Informatie

Amber schudde haar hoofd en werkte tegen toen Appie haar meetrok. “Amber, kom op!” zei
hij hard. “Het is nog geen tijd!” “Wel!” “Niet!” “Wel!” “Niet!” Appie keek Amber met strenge
ogen aan en Amber keek hetzelfde terug. “We mogen dit niet verpesten!” zei Appie.
Hoofdstuk 20 – Onverwachts gevaar
Uiteindelijk kwamen Amber en Appie de dansvloer op. Ze deden hun best, maar ze voelden
wel dat mensen naar hun keken. Amber keek een stukje omhoog en haar mond viel open.
“Ap, ik zie de kroon! Snel!” Jeroen keek stomverbaasd toen er een raar stel naast hun rondjes
dansten. “Wie zijn die prutsers?” vroeg Jeroen een Noa. Zij wist het ook niet. Appie zag in zijn
ooghoek dat Jochem en Robert nu dicht bij de lijn stonden, alsof ze elk moment op hun af
konden stormen. Hij sleurde Amber wat sneller mee, waardoor hun dans nu niet meer
gecontroleerd was. Appie wist dat dit het moment was en dat het niet fout mocht gaan. Ze
waren er een paar stappen bij vandaan, maar Appie zag dat hij hier niet bij kon. De kroon
daalde wel langzaam, maar daar kon hij niet op wachten. Hij nam een aanlop en greep naar
de kroon.
“Appie heeft de kroon gepakt!” zei Robbie in de Walkie Talkie tegen de rest van de club in de
auto. “Oké, dat is geweldig! Nu snel het dak af,” hoorde hij Fabian zeggen. Hij klom zo snel
hij kon van het bijgebouwtje af en rende naar de deur.
Toen Appie de kroon vast had renden ze zo snel mogelijk de dansvloer af. Ze hadden in de
gaten dat Jochem en Robert het nu ook op een lopen hadden gezet. “Blijf staan!” hoorden ze
hen roepen, maar de verkleedde Amber en Appie renden zo hard als ze konden weg. Amber
wilde gillen, maar ze wist dat dat niet kon. Niemand, maar dan ook niemand daar mag te
weten komen dat zij het waren. Appie trok Amber mee, aangezien hij harder rende. De
gangen leken nu wel oneindig lang. Amber was eigenlijk al buiten adem, maar het was nu
van levensbelang dat ze doorrende. “Hier blijven!” hoorden ze het galmen door de gangen.
In de verte zagen ze de deuren, die al open waren gezet door Robbie. Hij was slim geweest
want hij had er stenen voor gezet zodat de deur niet dichtviel. Ze zagen verderop de auto al
aan de kant van de stoep staan. Ze waren er bijna…
“Daar komen ze, daar komen ze!” riep Nienke zenuwachtig. “Oh nee! Jochem en Robert
komen achter hen aan!” Patricia was nog veel zenuwachtiger en bukte voorover. Zij zat bij
Robbie op schoot op de achterbank en Nienke zat ernaast. Ze hadden net beide deuren aan
de zijkant open gedaan, zodat Appie en Amber er snel en makkelijk in konden komen. Fabian
was blij dat hij al vroeg zijn rijbewijs had gehaald, anders moesten ze iemand anders dit laten
doen en dat was niet betrouwbaar dachten ze. Fabian had de motor gestart, bijna klaar om
weg te rijden. Appie en Amber waren er. Nienke trok Amber naar binnen en ze gooide de
deur achter zich dicht. “Rijden, rijden!” Dit gebeurde ook bij Appie en Fabian reed weg terwijl