Informatie

tijd niet het geval was en dat spijt ons. We zien namelijk hoe moeilijk je het hebt.” Fabian’s
glimlach werd nog groter. Hij was erg blij met de vrienden in dit huis. “Dank jullie wel” zei hij.
Noa keek Jeroen indringend aan. “Ja, ik vind het echt erg voor je. Ik moet er namelijk niet aan
denken als mijn vriendin daar lag.” Fabian schrok een beetje en zag dat Noa Jeroen een tik
gaf. Noa probeerde het goed te maken door te zeggen: “Dus als je wat nodig hebt of wilt
praten, dan kan je altijd bij ons terecht.” Ze stond op en trok Jeroen mee. Fabian knikte
dankbaar. Noa en Jeroen verdwenen door de deur. Fabian zuchtte en probeerde weer verder
te leren. Even later werd er weer op de deur geklopt, maar voordat Fabian kon antwoorden
werd de deur al opengedaan. Amber, Appie en Patricia kwamen binnen. “Clubvergadering”
zei Appie tegen Fabian. Fabian keek verbaasd en legde zijn boek weg. “Clubvergadering? We
hebben geen club meer,” zei hij. “Appie denkt dat het nog niet afgelopen is met de club,”
vertelde Amber. “Hoezo denk je dat?” vroeg Fabian en hij keek Appie serieus aan. Hij ging op
de rand van zijn bed zitten terwijl de rest plaats nam op Mick zijn bed. Appie begon
aarzelend te vertellen: “Nou, ik denk.” Hij zuchtte even. “Ik denk dat we met nog een vloek te
maken hebben.” De rest keek hem niet-begrijpend aan. “Ja, hoe verklaar je dan wat Nienke
heeft? Er is vast nog een vloek die we moeten opheffen waardoor Nienke echt helemaal weer
beter wordt.” Hij zag de anderen twijfelen. Fabian heeft altijd gezegd dat hij niet in een vloek
wilde geloven en sprak hem ook nu weer tegen: “Appie, Nienke heeft door één of andere
reden een terugval gehad. Dat komt omdat het gif nog steeds in haar lichaam zit. Dit heeft
niets met een vloek te maken.” “Maar, het zou toch kunnen?” probeerde Amber hem te
overtuigen. “Nee het kan niet!” zei Fabian nu nog wat gefrustreerder. “We hebben alles
afgerond, oké! Niets wijst erop dat we nog niet klaar zijn.” Hij keek de anderen boos aan.
Ergens wist hij ook wel dat er een kans was dat ze gelijk hadden, maar hij wilde er niks van
weten. Ze hadden de graal terug naar de tombe gebracht en dat was wat moest gebeuren.
Patricia probeerde het ook eens: “Maar je wilt toch ook dat Nienke wakker wordt? Als wij
daar nou voor kunnen zorgen?” Nou knapte er iets in Fabian. Hij stond op en bracht er
zonder controle over te hebben allemaal woorden uit: “Wat denk je nou zelf? Dat ik niet wil
dat Nienke weer wakker wordt? Kom op! Ik wil niets liever! Ik kan nergens anders meer aan
denken, ik heb nergens meer concentratie voor, ik slaap zowat niet eens meer! Ik heb niet
eens zin om een boek te lezen, nou dat is heel wat voor mij hoor. En dan ga je aan mij vragen
of ik wil dat Nienke wakker wordt?” De anderen schrokken van zijn boze reactie en konden
niets meer uitbrengen. Er sprongen tranen in Fabian’s ogen. Hij plofte neer op zijn bed en
legde zijn hoofd in zijn handen. Patricia liep naar hem toe knielde bij hem neer en legde haar
arm om hem heen. “Sorry Faab.” Maar Fabian wilde alleen zijn en duwde haar arm weer weg.
“Willen jullie alsjeblieft weg gaan? Sorry” zuchtte hij. De rest liep de kamer rustig uit en
Fabian legde zich neer op zijn bed. Hij piekerde over alles en nog wat, maar doordat hij zo
oververmoeid was viel hij vreemd genoeg toch in slaap.
Mick kwam binnen nadat hij flink gesport had. Op dat moment kwam Joyce net de trap af
met een wasmand in haar handen. Ze groette Mick vriendelijk en liep het washok in. Mick
had genoeg moed bij elkaar verzameld om haar achterna te gaan. Joyce was druk bezig haar
was op te ruimen toen Mick haar nog een keer groette. “Hoi,” zei hij verlegen. Joyce schrok