Informatie

“Bedankt,” zei Fabian oprecht. De politieman knikte vriendelijk. “Het is goed.” Fabian wist wat
hij onder andere bedoelde. Hij was namelijk niet bepaald aardig tegen hem geweest. Maar nu
was hij dolgelukkig dat hij Nienke weer in zijn armen had. “Gaat het?” vroeg hij toen hij haar
aankeek. Nienke knikte met tranen in haar ogen. “Ik weet het weer,” zei ze terwijl ze iedereen
ongelovig aankeek. “Wat weet je weer?” vroeg Noa. Nienke keek Fabian een tijdje aan. “Mijn
geheugen, het is terug. Ik weet weer wat er gebeurd is!” Fabian glimlachte en omhelsde haar
stevig. Dit betekende zoveel voor hem en al helemaal voor Nienke. Ze hoeft niet meer bang
te zijn op een terugval, dat is voorbij. Amber vertelde ondertussen wat er precies gebeurd is.
Zij en Nienke werden goed opgevangen door iedereen. “Dus er zit niks kostbaars in de
tombe?” vroeg Jeroen nadat Amber was uitgesproken. “Nee, jammer hè,” grapte Appie. “Ik
ben nu wel heel benieuwd wat er wel in staat,” zei Patricia. Fabian hielp Nienke overeind en
gaf haar de kroon. “Aan jou de eer,” zei hij glimlachend en gaf haar een kus. Met z’n allen
liepen ze de tombe binnen. Ze waren verbaasd over de hoeveelheid spullen dat erin stonden.
Amber had verwacht helemaal geen spullen aan te treffen, zo had ze het van Raven
begrepen. “Wat zijn dit voor spullen?” vroeg Joyce. Toen ze goed keek zag ze op de tafel aan
de zijkant foto’s. Op de foto’s stonden Amneris en Toetanchamon. “Wat is dit voor een
tombe?” vroeg Jeroen geïrriteerd. Hij had gehoopt hele andere dingen aan te treffen toen hij
op weg naar Egypte was. Nienke zocht naar de plek waar de kroon hoorde te staan. “Is deze
speciaal van Toetanchamon en Amneris?” vroeg Noa. “Ik denk het wel,” antwoordde Robbie.
Appie begon ineens enthousiast te schreeuwen. “Check dit!” Iedereen keek Appie aan toen
hij een lang zwaard tevoorschijn haalde. “Ap, laat liggen,” zei Fabian. Hij stond hand in hand
met Nienke bij een troon achterin de tombe. Fabian liet zijn vingers glijden over de muur,
waar volgens hem makkelijke hiërogliefen opstonden. “Wat staat er?” vroeg Nienke
nieuwsgierig. “Jongens, luister!” riep Fabian. Iedereen hield zich stil en luisterde aandachtig
naar Fabian. “Hier staat in hiëroglief: ‘Het kostbaarste is alle dierbare herinneringen van ons
samen.’” Hij keek om en zag de rest bedachtzaam kijken. Plotsteling barstte Appie in lachen
uit. “Wat is er zo grappig?” vroeg Amber. “Heeft Jeroen gedanst en hebben wij al die moeite
gedaan om deze troep?” Dat leverde hem een klap op van Jeroen. Toen zag Nienke op de
troon en figuur van een kroon. “Hier moet de kroon,” zei ze enthousiast. “Oh, oh, dat doe ik
wel!” Appie rende naar haar toe en wilde de kroon pakken, maar Fabian hield hem teken.
“Nienke mag dit doen. Zij heeft ervaring.” Nienke kreeg een knipoog van Fabian en ze begon
te glimlachen. Vol spanning van iedereen zette ze de kroon op de troon. Fabian omhelsde
haar stevig en gaf haar een kus. Ineens voelden ze een windvlaag en één seconde later
verscheen Amneris. Joyce begon te gillen en vloog in de armen van Mick. De rest was wat
rustiger, aangezien de meesten Amneris al hadden gezien. “Jullie hebben weer bewezen dat
jullie een goed hart hebben,” zei ze. “Toetanchamon en ik zijn jullie voor altijd dankbaar. Al
deze spullen die jullie zien zijn onze herinneringen die wij nu dankzij jullie voor altijd bij ons
kunnen hebben.” Iedereen luisterde aandachtig naar wat zij te zeggen had. “Het ga jullie
allemaal goed! Toetanchamon en ik zullen jullie allemaal beschermen.” Tijdens deze laatste
woorden verdween Amneris. Ze keken elkaar allemaal verbijsterd aan. “Was dat een geest?”
vroeg Mick die Fabian aankeek. Fabian knikte en glimlachte. Jeroen kreeg een enorme klap