Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
allemaal, nu meteen,” riep Trudie erdoorheen. “Jullie zijn te laat dames. Het is hier geen<br />
restaurant.” “Sorry Trudie, de tijd ging snel voorbij, we hebben echt ons best gedaan om snel<br />
hier te zijn,” zei Patricia eerlijk. “Goed dan,” zei Trudie lief. “Snel aan tafel dan, ik heb heerlijk<br />
eten gemaakt, al zeg ik het zelf.” Trudie haalde twee pannen met pasta uit de keuken.<br />
Iedereen lustte dat graag en at het met plezier op. Zelfs Victor kwam nog even een bord<br />
ophalen. Trudie vond het geweldig dat haar ‘kinderen’ zo genoten van het eten dat zij<br />
gemaakt had. Toen ze ook allemaal hun toetje op hadden vroeg Amber: “De film begint pas<br />
om half negen toch? Dan hebben we nu even tijd om al onze kleren even te passen!” De<br />
meiden reageerden enthousiast terwijl de jongens zuchtten. Fabian pakte Nienke’s hand en<br />
vroeg: “Kom je nog wel gezellig naar mijn kamer voordat de film begint?” Nienke glimlachte<br />
en gaf een kus op zijn wang. “Misschien,” zei ze en liep de kamer uit achter de andere meiden<br />
aan. Fabian keek haar lachend na. Daarna keek hij opzij waar Noa nog op Jeroen zijn schoot<br />
zat. “Wel even je kleren aan mij showen hè?” zei Jeroen die haar stevig vastpakte. “Als je me<br />
nu loslaat dan zal ik er over nadenken,” lachte Noa. Ze gaf hem een kus en liep weg. Opeens<br />
stond Mick op en liep chagrijnig naar zijn kamer. Fabian liep hem achterna. Appie zat nog<br />
aan tafel om alle restjes eten op te eten, maar Jeroen pakte hem bij zijn capuchon en trok<br />
hem mee naar hun kamer. “Kom we gaan tv kijken.” Trudie bleef achter om alles af te ruimen.<br />
Amber, Nienke, Patricia, Joyce en Noa besloten om alles te passen in de kamer van Amber en<br />
Nienke. Behalve de jurkjes en de schoenen hadden ze nog veel meer gekocht. Zo had Amber<br />
nog een paar schoenen gekocht, een truitje, een broek en een rokje. Verder had ze nog<br />
oorbellen en een ketting gekocht. Nienke had een gewoon jurkje met een legging gekocht<br />
en een ketting. Patricia had alleen nog een paar schoenen gekocht, Joyce een t-shirt en een<br />
broek en Noa nog een jurk met oorbellen. Nadat ze de ‘gewone’ kleding hadden gepast<br />
gingen ze de jurkjes aandoen die ze zaterdag gaan aantrekken. Ook deden ze de schoenen<br />
erbij aan. “Dit is wel erg cool hè dat we allemaal dezelfde schoenen hebben. Ik kan er alleen<br />
niet goed op lopen,” zei Joyce. “Ah dat gaat vanzelf,” antwoordde Patricia. “Hee Nienke, kan<br />
jij er eigenlijk wel op lopen?” vroeg ze. Nienke knikte. “Ja hoor, ik zat een paar jaar geleden<br />
op stijldansen en daar moest ik veel op hakken lopen, ook op die feestjes.” “Echt?” reageerde<br />
Noa enthousiast. “Wat leuk! Waarom ben je ermee gestopt?” “Toen ik hierheen ging<br />
verhuizen was het veel te ver weg van mij, dus moest ik er wel af.” “Dat is zonde,” was<br />
Patricia’s reactie. Nienke knikte. “Maar had je ook een vaste danspartner?” vroeg Joyce. “Ja<br />
best wel, in die vijf jaar dat ik erop zat heb ik de eerste twee jaar een partner gehad en de<br />
laatste drie jaar een andere.” “Een leuke partner?” vroeg Amber met een grijns. Nienke begon<br />
te lachen. “Ja, best wel.” “Oeeh, laat Fabian dit maar niet horen,” lachte Noa. “Nee, het is nooit<br />
meer geworden dan een paar keer zoenen.” “Een paar keer zoenen? Maar je had niks met<br />
hem?” vroeg Amber verbaasd. “Nee niet echt,” antwoordde Nienke vaag. “Dat dacht hij wel,<br />
maar ik was toen niet echt verliefd en dat besef ik nu des te meer.” “Nu je Fabian hebt bedoel<br />
je?” vroeg Joyce. Nienke knikte en begon te glimlachen. Ze keek naar Joyce haar gezicht die<br />
ineens voor zich uit begon te staren. “Vind jij eigenlijk iemand leuk?” vroeg ze voorzichtig. Ze<br />
had namelijk tegen Fabian gezegd dat ze Joyce stiekem zou uithoren over Mick. Ze voelde