Informatie

jurk gevonden voor Nienke. “Kijk Nienke! Dit is een perfect jurkje voor jou!” zei Amber
enthousiast. Nienke liep om de kledingrekken heen en keek naar wat Amber in haar hand
had. Amber hield een zwart jurkje omhoog met bovenaan wat zilveren diamantjes en
onderaan wat zilveren glitters. “Kijk, dit zit heel mooi en strak om je bovenlichaam tot je
heupen en daarna poft hij als een soort rokje!” Nienke vond het wel mooi met dat zwart en
zilver maar twijfelde wat over het model. “Ik weet niet of het model zo mooi staat en is hij
niet veel te kort?” “Nee, helemaal niet te kort en volgens mij staat dat model jou heel mooi!
Ga je hem passen?” Amber drukte de jurk in Nienke’s handen en wees haar naar de
pashokjes. Nienke bleef even staan, ze keek naar de prijs en begon te zuchten. “Amber, ik kan
dit toch niet betalen?” “Ik zei toch dat mijn vader betaalde?” fluisterde Amber. “Dat heb ik
beloofd. Niet tegen de rest zeggen want dat zou mijn vader niet goed vinden.” Amber gaf
Nienke en knipoog en Nienke liep naar de pashokjes. “En al wat gevonden?” vroeg Joyce aan
Amber die met Patricia kwam aanlopen. “Nee, maar Nienke is nu wel een jurkje aan het
passen.” “Cool, ik ben benieuwd hoe die eruit ziet,” zei Patricia die nu ook druk tussen alle
jurken zat te kijken. Ondertussen had Joyce al een leuke jurk gevonden en liep ook naar de
paskamers terwijl Amber en Patricia nog aan het zoeken waren. “Amber?” klonk er vanuit de
pashokjes. “Ik heb hem aan hoor!” Amber en Patricia liepen gelijk naar de pashokjes en zagen
Nienke in het jurkje. “Wauuuw!” riep Amber. “Hij staat je echt geweldig!” Patricia was het daar
helemaal mee eens. Joyce kwam ook half aangekleed even om het gordijn en keek met open
mond naar Nienke. “Het staat je echt super mooi!” Nienke was zelf ook enthousiast en
bekeek zichzelf met een vrolijk gezicht in de spiegel. Het jurkje had dunne bandjes met
allemaal diamantjes erop. Nienke bekeek de onderkant nog eens goed. “Is het echt niet te
kort?” vroeg ze nog eens. “Nee echt niet, toch Patries?” vroeg Amber. “Nee, die lengte is juist
goed, helemaal van deze tijd.” Nienke straalde. Het was heel lang geleden dat ze een mooi
avondjurkje aan had. Door het hele mysterie had ze bijna nooit tijd om naar een feestje te
gaan. “Tadaa!” zei Joyce die met haar jurkje aan uit het pashokje kwam. Ze keken allemaal
naar Joyce. Zij had een blauw jurkje aan met wijde mouwen. Het jurkje zelf was ook wijd en
een strakke band om haar bovenbenen. “Wow die is ook heel mooi!” reageerde Patricia
enthousiast. Nienke vond Joyce er heel zelfverzekerd uitzien. Ze wilde dat zijzelf ook wat
meer zelfverzekerder was. “Echt heel mooi is die!” zei Nienke tegen Joyce. Amber vond hem
ook heel mooi en ging snel weer verder kijken voor een jurk voor zichzelf. Patricia deed
hetzelfde terwijl Nienke en Joyce zich weer aankleedden. Na een tijd had Amber vijf jurkjes
gevonden die ze ging passen en Patricia twee. Terwijl Patricia en Amber aan het passen
waren gingen Joyce en Nienke kijken naar schoenen. Daar hadden ze nog helemaal geen tijd
voor gehad omdat ze Amber en Patricia hielpen. Opeens klonk er een sms toon. “Hee die is
van mij,” hoorden ze Amber roepen uit de paskamers. “Het is Noa, ze is onderweg!” “Zo, de
tijd vliegt wel snel voorbij,” zei Joyce. Ze bekeken alle schoenen even en kwamen tot de
conclusie dat deze winkel eigenlijk helemaal geen leuke schoenen had. “Nienke, Joyce! We
hebben ze aan!” riep Amber. Ze liepen naar Amber en Patricia die voor de spiegel stonden.
Amber had een goud jurkje tot boven haar knieën. Eerst keken ze allemaal naar Amber’s jurk.
“Hmm,” begon Nienke. “Ik vind hem niet heel mooi.” Amber keek ook twijfelend. “Er zit