Informatie

en Amber, daarna zou hij naar Egypte gaan.” Fabian keek de club met grote ogen aan. “Dan
moeten we opschieten! Straks gaat hij met ze naar Egypte! Appie, doe je laptop aan, snel!”
Patricia ging ondertussen met Mick, Joyce en Noa aan tafel zitten om het hele verhaal te
vertellen. Ze wilde het eigenlijk niet, maar vond dat zij er recht op hadden. Jeroen kwam er
even later ook bij zitten. Hij wist namelijk het echte verhaal ook niet.
Een tijdje later was Appie de geschiedenis van Jochem zijn computer aan het bekijken. Hij
was blij dat het virus in Jochem’s computer nog steeds werkte en was trots op zichzelf. “Kan
je iets vinden?” vroeg Patricia vanaf de tafel. “Ap is nog bezig,” antwoordde Appie. Fabian
was zo ongeduldig, hij kon niet stil blijven zitten. Hij dacht alleen maar aan het gevaar dat
Nienke nu loopt. Niemand snapte ook waarom Amber ook is meegenomen. Dat had Jochem
blijkbaar van tevoren ook uitgedacht. “Hier, een bevestiging van een vliegreis naar Egypte,”
zei Appie. Ze gingen allemaal nieuwsgierig achter de laptop staan (en zitten).
“Zaterdagmiddag om vier uur, een vliegreis voor zes personen naar Egypte.” Ze keken elkaar
geschrokken aan. “Zes personen?” vroeg Joyce verward. Zij wist het hele verhaal nu, maar had
geen idee welke zes personen. “Jochem, Robert, Nienke, Amber..” somde Robbie op. Fabian
keek geschrokken op. “Raven en Vera?” “Wat? Nee, dat kan echt niet!” riep Patricia
geschrokken uit. Fabian sloeg zijn handen voor zijn gezicht, nu pas drong de tijd tot hem
door. “We hebben nog maar één uur, we moeten opschieten!” “Wacht,” zei Appie rustig.
“Nienke en Amber kunnen niet vliegen zonden paspoorten. Die heeft Jochem toch niet?”
Fabian dacht na, daar had Appie een punt. “Ik ga gelijk kijken.” Hij rende naar na kamer van
Nienke en Amber waar hij goed naar de paspoorten begon te zoeken. Even later kwam hij
beneden en de rest kreeg hem vragend en hoopvol tegelijkertijd aan…
Hoofdstuk 21 – De ontknoping
“Hun paspoorten zijn ook weg,” zei Fabian ernstig. De rest keek elkaar geschrokken aan. “We
moeten opschieten!” riep Fabian. Iedereen stond op, maar Fabian schudde zijn hoofd. “Niet
met z’n allen. Ik stel voor dat alle jongens gaan.” Robbie kuste Patricia. “Het is veiliger als jij
thuisblijft.” “Bellen jullie de politie?” vroeg Fabian. “Leg hun uit dat er sprake is van een
ontvoering en stuur ze naar het vliegveld. Geef ze mijn nummer alsjeblieft?!” Dit waren de
laatste woorden van Fabian voordat hij samen met de jongens het huis verliet.
Amber knipperde even met haar ogen en langzamerhand had ze een scherp zicht. Ze zag dat
ze op een bewegende grond lag en dat er af en toe fel licht in haar ogen scheen. Ze voelde
zich niet zo lekker en slikte even. Plotseling, toen ze haar hoofd draaide zag ze nog iemand
naast haar liggen: het was Nienke. “Nienke?” kon ze nog net zacht uitbrengen. Nienke
bewoog niet en Amber probeerde overeind te komen, maar haar handen en voeten waren
vastgebonden. Nu pas besefte ze dat ze in een autobusje lag. “Nienke,” snikte ze. Ze keek
richting ze kant van de bestuurders en ze dat Jochem en Robert voor in zitten. Haar hart