Informatie

Op school zat iedereen, behalve Joyce en Patricia, al op zijn plek. De leraar was er nog niet.
Amber en Nienke zaten in de middelste rij vooraan. Daarachter zaten Appie en Fabian. In de
rij vlakbij de deur zaten Noa en Jeroen helemaal achteraan. En Mick zat in zijn eentje achterin
bij het raam. Fabian zag dat Mick droevig keek en hij wilde hem graag helpen, maar Mick
moest dit alleen oplossen, dat wist hij zelf ook. “Nien?” vroeg Amber die aandachtig haar
rooster bekeek. “Zie deze afkorting. We hebben nu les van JOPE, wie is dat?” “Geen idee,”
antwoordde Nienke. “Misschien wel een nieuwe.” Amber begon helemaal te glunderen: “Een
nieuwe? Oh laat het alsjeblieft een knappe jonge man zijn!” Nienke begon te lachen. “Nee hè
niet weer.” “Nienke, je zou me juist moeten steunen. Ik ben nou eindelijk wel eens toe aan de
liefde van mijn leven.” “Liefde van je leven?” ving Appie op. “Die zit hier al de hele tijd achter
je,” grapte hij. “Ha ha grappig,” zei Amber sarcastisch. “Ik meen het, jij hoopt het toch ook
voor me?” ze keek Nienke vragend aan. Nienke begon weer te lachen. “Zul je net zien dat het
zo’n oude vieze man is, of een vrouw!” Op dat moment kwam er een man binnen. Hij zag er
jong en verzorgd uit. Hij had kort bruin haar en was netjes gekleed. “Hallo allemaal,” zei hij
vriendelijk. “Ik ben jullie nieuwe leraar voor Engels.” Nienke keek naar Amber die met open
mond naar hem keek. Nienke stootte haar aan en zei: “Je kwijlt.” Amber was helemaal aan het
stralen. “Zie je wel! Dit moest gewoon zo zijn! Zo’n knappe man heb ik echt nog nooit
gezien,” zei ze fluisterend. De leraar schreef met grote letters ‘JOCHEM PETERSEN’ op het
bord. “Mijn naam is Jochem Petersen en ik ben 26 jaar. Ik heb Engels gestudeerd. Ik heb vorig
jaar op een andere school les gegeven en nu ben ik hier aangenomen. Willen jullie verder
nog iets van me weten?” Voordat iemand nog kon nadenken stak Amber haar vinger al op.
“Ben u getrouwd, heeft u kinderen? Of gewoon een vriendin?” “Nee, nee, nee,” antwoordde
Jochem lachend. “Ik heb een eigen kamer en deel de woon- en badkamer met twee andere
jongens van mijn leeftijd.” Amber stootte Nienke lachend aan. Ze was er helemaal van
overtuigd dat dit de liefde van haar leven is. “Verder geen vragen meer? Willen jullie je naam
allemaal op een papiertje zetten en voor je leggen?” Amber begon meteen een briefje te
schrijven en schreef er een hartje bij. “Nienke?” Nienke keek omhoog en keek in de ogen van
Jochem. “Mooie naam hoor,” zei hij met een glimlach. Hij liep naar zijn tas en haalde er wat
boeken uit. Amber gaf Nienke een duw. “Wat doe je nou?” vroeg Amber lachend. Fabian keek
toe met een jaloerse blik. Ineens kwamen Patricia en Joyce lachend binnenstormen. “Wat
heeft dit te betekenen?” vroeg Jochem. Patricia en Joyce keken Jochem vol bewondering aan.
“Sorry, wij zijn een beetje laat,” antwoordde Patricia. “Normaal gesproken mogen jullie dan
een briefje halen, maar omdat het mijn eerste dag is zie ik dit door de vingers,” zei Jochem
met een knipoog. Patricia en Joyce begonnen te giechelen en zochten een plek uit. “Nou, die
nieuwe leraar valt wel in de smaak volgens mij,” zei Appie tegen Fabian, maar Fabian
reageerde er niet op. “Dan wil ik nu echt beginnen,” zei Jochem en hij sloeg zijn boeken
open. De les ging snel voorbij en Jochem had veel uitgelegd. Toen de bel ging en iedereen
hun boeken inpakte viel het Nienke op dat Amber erg aan het treuzelen was. “Schiet je even
op?” zei ze tegen Amber. Amber keek Nienke aan en zei tegen Appie en Fabian: “Gaan jullie
maar alvast hoor, wij komen zo wel.” “Hoezo?” vroeg Nienke. “Alsjeblieft?” vroeg Amber. “Blijf
nog even voor mij.” Nienke zuchtte en had Amber wel een beetje door. Ze gaf Fabian een kus