Informatie

sleurde Fabian overal mee heen. Fabian had de kraampjes na eventjes al gezien, maar zolang
Nienke er bij was hield hij het wel vol. Hij was verbaasd over de hoeveelheid geld dat Nienke
kon uitgeven. Ze had niet alleen wat kleding en sierraden gekocht, maar ook souvenirtjes
voor de rest thuis. Op een gegeven moment stond Nienke bij een sierraden kraampje waar ze
een hele mooie ring zag. Het was een zilveren ring met een kleine blauwkleurige diamant
erin. “Heb je ooit zo’n mooie ring gezien?” vroeg Nienke. Fabian haalde zijn schouders op. Hij
heeft daar geen verstand van. De man achter het kraampje kwam direct op hun aflopen en
vroeg (in het Engels) of Nienke de ring wilde kopen. “Oh, no,” antwoordde Nienke. “Vast veel
te duur,” fluisterde Nienke tegen Fabian. “How much?” vroeg Fabian ineens aan die man.
“Faab!” Nienke wilde Fabian meetrekken terwijl hij luisterde naar de prijs die de man vertelde.
Opeens haalde Fabian zijn portemonnee tevoorschijn en voordat Nienke het door had, had
hij de ring gekocht. Hij schoof de ring om Nienke’s terwijl Nienke sprakeloos toekeek.
“Waarom doe je dit nou?” vroeg ze lief. Fabian glimlachte. “Omdat jij het aller liefste, mooiste,
knapste, dapperste en slimste meisje van de hele wereld bent.” Nienke begon te lachen en
omhelsde hem. “Ah, isn’t it sweet?” was de man zijn reactie achter het kraampje die nog
steeds toekeek. Nienke gaf hem snel een kus. “Dank je wel.” Fabian bedankte de man nog
even. “You’re having a beautiful and lovely girlfriend!” zei de man. “I know!” antwoordde
Fabian toen en liepen hand in hand verder.
Appie had de geschikte plek gevonden en zat tussen twee doeken in waar hij onopgemerkt
een overzicht had van de hele zaal. Na even wachten kwamen de dansparen binnen. Appie
moest moeite toen om zijn lach in te houden toen hij Jeroen in kostuum zag lopen. Hij zag
dat alle dansparen hetzelfde dansten toen de muziek begon. Alleen Noa en Jeroen stopten
na een deel en liepen naar de kant. Appie dacht even dat het niet goed ging met hun
blessures, maar waarschijnlijk kenden ze de dans niet helemaal. Het viel Appie op dat Maria
de hele tijd met Noa en Jeroen bezig was. De andere dansparen leken al volledig over de
danspassen van de dans te beschikken. Ook al had Appie er geen verstand van, toch hoorde
hij wel iets Egyptisch in de muziek. Nu wist Appie zeker dat dit voor de opdracht van de
kostbare wand was. Hij begreep alleen nog niet wat er zou gebeuren tijdens of na deze
opdracht. Appie zag dat Maria de hele tijd naar het plafond zat te kijken. Ze richtte zich op
Noa en Jeroen en stuurde hen af en toe streng aan. Toen de dansparen bezig waren keek ze
weer naar het plafond. Appie keek ook, maar kon maar een deel zien. Hij reikte zich zo ver
mogelijk naar voren, maar hij zag niks. Toen besloot hij weer rustig op zijn plek te gaan
zitten, voordat hij dit zou verpesten. Er viel hem tijdens de les verder niks meer op, behalve
dat Noa en Jeroen flink werden bijgespijkerd en dat ze door moesten gaan ondanks dat Noa
en Jeroen af en toe pijn hadden. Appie vermaakte zich ook wel. Hij had Jeroen nog nooit zien
dansen en had af en toe echt moeite om niet in lachen uit te barsten.
Die avond hadden Patricia en Amber Appie nog gesproken en hij vertelde in geuren en
kleuren wat hij allemaal had gezien. “Het is nu dus zeker dat ze die opdracht doen,” waren
Appie’s laatste woorden. “Maar weten zij dat ze met zo’n belangrijke opdracht bezig zijn?”