Informatie

huilend. “Ik weet het echt nog steeds niet.” Toen Fabian merkte dat ze haar hand op haar
voorhoofd legde wist hij dat ze het over haar geheugen had. “Nienke, niet doen. Het komt
vanzelf weer terug. Denk er alsjeblieft niet teveel over na, dat is niet goed.” Nienke kwam
weer een beetje op adem, maar wilde Fabian niet loslaten. “Ik wil niet bang zijn,” zei ze
snikkend. Fabian pakte haar bij haar schouders en dwong haar hem aan te kijken. “Nienke,
dat hoeft ook niet,” zei hij fluisterend. “Zij zijn veel te druk bezig met die proef. En als we alles
goed van tevoren bedacht hebben, dan komt het goed.” Fabian stelde haar een beetje
gerust, maar was er zelf eigenlijk ook niet helemaal zeker van dat het goed komt. Robert en
Jochem zitten waarschijnlijk nog steeds achter haar geheugen aan. Hij veegde haar tranen
weg en omhelsde haar weer stevig. “Stil maar, het komt echt goed.” Ondertussen sloeg
Fabian ook de dekens om haar heen en ging voorzichtig liggen met Nienke nog tegen zich
aan.
De volgende ochtend zat Patricia nagelbijtend aan tafel. Mick zat er ook al en keek Patricia
aan. Hij was eigenlijk alweer vergeten dat Patricia zo bot tegen hem deed gisteravond. “Wat
doe je toch zenuwachtig de hele tijd?” was Mick’s reactie. “Je hoort haar er nooit over, maar
ondertussen is ze heel erg zenuwachtig voor het kleine examen van Nederlands van straks,”
zei Joyce die de kamer binnen kwam lopen. Patricia schrok op. “Wat? Hebben we dat
vandaag?” Joyce en Mick moesten om haar lachen, maar kwamen er daarna al snel achter dat
Patricia het echt niet wist. “Heb je niet geleerd?” Patricia schudde angstig haar hoofd. Joyce
zuchtte even. “Nou ja, het is Nederlands, daar hoef je meestal niet veel voor te leren als je er
niet zo slecht in bent. En dat ben jij niet,” stelde Joyce haar gerust. Patricia was nu nog
zenuwachtiger geworden. ‘Dat kan ik er ook nog wel bij hebben,’ zei ze in zichzelf.
Ondertussen kwam Appie dansend de woonkamer binnen met een koptelefoon op zijn
hoofd. “Appie! Koptelefoon af aan tafel!” hoorden ze Trudie vanuit de keuken roepen. Maar
Appie hoorde het natuurlijk niet en ging gewoon door, totdat Mick opstond en de
koptelefoon van zijn hoofd trok. “Mag niet hè?” zei hij glimlachend. “Ap, wist jij dat we een
klein examen van Nederlands hebben?” vroeg Patricia. Appie was de laatste tijd ook alleen
maar met de ‘club’ bezig dus misschien dat hij er ook niet voor heeft geleerd. “Ja, vandaag
hè?” antwoordde Appie. “Oh en dat kon je mij niet even vertellen?” reageerde Patricia boos.
“Peet, rustig. Hij kon toch ook niet weten dat je het bent vergeten?” “Niet zo slim Patries,”
was Appie’s reactie. Hij wist ook wel dat Patricia hele andere dingen aan zijn hoofd had, maar
toch moest hij deze opmerking even maken. “Ik ben vast niet de enige hoor,” zei Patricia. Ze
vond het blijkbaar ook heel stom van zichzelf. “Misschien zijn Nienke en Amber nu nog wel
snel aan het leren, vandaar dat ze zo laat zijn.” Toen begon Mick te lachen. “Nou dat denk ik
niet. Nienke ligt bij Fabian in bed.” “Oeeeh, stoute Nienke!” reageerde Appie. “Victor is zo
stom hè, dat hij dat nooit in de gaten heeft.” “Dat ik wat niet in de gaten heb?!” zei Victor die
net binnen kwam lopen. De bewoners schrokken even toen Victor ineens in de kamer stond.
Appie wist zo snel niks te verzinnen. “Euh.. niks?” “Apdella, kom op, vertel het!” zei Victor
gefrustreerd. “Ik maakte gewoon een grapje,” zei Appie met een neplach. Voordat Appie het
door had greep Victor’s hand naar Appie’s oor en trok hem overeind. “Au Au Au!”