.
Amber keek op haar horloge en zei ineens hardop: “Waar blijft Fabian nou? Het bezoekuur is
allang afgelopen!” Jeroen zuchtte: “Hou jij je nou eens met je eigen liefdesleven bezig?!” Noa
gaf hem een tik. Amber keek hem niet-begrijpend aan: “Ik snap je niet.” “Nee dat dachten we
al,” antwoordde Jeroen lachend. Amber ging er verder niet op in, maar nam Jeroen zijn
woorden serieus. Ze dacht aan Jochem en was helemaal weer in de wolken. Wanneer gingen
zij nou wat leuks doen? Ze dacht dat ze het de volgende dag wel zou weten, dan had ze
namelijk Engels. Ineens was dat haar lievelingsvak geworden. De film was nog niet eens
afgelopen of Victor kwam woedend de woonkamer binnen: “Wat doen jullie hier allemaal
nog! Het is allang tien uur geweest en jullie weten wat dat betekent! Hup, allemaal naar jullie
kamers!” Iedereen deed wat Victor zei en al snel werd het helemaal stil in het huis.
De volgende morgen was iedereen geïrriteerd omdat Amber de badkamer al een uur bezet
hield. Jeroen, Appie en Patricia stonden zelfs voor de deur te wachten terwijl de rest aan het
ontbijten waren. “Nog even en ik trap die deur in!” riep Jeroen kwaad. “In je dromen!”
hoorden ze Amber vanuit de badkamer roepen. “In mijn nachtmerries zal je bedoelen, maar
ik kan niet anders nu.” Hij deed net alsof hij de deur wilde inslaan maar op dat moment
hoorden ze: “Oké, oké, oké!” Amber deed de deur open en kwam er helemaal opgedoft uit.
Appie keek met open mond naar Amber die Jeroen vervolgens weer dicht duwde. Op dat
moment rende Patricia snel de badkamer in. “Patricia!” schreeuwde Jeroen. Hij stompte hard
tegen de deur aan en daarna zuchtend tegen de muur ging staan. “Vrouwen.. ze zijn ook
allemaal hetzelfde.”
Toen de bewoners op school aankwamen liepen ze naar hun kluisje om boeken op te halen.
“Fabian!” gilde Amber terwijl ze naar Fabian toe rende. Fabian stond bij de kluisjes. Amber
omhelsde hem: “Waar ben je geweest?” Ze had zelf eigenlijk ook wel door dat het een beetje
een domme vraag was. “Bij Nienke, ik was in slaap gevallen.” “Heb je bij haar geslapen? Toe
maar jongen, ik wist niet eens dat dat mocht daar,” was Jeroen zijn opmerking die samen met
Noa weer wegliep. “Hoe gaat het met haar?” vroeg Joyce. “Het gaat wel,” antwoordde Fabian.
“Zolang ze veel rust en voorzichtig doet gaat het steeds beter.” Joyce glimlachte: “Gelukkig.”
Joyce en Patricia liepen samen naar de les terwijl Appie zijn boek zocht tussen zijn horror
spullen. Fabian keek nadenkend naar beneden. “Is er iets?” vroeg Amber die naar Fabian
keek. Hij zuchtte: “Ik moet vanmiddag twee proefwerken inhalen en dat ben ik vergeten..”
“Oh jee,” zei Amber. “En nu ken je het niet?” Fabian haalde zijn schouders op: “Ik denk het
wel, maar daar gaat het niet op. Ik zou naar Nienke gaan.” Hij keek schuldig voor zich uit. “Ik
ga wel naar Nienke gelijk na schooltijd. Jij maakt gewoon je proefwerken, anders krijg je van
Swieten op je dak denk ik.” Fabian keek haar betwijfelend aan. “Echt, ik zorg wel voor haar. Ik