Informatie

mee te maken hebben? Dat kan niet, want die zijn gisteren al vertrokken, ze zijn aan het
kamperen.” Jochem zuchtte. “Ik zeg toch ook niks? Maar ik weet genoeg, bedankt.” Hij wilde
weglopen, maar Jeroen hield hem tegen. “Wacht!” Jochem stopte met lopen en draaide zich
om. “Hoeveel heb jij te maken met die danswedstrijd?” Jochem keek hem vragend aan.
“Waarom vraag je dat?” Jeroen liep nu ook een stuk naar buiten en sloot de deur een stukje
achter zich dicht. “Dat wat gisteren is gebeurd, was waarschijnlijk niet de bedoeling?” “Nee,
zag dat wel,” antwoordde Jochem zuchtend. Jeroen knikte, dat dacht hij al. “En je bent niet
voor niets hier, toch? Als je zegt hoe, kan ik je waarschijnlijk helpen.” Er verscheen een grijns
op Jochem’s gezicht, maar hij twijfelde. “En waarom zou je dat doen?” Jeroen glimlachte.
“Daar wil ik natuurlijk wat voor terug. Graag uitbetaald..” Nu snapte Jochem waarom Jeroen
dit vroeg. Jochem knikte en Jeroen begon te stralen. Maar Jochen zou Jochem niet zijn, als hij
daar geen plannetje voor had bedacht. “Goed, ik ga je nu wat vertellen, maar je moet beloven
dat je daar tegen iedereen je mond over houdt. Anders lopen diegenen gevaar.” Jeroen
knikte serieus. “Ik kan je niet alles vertellen, maar het gaat over het leven van mijn zus. Ze is
heel erg zien en ik moet naar Egypte om daar voor haar een drankje op te halen zodat ze
beter wordt. Maar ik heb niet veel tijd meer.” Jeroen keek hem nu vragend aan. “Ja, en wat
moet ik nu doen? Ik ga niet naar Egypte hoor!” Jochem schudde zijn hoofd. “Nee, laat me
nou even uitpraten. Om dat op te halen heb ik een sleutel en een kroon nodig. En ik weet
zeker dat Fabian, Nienke, Amber en Patricia die hebben.” Jeroen keek hem verbaasd aan.
“Hoe weet je dat zo zeker?” Jeroen had geen idee, hij had nog nooit een sleutel of een kroon
gezien. “Dat doet er niet toe, maar zij hebben het.” Nu Jeroen erover nadacht waren ze de
laatste tijd inderdaad wel weer heel close. Zouden ze weer met geheime dingen bezig zijn?
“Zodra ze thuis zijn, wil ik dat je me belt.” “Waarom?” vroeg Jeroen die het niet begreep.
Jochem zuchtte. “Ik moet die sleutel en kroon zo snel mogelijk hebben!” Jeroen schrok even
wat Jochem. Blijkbaar was het ontzettend belangrijk voor hem. “Oké,” antwoordde Jeroen.
“Dan bel ik je. En dan?” Jochem begon verder uit te leggen. “Jij lokt iedereen, maar dan ook
iedereen naar de tuin. Dan heb ik tijd om de sleutel en de kroon de vinden.” Jeroen fronste
zijn wenkbrauwen. “Kan ik niet beter die spullen zoeken?” “Nee!” zei Jochem snel, te snel
eigenlijk. “Maar, wat nou als iemand je betrapt?” “Dat gebeurt niet! Wil je dat geld of niet?”
“Ja tuurlijk,” antwoordde Jeroen met geldtekens in zijn ogen. “Goed, luister. Als ik de sleutel
en de kroon heb, dan sms ik jou. Dan stuur jij met een smoes Nienke en Amber naar binnen.”
“Waarom Nienke en Amber?” vroeg Jeroen er doorheen. “Niemand mag toch weten dat jij
die spullen hebt?” “Dan heb ik die spullen al in mijn tas,” antwoordde Jochem. “Zij vertrouwen
mij. En ik wil graag nog wat goedmaken met hun.” Jeroen glimlachte. Toen hij voor Wolf
werkte was het wel anders. Die was slecht, heel slecht. Maar Jochem was juist een goed mens,
vond hij. Hij deed dit allemaal voor zijn zus en zelfs op het laatste moment wilde hij nog wat
goedmaken met Nienke en Amber, wat een andere keer ook had gekund. “Goed, ik doe het!”
Jeroen schudde glimlachend de hand van Jochem. “En denk er aan hè. Niemand, maar dan
ook niemand mag dit weten. Zorg ervoor dat ons plan precies zo verloopt als dat we hebben
besproken. Denk aan mijn zus.” Jeroen knikte serieus en haalde even diep adem. Dit gaat
hem lukken!