Informatie

eigenlijk geen vorm in, het is net een rechthoek,” zei Joyce voorzichtig. Amber begon te
lachen. “Ik heb ook geen vorm.” Nu lachten ze allemaal. “Trek maar weer uit Amber. Wat
vinden jullie van deze?” Patricia stond aandachtig in de spiegel te kijken. Zij had een kort
rood jurkje aan met een diepe hals. “Ik vind hem wel erg laag,” zei Nienke eerlijk. “Ik weet niet
of je dat erg vindt?” Patricia dacht na. “Ik denk dat Robbie dat niet zo erg vindt,” lachte
Amber. “Ligt eraan hoe je het bekijkt,” antwoordde Joyce. “Als er aldoor andere jongens
zitten te kijken.” “Hee, zo kan die wel weer hè,” reageerde Patricia. “Ik doe die tweede wel
aan, deze is eigenlijk ook best te kort.” “Ja, dan moet je er een legging onder doen ofzo.”
Opeens keek Amber geschokt naar Patricia’s armen. “Wat is er met jou gebeurd? Hoe kom je
aan die blauwe plekken?” De anderen zagen het nu ook. Patricia had op beide bovenarmen
veel blauwe plekken. Amber zag dat Patricia erg geschrokken kreeg. “Geen idee,”
antwoordde ze. “Ik denk uit bed gevallen ofzo, ik zag het toen ik wakker werd.” Amber keek
verbaasd en wilde er nog over doorvragen totdat Noa kwam aanlopen. “Hallooo!” riep ze
enthousiast. “En allemaal al iets gevonden?” Patricia verstopte zich snel in het pashokje om
het volgende jurkje aan te trekken. “Nienke en Joyce hebben al een jurkje en Patricia en ik
nog niet,” antwoordde Amber. Amber ging haar pashokje weer in om de volgende jurk te
passen. Noa ging ondertussen voor zichzelf kijken. Patricia haar tweede jurkje was heel mooi
en besloot die te kopen. Amber was erg lang bezig met haar vijf jurken en ondertussen was
Noa ook al geslaagd. Amber had na een lange tijd ook haar keuze gemaakt. Het was een
andere jurk dan die bij de eerste vijf zaten. Ze waren blij dat ze allemaal een leuk jurkje
hadden en liepen allemaal blij met een tas de deur uit. “En nu schoenen!” riep Amber. Ze
liepen snel naar de dichtstbijzijnde schoenenwinkel en zochten allemaal naar leuke schoenen.
“We kunnen nu in ieder geval allemaal schoenen uitzoeken die bij onze jurken passen,” zei
Noa. Nienke zag leuke schoenen maar vond dat niet mooi bij haar jurkje passen. “Hee Nien,”
riep Amber. Nienke liep naar Amber toe. “Deze schoenen passen ontzettend mooi bij jouw
jurkje!” Nienke keek naar de schoenen. Het waren hoge zwarte pumps met zilveren
diamantjes langs de randjes.” Nienke vond ze echt heel mooi en het paste inderdaad heel erg
goed bij haar jurk. Toch twijfelde ze. “Ik vind ze heel mooi maar, ze zijn best hoog.” “Nou en?”
was Amber’s reactie. “Dat is toch juist mooier? En je kan daar toch op lopen?” Nienke knikte
en pakte de schoenen uit Amber’s handen. Ze paste ze en vond ze heel lekker zitten. De
anderen vonden ze geweldig en wilden die ook aanpassen. “Oké ze passen dan geweldig bij
Nienke’s jurk, maar eigenlijk passen ze wel bij elke jurk van ons,” zei Joyce. “Vind je het goed
als ik ze ook neem?” vroeg Joyce aan Nienke. Nienke vond het geen probleem. Ze hoorde
haar telefoon.. Ze pakte het uit haar broekzak en bekeek haar telefoon. Het was een sms’je
van Fabian. ‘Hé lieverd! Hoe gaat het daar? Al leuke dingen gekocht? Love you, Kus Faab.’
Amber keek over de schouder van Nienke mee. “Hee, geen jongens deze middag hè?” Amber
pakte de telefoon uit Nienke’s handen en deed hem terug in Nienke’s broekzak. Nienke
glimlachte en ze liepen met z’n allen met nog een tas de winkel uit.
In het Huis Anubis was het erg stil. Trudie was rustig aan het koken, Victor zat, zoals
gewoonlijk, in zijn kelder, Fabian zat op de bank een boek te lezen, Mick was op zijn kamer
muziek aan het luisteren en Jeroen en Appie waren op hun kamer een film aan het kijken.