Informatie

Appie zijn deur dicht gooide. “Stoppen!” hoorden ze Jochem en Robert nog hard roepen. Ze
waren allemaal gebukt, behalve Fabian, hij had een muts op waar hij zijn haar in had gestopt.
Met piepende banden scheurde Fabian allemaal wegen door, op naar de plek waar niemand
hen kon vinden. Na een tijdje te hebben gereden, beseften ze dat het hen gelukt was. “We
hebben het gewoon voor elkaar!” riep Appie en hij hield de kroon omhoog. “Wat is die
mooi!” zei Patricia enthousiast. Amber was nu ook helemaal aan het juichen. “Weet je dat dit
het spannendste ooit was in mijn hele leven?” Nienke glimlachte en omhelsde haar. “Ik ben
zo trots op je!”
Noa en Jeroen stonden verbijsterd stil op de dansvloer. Ze zagen dat de andere dansparen
en het publiek ook niet wisten wat er aan de hand was. Aan de kant van de dansvloer waren
ze helemaal in rep en roer. Ze praatten en riepen, maar niemand wist waarom dit was. Jeroen
dacht diep na. Die twee mensen op de dansvloer kwamen hem bekend voor, maar hij wist
niet wie het waren. “Wie waren dat?” vroeg Noa die het zich blijkbaar ook afvroeg. “Ik heb
geen idee,” antwoordde Jeroen eerlijk. Hij vond het slecht dat zij helemaal niet op de hoogte
werden gehouden. De muziek werd zomaar gestopt, wat moesten ze nu? Ging het eigenlijk
nog wel door? “Ik wil die geldprijs nog wel winnen hoor,” begon Jeroen nu geïrriteerd. “Ik
heb me niet voor niets wekenlang zitten uitsloven en voor paal gezet. Noa reageerde niet. Ze
was het wel een beetje met Jeroen eens. Ze vond het erg slecht geregeld op dit moment.
De club was aangekomen op een rustige plek in het bos. “Iel, moeten we hier overnachten?”
klaagde Amber. “We zullen wel moeten,” antwoordde Fabian simpel. “Ap voelt zich hier
helemaal thuis!” Appie zag natuurlijk zijn kans om iedereen hier bang te maken in een donker
en stil bos. “Appie, we moeten dit wel serieus nemen hè? Help even mee,” zei Fabian. Samen
zetten ze twee tenten op en even later zaten ze met zijn zessen in één tent. Fabian zat met de
kroon in zijn handen terwijl de rest er met een zaklamp opscheen. “Wat staat er Faab?” vroeg
een ongeduldige Amber. Fabian keek in boekjes vol met hiërogliefen. Hij reageerde niet en
was alleen maar bezig met van zijn boekjes naar de kroon kijken en andersom. Na een poosje
had hij iets gevonden. “Hier staat: Met de sleutel open je de bescherming van onze
kostbaarste Liamfaghn.” “Liam-watte?” vroeg Amber. Fabian herhaalde het woord, maar wist
ook niet wat het betekende. “Wie is ‘ons’?” vroeg Appie. “Toetanchamon en Amneris
natuurlijk. Dit is de tombe van hun tweeën,” reageerde Patricia. Fabian vertaalde de
hiërogliefen even later verder. “De volgende regel is: Breng de kroon terug naar de volgende
plek en onze herinneringen zijn voor eeuwig opgeslagen.” “Volgende plek?” vroeg Robbie.
“Ja,” zei Fabian “Op de laatste regel staan coördinaten!” Hij keek even vrolijk de groep rond.
Nienke omhelsde Fabian, ze was trots op hem. “Maar waar is die plek dan?” vroeg Robbie die
het niet begreep. “Duh, in Egypte natuurlijk,” was Amber’s reactie. “Dus we hoeven alleen
maar die kroon terug te brengen en dan zijn we klaar?” vroeg Appie hoopvol. Fabian knikte
blij. “Eitje!” zei Appie. “Dit is hetzelfde als bij de graal!” Nienke vond dat ook, de graal
moesten ze ook terugbrengen, maar daar zat een vloek aan vast. “Waarom zouden we het
eigenlijk terugbrengen? Ik bedoel, Toetanchamon en Amneris hebben rust, de vloek is