Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
fietsen, hij had eigenlijk geen zin in op zijn kop krijgen. Ze waren namelijk op weg naar een<br />
extra training die opeens donderdagochtend gegeven moest worden. Jeroen snapte niet<br />
waarom dat onder schooltijd moest, of waarom er sowieso een extra training gegeven moest<br />
worden. Jeroen was het er eigenlijk al niet mee eens, vooral toen hij hoorde dat school er<br />
niets vanaf mocht weten, maar door Noa is hij op de één of andere manier toch weer<br />
overtuigd. Jeroen trapte zo hard dat hij een beetje begon te slingeren. “Hee, mijn haar komt<br />
aldoor in de struiken,” zei Noa toen Jeroen iets te ver aan de rechterkant reed. Jeroen keek<br />
achterom en zag de struiken waardoor hij wat meer aan de linkerkant ging rijden. Wat hij niet<br />
door had was dat hij al eerder op de weg fietste waar hij moest oversteken dan hij had<br />
gedacht. En daardoor had hij niet gezien dat er een auto van links hard kwam aanrijden. In<br />
een fractie van een seconde hoorde ze piepende banden. “Kijk uit!” riep Noa hard. Jeroen<br />
wilde bijsturen, maar het was al te laat: De auto had hen volop geraakt…<br />
Hoofdstuk 15 – Ongeluk(kig)<br />
Jeroen deed zijn ogen open. Vaag zag hij allemaal mensen lopen en staan. Bijna verblind<br />
werd hij door een blauw zwaailicht. Hij voelde pijn.. Pijn aan zijn hoofd, pijn aan zijn arm. Er<br />
hing een man in een soort van geel pak over hem heen. Toen opeens besefte hij dat hij op<br />
straat lag en in een flits kwam voorbij wat er net gebeurd is. Hij keek opzij en schrok toen hij<br />
zag wie er op een brancard de ambulance in werd gereden. “Noa,” kon Jeroen nog net uit<br />
brengen voor hij weer wegzakte..<br />
Ondertussen was er op school, behalve de les van die enge Robert, niks aan de hand.<br />
Niemand had maar ook iets in de gaten van wat er op dit moment met Noa en Jeroen aan de<br />
hand was. Zelfs Patricia, die op dat moment ook op de fiets zat, had niks in de gaten. In de<br />
eerste pauze liet ze trots de sleutels aan Fabian, Nienke en Appie zien. Ze waren allemaal<br />
trots op het eindresultaat. “Dit kan gewoon niet misgaan,” zei Fabian blij. “Ik ga vandaag weer<br />
proberen om de tekens op de wand te ontcijferen, we moeten hem natuurlijk wel voor<br />
blijven. En we moeten er nog achter zien te komen of Jeroen en Noa echt met het mysterie te<br />
maken hebben. Want het lijkt me toch toevallig als zij echt bezig zijn met stijldansen.” Appie<br />
begon weer te lachen bij het idee. “Misschien kan jij ze een keer onopvallend volgen?” vroeg<br />
Fabian aan Appie die meteen begon te glunderen. “Met de nadruk op onopvallend Ap.”<br />
Nienke was er met haar hoofd niet meer bij toen Amber de kantine binnen kwam lopen en<br />
alleen aan de bar ging zitten. Fabian had dit door en hield Nienke tegen op het moment dat<br />
ze op wilde staan. “Dit heeft geen zin, je moet haar even laten afkoelen.” “Dat kan ik niet,”<br />
antwoordde Nienke. “Moet ik dan wachten totdat het te laat is? Totdat hij haar echt wat heeft<br />
aangedaan?” Fabian probeerde haar gerust te stellen. “Dat doet hij niet. Anders heeft hij<br />
niemand meer om meer te weten te komen over het mysterie.” Maar het stelde Nienke<br />
helemaal niet gerust. “Hij heeft Robert toch, die alles te weten komt via Patricia?” Het was<br />
even stil en Nienke keek verbijsterd naar de anderen. “Ik snap niet dat jullie zo rustig blijven,”