Informatie

“Patricia, er is telefoon voor je.” Patricia keek op. “Is het Robbie?” vroeg ze enthousiast. “Nee,
één of andere Peter. Ga nou maar, hou het kort want ik heb nog meer werk te doen.” Joyce
keek verbaasd. “Wie is Peter?” vroeg ze. Patricia keek ook verbaasd. “Geen idee,” en ze liep de
trap op naar Victor’s kantoor. De andere meiden liepen met haar mee, maar liepen door naar
de kamer van Amber en Nienke.
“Met Patricia,” zei Patricia die de telefoon had opgepakt. Er klonk een donkere stem aan de
andere kant van de lijn. Patricia herkende die stem en ze schrok. “Heb je al wat gevonden?”
vroeg de stem. Patricia stotterde: “Nnnee, ik euhm, ik kan niks vinden.” De stem klonk steeds
serieuzer: “Volgens mij heb je nog helemaal niet gezocht! Jij gaat nu zoeken, of wil je soms
dat ik je weer opzoek?” Patricia kreeg het benauwd. “Nee, neeee, ik ga meteen verder
zoeken.” “Goed zo,” klonk de stem zacht. “Je wilt natuurlijk niet dat er wat met Nienke
gebeurt hè?” Patricia keek bang, maar reageerde niet. “Ik wil binnen 24 uur nieuws hebben,
anders zal Nienke het er niet goed vanaf brengen.” De telefoon werd opgehangen en het was
stil. Patricia keek angstig voor zich uit en had tranen in haar ogen. Ze moest doen wat de
man zei. Ze besloot om terug te gaan om haar om te kleden en daarna op onderzoek uit te
gaan.
Patricia liep uit Victor zijn kantoor waar ze bijna tegen Nienke opbotste. “Oh sorry,” was
Nienke’s reactie. Patricia schrok en keek Nienke lang aan. Ze dacht aan wat ze net aan de
telefoon hoorde. “Gaat het?” vroeg Nienke. Patricia knikte eventjes. “Wie was die Peter nou?”
Patricia keek even niet begrijpend maar bedacht zich toen ineens dat Victor ‘Peter’ zei over
diegene die aan de telefoon was. Die man had een schuilnaam bedacht. “Oh, Robbie,”
antwoordde Patricia. Nienke keek verbaasd. “Ja, het was toch Robbie, hij had zich voor de
grap voor gedaan als iemand anders.” Patricia vond dat ze ongeloofwaardig klonk maar
gelukkig had Nienke dat niet door. Nienke lachte. “Gekke Robbie.” Nienke liep de trap af.
“Wat ga je doen?” vroeg Patricia. Nienke keek om en zei: “Naar Fabian.” Patricia bleef even
kijken en voordat ze verder kon vragen zei Nienke: “Ik kom zo weer terug! Ik wil niets
missen,” zei ze met een knipoog. Patricia liep terug om zich om te kleden en daar kreeg ze
natuurlijk dezelfde vraag. Ze vertelde precies hetzelfde verhaal als dat ze tegen Nienke had
gezegd en gelukkig vroegen ze niet door.
Nienke klopte op de deur van Fabian. “Ja?” klonk het uit de kamer. Het was Fabian. Nienke
deed de deur open en zag Fabian aan zijn bureau zitten. “Hee,” zei Fabian vrolijk. Nienke
glimlachte en keek verder rond. “Is Mick er niet?” “Nee, die is aan het sporten,” antwoordde
Fabian. Nienke liep nu binnen en deed de deur dicht. “Mooi,” zei ze en ging op Fabian zijn
bed zitten. Fabian glimlachte en begon een beetje te blozen. Hij stond op van zijn stoel en
ging naast Nienke zitten. Hij boog naar haar toe en begon haar te zoenen. Hij boog zo erg
over haar heen dat Nienke op haar rug viel en hij ongeveer boven op haar lag. Fabian ging
door maar Nienke stopte even. “Wil je het dan niet weten?” vroeg ze. Fabian keek haar niet
begrijpend aan. “Wat bedoel je?” vroeg hij. “Je wilde toch weten wat Joyce van Mick vindt?”