Informatie

naar de mond. Noa telde af: “Één, twee, drie!” Alle meiden dronken in één keer het glas leeg
en ze begonnen te juichen toen iedereen het was gelukt. Het bracht Amber op een idee en
haalde een spel tevoorschijn. Ze maakte de doos open en er zat een bord in met glaasjes
eromheen. “Oké, we hebben wel wat sterkere drank nodig,” zei Amber. “Maar, daar heb ik wel
om gedacht.” Ze haalde een fles achter haar nachtkastje tevoorschijn. “Hoe werkt het
precies?” vroeg Joyce. Amber legde het spel uit terwijl ze alle glaasjes inschonk: “Je moet aan
de wijzer draaien van het bord. De wijzer stopt bij een vakje. Daar staat het onderwerp op van
de vraag. Als dat bijvoorbeeld ‘sport’ is, dan moet degene links van je een kaartje pakken met
dat onderwerp achterop. Je moet dus een vraag over sport beantwoorden. Je moet deze
beantwoorden binnen de tijd van de zandloper. Als je hem fout hebt, moet je dat glaasje in
één keer achterover gieten.” “Oké, cool!” antwoordde Joyce. Ze begonnen bij Nienke. Ze
draaide aan de wijzer en kwamen bij het onderwerp ‘Politiek’ uit. “Ooh neeee,” schreeuwde
Nienke en sloeg haar handen voor haar gezicht. Noa zat links van haar en pakte een kaartje.
Ze las de vraag voor: “Hoe heet de huidige minister van binnenlandse zaken?” Nienke zuchtte
maar dacht toch na. “Mag ik misschien even een minuutje naar beneden om na te denken?”
De anderen lachten. “En het dan aan je wandelende encyclopedie te vragen zeker? Ik dacht
het niet!” reageerde Patricia. De anderen begonnen nu hard te lachen. “Zo kan ik niet
nadenken hoor,” zei Nienke. “Tijd voorbij!” schreeuwde Amber. Nienke zuchtte en pakte het
glaasje. Ze vond het maar klein. Ze wilde even stiekem proeven maar Amber had het door.
“Ho, je mag niet proeven. In één keer achterover. Wij tellen wel tot drie.” Amber begon
zachtjes te lachen, zij wist wel hoe het smaakte. “Één, twee, drie!” Nienke sloeg het glaasje
achterover en op het moment dat de drank haar tong raakte trok ze een heel vies gezicht.
“Doorslikken!” riep de rest. Nienke deed het met moeite maar slikte het toch door. “Bah, dit is
echt het smerigste wat ik ooit gehad heb! Hoe heb je dit nou kunnen kopen Amber!?” Amber
lachte. “Grappig toch? Oké, Noa is!” Noa draaide aan de wijzer en hij kwam uit bij het
onderwerp ‘Muziek’. “Joehoee!” gilde Noa. “Dit is zo niet eerlijk,” protesteerde Nienke.
Patricia pakte het kaartje en las de vraag voor: “Hoe heet het nummer dat Marco Borsato en
Sita zongen op de trouwdag van Willem-Alexander en Maxima?” Noa begon te glunderen.
“Lopen op het water!” schreeuwde ze. “Woeehoee, Noa, Noa, Noa!” riepen Patricia en Joyce.
“Dat had ik niet geweten hoor!” zei Amber. “Nou, dit was echt een makkelijke vraag. Jij hebt
echt mazzel!” lachte Nienke. Met deze gezelligheid gingen ze een paar rondes door. Amber
was uiteindelijk de verliezer die de meeste glaasjes heeft gedronken. Nienke had ook aardig
wat glaasjes op. Ze waren aan het roddelen over leraren waardoor ze helemaal op de grond
lagen van de slappe lach. Maar Amber wilde het nu over een andere leraar hebben. “Jochem
is de aller-leukste!” zei Amber. “Echt niet!” reageerde Nienke. “Jochem is de grootste slijmbal
die er op de wereld bestaat.” De anderen begonnen te lachen. “Nee, nee, nee,” was Amber’s
reactie. “Jochem is Jochem.” “Aah, duidelijk,” zei Noa. “Nou, alsof jij zo duidelijk bent,”
antwoordde Amber. “Ik zie je helemaal wazig.” Ze begon heel hard te lachen waardoor de
anderen ook weer in de lach schoten. Maar opeens viel het licht uit en vlogen de ramen
open. Alle meiden keken geschokt naar het raam en begonnen heel hard te gillen. “Aaaaah,
geesten!” riep Amber heel hard. De meiden waren bang en kropen naar elkaar toe. Wat