Informatie

toen ze naar Amber toeliep. Maar Amber gebaarde dat ze niet dichterbij mocht komen. “Dit
heb ik helemaal aan mijzelf te danken doordat ik zo raar deed. Maar dat is dan weer jullie
schuld!” riep ze boos. Nienke probeerde het toch nog een keer en liep naar haar toe. “Je
deed toch niet voor niets zo raar? Jij hebt wel in de gaten dat hij niet te vertrouwen is! En
geloof me, blijf uit zijn buurt. Je hebt nu toch wel gemerkt dat hij gevaarlijk is?” Ze keek naar
Amber’s betraande gezicht. Maar hoe geschrokken ze ook was, ze wilde het gewoon niet
zien. “Ik weet het allemaal niet meer.. Dankzij jullie!” Ze pakte haar fiets en fietste naar huis.
Nienke bedacht zich geen seconde en fietste erachteraan, gevolgd door Fabian en Appie.
“Amber, wacht nou!” Nienke gaf niet op, totdat ze thuis waren en Trudie huilend in de gang
aantroffen. “Aah zoetekes,” zei ze huilend. “Trudie wat is er?” vroeg Amber bezorgd. “Noa en
Jeroen,” zei ze snikkend. Amber, Nienke, Fabian en Appie keken haar vragend aan. Trudie
wilde verder vertellen, maar ze kwam niet uit haar woorden. “Trudie rustig,” kalmeerde Fabian
haar terwijl hij haar bij haar schouders vastpakte. “Wat is er met Noa en Jeroen?” Ze zaten
allemaal in spanning te wachten wat Trudie zou gaan zeggen. “Een auto,” begon ze snikkend.
“Ze hebben een ongeluk gehad.” De stilte die er op dat moment viel, was stiller dan alle
stiltes die het huis ooit gekend heeft. “Wat zeg je nou?” vroeg Appie die de stilte verbrak.
“Een auto heeft ze aangereden, ze liggen nu in het ziekenhuis.” Nienke slikte even. Bij het
woord ‘ziekenhuis’ werd ze eigenlijk al misselijk. Ze keek naar de rest die ook verbijsterd voor
zich uit keken. En vooral naar Amber die tranen in haar ogen kreeg. “Hoe.. hoe erg is het?”
vroeg Amber voorzichtig. Ze was bang voor het antwoord van Trudie, maar ze moest het
weten. “Ik weet het niet. Dat konden ze nog niet zeggen.” Trudie’s tranen bleven maar
stromen. Het liefst was ze gelijk naar het ziekenhuis gegaan toen ze het een uur geleden
hoorde, maar ze moest wachten op de rest. Fabian zag dat Nienke bleek was geworden en
pakte haar hand. “We kunnen er nu heen,” zei Trudie terwijl ze haar jas pakte. “Oké, laten we
gaan,” stelde Fabian voor. Samen liepen ze het huis uit, op weg naar de fietsen. Met trillende
handen zocht Nienke haar sleutels die ze volgens haar in haar tas had gestopt. Fabian liep
naar haar toe en omhelsde haar stevig. “Kom maar achterop,” zei hij lief en nam Nienke mee
naar zijn fiets.
Ondertussen heeft Robbie Patricia meegenomen naar de film en Mick en Joyce zijn gaan
karten. Zij hebben helemaal geen weet van wat er zich allemaal rond Noa en Jeroen afspeelt.
Als ze dat nu wisten, zouden ze er nooit zo gelukkig bij zitten…
Bij het ziekenhuis aangekomen werden ze naar de juiste afdeling gewezen. Ze hadden nog
geen idee van wat er met Noa en Jeroen aan de hand was. Op een gegeven moment wist
Fabian een dokter aan te spreken. “Wij komen hier voor Noa van Rijn en Jeroen Cornelissen.
Heeft u enig idee wat er met hen aan de hand is? En in welke kamer ze liggen?” De dokter
leek te begrijpen wie Fabian bedoelde. “Jeroen Cornelissen ligt momenteel op kamer 412 en
Noa van Rijn wordt op dit moment geopereerd.” Trudie, Fabian, Nienke, Amber en Appie
luisterden aandachtig naar de dokter zijn verhaal. “Ze hebben een flinke klap gehad. Noa