Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
lijft die ambulance!” riep Fabian. Jochem stond op en liep het lokaal uit om te kijken of de<br />
ambulance kwam. Meneer van Swieten kwam het lokaal binnen nadat hij van Jochem hoorde<br />
wat er aan de hand was. Hij leek ook in paniek. “Heb je enig idee hoe dit is gekomen?”<br />
probeerde hij rustig aan Fabian te vragen. Fabian schudde flink zijn hoofd. Hij schoot vol en<br />
kon er geen woorden meer uitbrengen. Hij zuchtte even toen hij het geluid van de<br />
ambulance hoorde. Binnen een halve minuut stonden de ambulancechauffeurs in het lokaal<br />
en bekeken Nienke. “Wat is er gebeurd?” vroegen ze snel. Fabian legde precies uit wat er<br />
gebeurde en ook over het gif in haar lichaam. Na Nienke even onderzocht te hebben vroeg<br />
Fabian: “Hoe gaat het met haar?” Een ambulancechauffeur schudde zijn hoofd. “Niet zo goed,<br />
ze lijkt in een soort van coma.” Ook al dacht Fabian dit al, toch kreeg hij weer een schok door<br />
zijn lichaam. Hij zag hoe zijn vriendin op de brancard werd gelegd en hoe ze werd ´ingepakt´.<br />
Er sprongen tranen over zijn wangen. “Ik ga mee,” zei hij stellig. Hij zag hoe de<br />
ambulancechauffeurs twijfelden en liet zich niet van de wijs brengen: “Ik blijf bij haar,” zei hij<br />
snikkend. Appie legde een hand op zijn schouders om hem te steunen. Fabian bleef zo dicht<br />
mogelijk bij Nienke en liep mee toen ze de brancard snel wegreden. “Oké, deze les is<br />
afgelopen mensen” zei Jochem die terug naar zijn bureau liep. Amber keek verdrietig. Zij<br />
wilde eigenlijk ook mee naar het ziekenhuis, maar ze zag al dat Fabian eigenlijk al niet mee<br />
mocht. Amber pakte de spullen van Nienke en Fabian en liep met de rest mee naar de<br />
kantine. Amber voelde zich erg schuldig en er kwamen tranen in haar ogen. Joyce zag dat en<br />
probeerde haar te troosten. “Het is allemaal mijn schuld,” snikte ze. Appie en Joyce keken<br />
verbaasd. “Hoezo is het jouw schuld?” vroeg Joyce. Amber slikte en zei: “Het komt vast door<br />
gister. Door al die glaasjes, de drank en het gif gaan vast niet samen.” Het was even stil. “Hee<br />
Amber. Oké stel, je hebt gelijk en het ligt aan de drank. Dan is het toch niet jouw schuld?” “Ja<br />
natuurlijk wel,” er stroomden nu veel tranen over Amber’s wangen. “Als ik dat spel niet<br />
gepakt had of die fles, dan was dit nooit gebeurd.” “Amber, nu ophouden. Het is niet jouw<br />
schuld. En je weet niet hoe het is gebeurd,” zei Joyce. Ze keek Joyce aan. “Waar is Patricia?”<br />
Joyce antwoordde: “Ze is weggegaan,. Je kent Peet, die moet het denk ik even alleen<br />
verwerken.” Amber stond ineens op. “Wat ga je doen?” vroeg Appie. “Ik ga naar het<br />
ziekenhuis. En jullie kunnen me niet tegenhouden” riep ze en liep snel de kantine uit.<br />
De ambulance was binnen tien minuten in het ziekenhuis aangekomen. Nienke werd door<br />
veel artsen onderzocht en Fabian zat op de gang met zijn hoofd in zijn handen te wachten.<br />
Hij zag steeds het beeld voor zich toen hij zich omdraaide en Nienke zo in paniek zag. Hij<br />
voelde zich schuldig dat hij met zijn rug naar haar toe zat. Op dat moment was hij veel te veel<br />
bezig met de grappen van Appie. Fabian sloeg zichzelf voor zijn hoofd. Hij dacht na over de<br />
afgelopen dagen. Hij had veel beter op haar moeten letten, dacht hij. Zal het misschien<br />
hebben gelegen aan de alcohol? Ze heeft vanochtend nog gezegd dat ze zich niet lekker<br />
voelde, maar Mick zei dat ze dat aan zichzelf te danken had en stiekem was hij het daar wel<br />
mee eens. Hij keek ongeduldig om zich heen. Normaal was hij altijd heel geduldig maar nu<br />
pas weet hij wat lang wachten is. Voor zijn gevoel duurde elke minuut wel een uur. Wanneer<br />
kwam er nou een arts langs om te vertellen wat er met Nienke is? Op dat moment kwam er<br />
één arts naar buiten. Fabian kende hem nog van de vorige keer en de arts kende Fabian ook.