Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
Amber zachtjes. Ze wist niet goed wat ze moest zeggen. “Hoi,” zei Fabian terug en hij draaide<br />
zich weer om. “Hoe gaat het?” vroeg Amber die voorzichtig dichterbij kwam. “Slecht,” was het<br />
enige wat Fabian eruit kon brengen. Hij wist wel dat Amber er niks aan kon doen, maar toch<br />
houdt hij een gedachte in zijn hoofd dat het ook door de alcohol kan komen. Hij wilde het<br />
niet op haar afreageren maar deed het onbewust toch. Amber had dit wel door en zei: “Jij<br />
denkt ook dat het mijn schuld is hè?” Fabian keek om, hoe kon ze dat nou weten? Appie<br />
zuchtte en vertelde dat Amber zich schuldig voelde. Fabian had medelijden en vertelde haar<br />
eerlijk dat ze er toch niks aan kon doen. Hij legde hun uit wat de artsen hadden verteld. Na<br />
een tijdje wist Appie Amber te overtuigen dat ze weer naar school moesten, alleen Fabian<br />
wilde nog blijven. En hij bleef er de hele middag en een deel van de avond tot hij een sms<br />
kreeg dat hij thuis MOEST komen.<br />
In het Huis Anubis hebben de overige mensen het slechte nieuws ook gehoord. Ze waren<br />
allemaal geschrokken. Alleen Victor liet geen spoor van emotie zien en zat een beest op te<br />
zetten in zijn kantoor. Toen Fabian thuiskwam werd hij heel goed opgevangen door iedereen.<br />
Hij beantwoordde rustig alle vragen, maar wilde het liefst gelijk in bed liggen. Hij zat voor<br />
zich uit te staren op de bank terwijl de rest om hem heen zat die nog lang niet klaar waren<br />
met vragen stellen. Vaag hoorde hij de stemmen, maar hij had zijn hoofd alleen maar bij<br />
Nienke. Eigenlijk wilde hij gelijk weer terug naar Nienke, maar de zuster had ook al gezegd<br />
dat hij naar huis moest. Daarom wilde hij nu echt naar zijn kamer. Hij wilde opstaan maar op<br />
dat moment kreeg hij een bord met spaghetti op zijn schoot geduwd. Hij keek omhoog in de<br />
ogen van Trudie. “Je dacht toch niet dat ik je naar je kamer laat gaan zonder te eten hè?” Ze<br />
glimlachte en aaide lief over zijn hoofd. Fabian kon eigenlijk geen hap door zijn keel krijgen,<br />
maar hij wilde Trudie niet teleurstellen. Ze bedoelt het namelijk goed en ze zorgt zo goed<br />
voor hem. En hij zag dat Trudie het er ook moeilijk mee had. Hij at zijn bord leeg en liep<br />
daarna naar zijn kamer. De anderen hadden erg met hem te doen.<br />
De rest van de week ging net zo moeizaam voorbij. Fabian was meer in het ziekenhuis dan op<br />
school en Meneer van Swieten confronteerde hem hiermee. Hij reageerde er bijna niet op<br />
want het kon hem allemaal toch niet meer schelen. Meneer van Swieten maakte zich hier<br />
zorgen om en lichtte zijn ouders in. De ouders van Fabian waren op de hoogte van alles en<br />
steunden Fabian veel. Zij kennen Nienke best goed want Fabian kwam vaak samen met haar<br />
bij hun langs. Zij weten hoe belangrijk Nienke voor hem is. Ze deden er alles aan om Fabian<br />
nog een beetje op te vrolijken maar ze konden niet veel doen. Patricia voelde zich schuldig<br />
dat ze te druk bezig was met andere dingen, maar ze kon niet anders. Amber was ook niet in<br />
een al te vrolijke stemming en vond het meer dan terecht dat de andere meisjes ook niet<br />
meer naar het feest wilden. Het feest dat namelijk vanavond al zou zijn, het is namelijk<br />
zaterdag.<br />
Jeroen en Noa liepen samen in de tuin. “Ik kan je niet genoeg zeggen hoe blij ik ben dat je<br />
meedoet!” zei Noa enthousiast. “Ja, ja, nu weet ik het wel,” zei Jeroen zuchtend. Noa keek<br />
hem lachend aan. “Je moet nu niet doen alsof je het niet leuk lijkt. Kom op, anders had je
Change language