Informatie

een beetje onnozel. “Ja,” antwoordde Nienke. Amber werd een beetje gefrustreerd. “Ben je
daar de hele dag al?” Toen Nienke daar antwoord op had gegeven zei Amber boos: “En je
neemt niet even de moeite om mij even te bellen?” Het was even stil aan de andere kant van
de lijn. Toen zei Nienke: “Sorry Amber, ik was alles een beetje vergeten, dus ook de tijd. Als
jullie naar de stad gaan dan kom ik daar ook oké? Zullen we afspreken bij die nieuwe
fontein?” Amber zuchtte en keek Patricia en Joyce aan die allebei knikten. “Ja, is goed. Dan
gaan wij daar nu heen. Tot zo!” “Tot straks,” hoorden ze Nienke nog zeggen. “Zo, als dat niet
romantisch is weet ik het ook niet meer,” zei Patricia droog. Dat brachten Joyce en Patricia
weer op een leuk idee voor de schoolkrant en waren helemaal enthousiast aan het praten
over hun ideeën. Amber wilde daar niks van weten en liep naar de Wc. “Amber?” hoorde ze
een stem achter zich. Amber keek om en zag dat het Jochem was. “Weet jij toevallig waar dit
lokaal is?” Jochem wees op zijn rooster waar een nummer van een lokaal op stond. Amber
bleef iets te lang in zijn ogen kijken omdat ze die zo mooi vond. “Euhm..” begon ze
stotterend. “Dat is nog een verdieping naar boven en dan naar rechts lopen en dan zie je het
vanzelf.” Jochem keek blij en hij bedankte haar door over Amber haar wang te aaien.
“Bedankt,” zei hij daarbij. Amber leek helemaal in de wolken en keek hem na toen hij wegliep.
“Hee, waar zit jij met je hoofd?” zei Patricia die kwam aanlopen met Joyce aan haar zij.
“Amber! Hallo?” Amber leek weer terug te komen op de wereld. “Oh, sorry,” zei ze. “Ik moet
even naar de Wc.” Patricia en Joyce lachten om Amber haar gedrag en Joyce zei: “Zullen we
daarna gaan?” Amber knikte en liep met een vrolijk gezicht de Wc’s in.
Noa had nog een uurtje langer les dan de andere meiden en liep naar haar lokaal waar ze
Jeroen voor de deur zag staan. “Wat doe jij nou hier?” vroeg Noa verrast. “Jij was toch al een
uur geleden vrij?” Jeroen keek verlegen. “Ik wilde je nog even zien.” Noa begon te
glimlachen. “Wat lief!” zei ze stralend en ze omhelsde hem. Ze vond het heel erg lief dat hij
speciaal voor haar een uur langer had gewacht. “Ik zie je namelijk pas bij het avondeten weer,
dat duurde me te lang,” zei Jeroen. Noa lachte en kuste hem op zijn mond. Op dat moment
kwam mevrouw van Swieten/Engelen de deur uit. “Kom je ook binnen Noa?” Noa keek opzij
en bloosde. “Euh, ja” zei ze en lachte schaapachtig. “Sorry, dat was maar van korte duur,” zei
Noa tegen Jeroen. “Geeft niet, dit maakt mijn dag weer goed,” antwoordde hij. Noa begon te
lachen: “Gelukkig! Dan zie ik je bij het eten!” Ze gaf hem nog een laatste kus en liep het
lokaal binnen.
Toen Patricia, Joyce en Amber vlakbij de fontein waren zagen ze Fabian en Nienke al staan
knuffelen. “Hoezo klef?” zei Patricia sarcastisch tegen Joyce. Ze begonnen te lachen. “Hee dit
is een meidenmiddag en avond hè?” zei Patricia tegen Fabian toen ze bij de fontein
aankwamen. “Weet ik,” lachte Fabian en pakte Nienke’s hand vast.. “Ik kwam Nienke alleen
even brengen.” “Oké, dus zou je haar nu los moeten laten, de meidenmiddag is begonnen.”
Patricia maakte de handen van Fabian en Nienke los en duwde Fabian wat naar achteren.
Fabian liep nog even snel om Patricia heen, legde zijn handen op Nienke’s wangen en gaf
haar een laatste lange kus. “Fabian!” lachte Joyce. Patricia en Joyce trokken Fabian samen
weg van Nienke en duwden hem naar zijn fiets. Fabian wilde als laatste nog wat zeggen maar