Informatie

vroeg Amber. Appie haalde zijn schouders op en schudde kort daarna zijn hoofd. “Volgens
mij niet. Jeroen leek het niet echt leuk te vinden en irriteerde zich aldoor aan die vrouw die
zich steeds met hen bemoeide. En er werd niet één keer over een opdracht besproken.” “Nee,
ze zijn natuurlijk veel te bang dat één van hen achter het geheim komt,” zuchtte Patricia.
“Zullen we Fabian en Nienke bellen om dit nieuws te vertellen?” vroeg Amber. Maar Patricia
schudde haar hoofd. “Laat hun nou gewoon. Ze zijn daar vooral voor de rust heen gegaan hè.
Fabian wist toch al bijna zeker dat Noa en Jeroen met die opdracht bezig zijn.” Amber knikte
en beetje teleurgesteld, ze had Nienke eigenlijk wel even willen spreken. Maar toen begon ze
te glimlachen. “En hoe danste Jeroen eigenlijk?” vroeg ze lachend waarna Appie ook begon
te lachen. “Dat had je echt moeten zien!” Appie vertelde nu weer een heel verhaal, maar dan
over Jeroen zijn danskunsten.
Later die avond waren Patricia, Robbie, Joyce en Mick in de stad en liepen een discotheek
binnen. Ook al had Patricia er eigenlijk geen zin in en ging ze mee voor de afleiding, toch
veranderde dat toen ze binnenkwam. Ze swingde helemaal mee met de muziek die ze
hoorde en de rest deed mee. Joyce kwam even later met drinken voor hun vieren. “Op ons!”
schreeuwde Joyce heel hard. “Op ons!” schreeuwde de rest en brachten het glas naar hun
mond.
Ook Fabian en Nienke waren die avond in de discotheek te vinden, alleen dan in het verre
zuiden van Spanje. Nienke verbaasde zich erover hoe veel losser Fabian was geworden. Ooit
had ze hem eens een plank genoemd, maar dat woord moest ze nu wel terugnemen. Later in
de avond, of eigenlijk in de nacht, werd Fabian natuurlijk nog losser door de drankjes die hij
voor hem en Nienke bestelde. Ze dansten de hele tijd bij elkaar en niets of niemand kon
tussen hen komen. Toen er een sloom nummer werd ingezet aarzelde Fabian geen seconde
en sloeg zijn armen om Nienke heen waarna hij haar dicht tegen zich aantrok. Even later
sloeg Nienke haar armen om zijn nek en keek hem diep in zijn ogen aan. Ondanks de
hoeveelheid drankjes die ze op had, kon ze op dit moment best helder nadenken. Fabian is
degene waar ze haar hele leven bij wil blijven. Hij is er altijd voor haar en is het allermooiste
wat haar ooit is overkomen. Op één of andere manier voelde en zag ze dat Fabian precies
hetzelfde over haar dacht. Hun hoofden kwamen op een gegeven moment steeds dichter bij
elkaar en vervolgens hebben ze het hele verdere nummer staan zoenen.
Rond vier uur liepen Patricia, Robbie, Joyce en Mick langzaam naar het Huis Anubis. Robbie
besloot om bij Patricia te slapen, aangezien hij dan zeker wist dat ze veilig thuis zou komen.
Patricia had namelijk van alle vier het meeste gedronken en dat liet ze merken ook. “Berend
Botje ging uit varen, met zijn scheepjes naar zuidlaren!” zong ze keihard. “De weg was recht,
de weg was krom..” Even stopte ze met zingen, tot opluchting van Mick. “Hee, deze weg is
ook krom! Zien jullie dat?” schreeuwde ze. Joyce vond dit wel grappig en lachte mee.
Eigenlijk konden Robbie en Mick er even later ook wel om lachen. Het was namelijk een tijd
geleden toen ze Patricia zo grappig hadden gezien. Maar geen van hen wist de reden