Informatie

zouden houden in het park.” Samen liepen ze lachend naar de heide. “Het gras is best hoog,”
zei Nienke. Fabian plukte ondertussen een paar grassprieten en plaagde Nienke door
daarmee in haar nek te kietelen. “Nee, niet doen,” zei ze lachend. “Dat kietelt.” “Dat is juist de
bedoeling,” zei Fabian lachend. Nienke rende weg, maar Fabian bleef maar achter haar aan
rennen. Nienke besloot om hetzelfde te doen en plukte ook een paar grassprieten. “Ik ben
toch sterker,” zei Fabian pesterig. “Oh ja? Let maar eens op.” Nienke deed net alsof ze veel
Judo trucs kende en probeerde Fabian omver te duwen. Fabian had haar in één greep vast en
wilde haar op de grond duwen maar Nienke hield haar armen stevig om zijn nek waardoor ze
allebei lachend in het gras vielen. Ze keken elkaar aan. Fabian legde zijn hand op haar wang
en aaide zachtjes. “Je bent zo mooi,” zei hij tegen haar. “Doe niet zo gek,” zei Nienke die
verlegen werd. “Ik meen het,” antwoordde hij. “Ik hou zo veel van je.” Nienke werd er erg
verlegen van, maar ze vond het zo lief dat hij dat zei. “Ik ook heel veel van jou,” zei ze tegen
hem. Fabian boog wat meer naar haar toe en zoende haar lang.
“Waar blijven Fabian en Nienke?” vroeg van Swieten aan Amber en Appie die allang bezig
waren met de eerste opdracht van Scheikunde. “Hoe moeten wij dat nou weten?” zei Amber
bot. “Als u ze niet had weggestuurd dan waren ze gewoon hier.” Meneer van Swieten zuchtte
en zei: “Ik ga ze nu even zoeken en als ik ze niet vind dan kunnen ze een straf verwachten.”
Amber keek hem na en zuchtte: “Hij is zo streng.” “Vertel eens wat nieuws,” antwoordde
Appie die druk bezig was om houtstokjes in een reageerbuis te laten verbranden. Amber
hield zich niet meer bezig met de proef. “Waar denk je dat Fabian en Nienke zijn? Ze hoefden
toch alleen maar een briefje te halen? Straks is er wat met Nienke gebeurd!” zei Amber
paniekerig. Appie werd afgeleid door die vraag waardoor hij niet meer zo goed op zijn
reageerbuisje lette. “Zag je Fabian niet zijn jas en tas pakken? Die zijn er natuurlijk vandoor.”
Amber dacht na. “Maar dat is eigenlijk niks voor Fabian.” “Nou en? Misschien toch wel. Sinds
hij met Nienke is zie je veel meer van Fabian naar boven komen.” Amber wilde antwoorden
maar toen zag ze het reageerbuisje van Appie. “Ap!” zei ze schreeuwend terwijl ze naar het
reageerbuisje keek. Er kwam enorm veel rook uit het reageerbuisje en de houtstukjes
stonden in brand. Appie keek snel naar zijn reageerbuisje, maar voordat hij kon zien wat er
aan de hand was hoorden ze een enorme knal en alle brandende houtstukjes vlogen weg.
Appie dook naar de grond en schreeuwde: “Brand!” Hij keek op, waar was Amber gebleven?
Hoofdstuk 4 – Alleen meiden
“Amber!?” riep Appie. Hij zag de voeten van meneer van Swieten voor zijn neus. Hij keek op
en stond op. Hij merkte op dat er alleen maar wat rook van zijn plek kwam en dat iedereen
hem verontwaardigd aankeek. Hij zag Amber bij de deur staan. “Meneer Tahibi?” begon van
Swieten zijn preek. “Waar zijn wij in hemelsnaam mee bezig?” Appie keek hem aan met een
neppe lach en wilde wat zeggen maar meneer van Swieten praatte erdoorheen: “Het is
volstrekt overbodig om zoveel lawaai te maken. En als je goed opgelet hebt tijdens mijn
uitleg dan had dit helemaal niet hoeven te gebeuren.” Appie bood zijn excuses aan: “Sorry