Informatie

de weg wel terug kon vinden). Fabian pakte haar hand en ze verstrengelden hun vingers met
elkaar. “Ik zou hier wel voor eeuwig willen blijven zitten,” zei Nienke zacht. Fabian glimlachte.
“Ik ook.” Hij boog naar haar toe en zoende haar lang. Nienke kreeg kriebels in haar buik, de
kriebels die ze vannacht op het strand ook had gevoeld. Na een tijdje kroop ze weer dicht
tegen hem aan en besefte weer hoe gelukkig ze met hem is. Hij wist precies wat goed voor
haar was. Er is geen moment geweest waarop ze dacht aan alle problemen en gevaren die
zich thuis bevinden. En dat zag Fabian ook. Hij wilde hier wel voor altijd met haar blijven, of in
ieder geval tot alles thuis is opgelost. Maar hij weet dat dat niet kan. Zij moeten met z’n vijfen
ook dit mysterie weer oplossen en de slechteriken uitschakelen.
De vakantie ging snel voorbij vond Amber. Ze dacht aan morgen, dan zouden Fabian en
Nienke weer terugkomen. Ze was echt benieuwd naar hoe hun het hebben gehad. Zijzelf was
ook best druk geweest. Ze heeft wel eens rustigere vakanties meegemaakt, maar ze had nu
het gevoel dat ze echt pas iets ‘goeds’ gedaan had. Nog nooit heeft ze zoveel voor school
gedaan in een paar dagen, laat staan in de vakanties. Eerst vond ze het heel gemeen van haar
vader dat hij dreigde om haar zakgeld in te nemen als ze dit jaar niet haalde, maar op dit
moment was ze ook wel blij met hem. Natuurlijk wilde ze niet dat ze geen zakgeld meer
kreeg, maar ze wilde dit jaar absoluut niet overnieuw doen. Ook was ze trots op zichzelf dat
ze Appie goed had geholpen met het mysterie. Ze hadden dan wel niet de hiërogliefen
ontcijferd, maar zijn wel meer dingen te weten gekomen. Appie hield nog steeds de laptop
van Jochem in de gaten, maar dat leverde weinig resultaat op. Behalve dat ze erachter
kwamen dat Jochem verslaafd was aan het spelletje Crazy Guitar Hero, waar Appie en Amber
ontzettend hard om moesten lachen, hij kon er namelijk niks van.
De volgende ochtend was Nienke druk bezig met haar koffer in te pakken. Ze had nu veel te
veel spullen aangezien ze in Spanje best veel had gekocht/gekregen. Fabian kwam uit de
badkamer en sloeg van achter Nienke zijn armen om haar heen. “Lukt het?” vroeg hij lachend.
“Nee, niet echt,” antwoordde ze terwijl ze haar koffer probeerde dicht te ritsen. “Is dat je
handbagage?” vroeg hij toen hij drie tassen op het bed zag staan. “Eh, ja?” “Zoveel mag toch
helemaal niet?” vroeg hij lachend. “Nou, dan is ook wat bagage van jou.” Lachend liep zij nu
naar de badkamer. “Ons laatste ontbijt zo hè?!” riep hij haar achterna. Daarna gingen ze met
het vliegtuig terug naar Nederland.
Patricia was die ochtend op weg naar de bakker. Trudie voelde zich niet lekker de avond
ervoor en Patricia had aangeboden ’s ochtends voor de rest warme broodjes te halen, zodat
Trudie een beetje kon uitzieken. Patricia vond dit helemaal niet erg en had met Robbie bij de
bakker afgesproken, die gezellig kwam mee-eten. Het was een mooie dag en Patricia genoot
van de frisse lucht, die ze amper had gevoeld ook al had ze vakantie. Het viel haar op dat er
helemaal niet veel mensen op straat liepen. Waarschijnlijk allemaal op vakantie net als Fabian
en Nienke, dacht Patricia. Nog één straat en dan was ze bij de bakker, waar ze haar vriendje
weer zou zien. In de vakantie heeft ze hem vaak gezien. Ze merkte dat hij zich zorgen maakte,