Informatie

“Toch?” Appie schudde zijn hoofd en zei: “Sorry, ik wilde alleen een grap uithalen, maar ik
weet nu wel dat het stom was.” Op het moment dat Fabian wat wilde zeggen zei Nienke:
“Fabian, hou er nou over op, het is goed, echt.” Fabian zuchtte en keek een andere kant op.
Joyce en Mick hadden geen idee waar dit over ging en voordat Joyce kon vragen wat Appie
had gedaan kwam Trudie uit de keuken met twee pannen vol poffertjes. “Waar zijn Noa en
Jeroen?” vroeg ze verbaasd. “Die zijn uit eten,” antwoordde Amber. “Ja,” zei Joyce.
“Romantisch hè?” Fabian keek naar Mick en Mick keek naar Fabian. Mick kreeg nu nog meer
moed om haar uit eten te vragen. Fabian maakte een gebaar dat hij het moest vragen.
“Vanavond,” fluisterde Mick. Trudie zei ondertussen: “Maar waarom is dat mij gisteren niet
verteld? Nou heb ik veel te veel!” “Dat geeft helemaal niks,” zei Appie met een brede grijns.
De anderen begonnen te lachen en iedereen pakte poffertjes.
Jeroen en Noa hadden intussen al het eten gekregen en waren aan het genieten. “Hmm, echt
zo lekker eten heb ik nog nooit in een restaurant gehad,” zei Noa die op haar bord spareribs
met friet en salade had liggen. “Je maakt een grapje hè?” vroed Jeroen die met een vies
gezicht keek. “Nee echt niet,” antwoordde Noa. “Dit is echt niet te vreten,” zei Jeroen die vis
op zijn bord had liggen. Noa begon te lachen. “Vind je dit grappig?” vroeg Jeroen. “Ja,”
antwoordde Noa eerlijk. “Waarom bestel je dan ook vis? Ik heb je nog nooit vis zien eten.”
“Nee, omdat bijna niemand het lekker vindt in huis en daarom maakt Trudie het nooit. Vis
was altijd mijn lievelingseten, maar nu twijfel ik daaraan.” Noa begon weer te lachen.
“Misschien is je smaak wel veranderd.” Jeroen schudde met zijn hoofd. “Nee, echt niet. Dit
restaurant is gewoon niet goed, ze hebben hier de vieste vis die ik ooit gehad heb,” zei
Jeroen zonder dat hij door had dat er een ober naast hem stond. “Alles dus niet naar wens
begrijp ik?” vroeg de ober. Jeroen schrok en keek met een neplach naar de ober. Jeroen wilde
wat gaan zeggen, maar omdat Noa bang was dat hij weer wat vervelends zou zeggen, nam
zij het woord over. “Jawel hoor meneer,” zei Noa vriendelijk. “Hij vindt de vis niet zo lekker,
maar verder is alles naar wens hoor.” De ober zei niks meer en liep weg. “Ze mogen toch wel
weten dat het verschrikkelijke vis is?” vroeg Jeroen verbaasd. “Dat hoef je nog niet zo bot
duidelijk te maken, ze doen hun best verder,” antwoordde Noa. “Nou, als je maar niet denkt
dat ik dit op ga eten.” “Oké, wat jij wilt. Wil je wat van mij?” vroeg Noa. Zonder dat Jeroen
antwoord kon geven had hij al de helft van Noa op zijn bord. Jeroen keek lief naar Noa. “Lief
van mij hè?” vroeg Noa. “Ja, heel erg lief!” antwoordde Jeroen met een lach. Hij pakte haar
hand en gaf er een kus op.
Aan tafel was Amber enthousiast aan het vertellen over het feest die zaterdag. “Dus daar
gaan Nienke en ik zaterdag heen gaan jullie mee?!” vroeg ze aan Patricia en Joyce. “Natuurlijk
gaan wij mee!” antwoordde Joyce vrolijk. “Zaterdag?” vroeg Patricia. “Deze zaterdag?” “Ja!
Het begint om elf uur.” Nienke keek naar Fabian die bezorgd naar haar keek. Nienke had al
door wat hij dacht. “Ik ga,” zei ze tegen Fabian. “Wat jij ook zegt.” Fabian had al wel door dat
hij haar niet tegen kon houden. Maar toen had hij een briljant idee wat hem, en tegelijkertijd
ook Mick, goed zou doen. “Oké, Mick en ik gaan ook mee!” zei Fabian tegen iedereen. Mick
keek Fabian niet begrijpend aan, maar toen hij naar Fabian zijn gezicht keek had hij het door.