Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
voordat Victor me ziet.” Ze rende snel naar boven waarna Fabian haar achterna kwam. “En<br />
Nienke dan? Heb je haar gezien?” “Ja, op de terugweg in het park. Wil je me alsjeblieft met<br />
rust laten? Jullie hebben al genoeg gezeurd.” “Je hebt haar daar alleen gelaten?!” riep Fabian<br />
verbaasd. “Ja duh, ik ga niet gezellig zitten doen met mensen die mijn geluk willen afpakken.<br />
Dus ook niet met jou!” Fabian’s bloed kookte bijna. “Dit gaat niet allemaal alleen om jou<br />
Amber!” Hij had nog veel meer willen zeggen maar hij wilde nu naar Nienke. Hij liep heel<br />
zachtjes de trap af en verliet bijna onhoorbaar het huis. Hij had natuurlijk heel stampvoetend<br />
de trap willen aflopen en de deur frustrerend achter zich dicht willen gooien maar het enige<br />
wat hij daarmee kon bereiken is huisarrest van Victor en zo kon hij Nienke natuurlijk nooit<br />
ophalen, als ze daar nog was.<br />
“De heerlijke rust is verstoord,” zei Jeroen hardop toen hij keek naar Appie en Patricia die er<br />
ook bij waren gaan zitten. Hij hoopte dat ze zijn hint doorhadden, maar ze gingen niet weg.<br />
“Waar gaat deze film eigenlijk over?” vroeg Patricia. Noa en Jeroen keken elkaar aan en<br />
beseften dat ze niet eens wisten wat er in het verhaal gebeurde. Jeroen verzon gewoon een<br />
verhaal, maar had natuurlijk moeten weten dat Appie, de echte filmkenner, deze film<br />
natuurlijk al had gezien en wist er van alles over te vertellen. “Je hebt niet eens één seconde<br />
van de film gezien Sjakie,” lachte Appie. “Waar zat jij met je hoofd?” grijnsde hij. Appie<br />
maakte plagend smakgeluiden en zei ondertussen. “Noa, kom hier schatje. Noa!” Appie<br />
lachte zich helemaal suf wat een klap voor zijn hoofd van Jeroen opleverde.<br />
In het park aangekomen zag Fabian Nienke op een bankje zitten. “Nienke!” Hij rende naar<br />
haar toe en pakte haar stevig vast. “Gaat het?” Nienke knikte. Fabian zag de tranen in haar<br />
ogen en omhelsde haar. “Amber draait wel weer bij,” zei hij zacht. Hij ging er vanuit dat<br />
Amber helemaal was uitgevallen tegen haar. Hij voelde dat ze rilde en trok toen zijn jas uit en<br />
deed hem vervolgens bij Nienke aan. “Ben je bij Jochem’s huis geweest?” “Ik heb alleen even<br />
gekeken,” antwoordde Nienke. Fabian zuchtte: “Wil je alsjeblieft nooit meer weggaan zonder<br />
wat te zeggen?” “Maar ik heb je toch een smsje gestuurd?” Fabian keek haar verbaasd aan.<br />
“Ik kon je zo snel niet vinden dus heb ik het via sms laten weten.” Fabian herinnerde zich het<br />
moment waarop hij bijna zijn mobiel wilde pakken. Als hij dat gedaan had dan was hij<br />
tenminste niet zo ongerust geweest. Maar nu was hij blij dat ze oké is. Hij zoende haar en<br />
fietsten vervolgens terug naar huis.<br />
In het huis was Victor net zijn avondklokritueel aan het doen toen Fabian en Nienke voor de<br />
voordeur stonden. “Oh nee, en nu?” vroeg Nienke. Ze wist dat ze flinke huisarrest zouden<br />
krijgen als hij merkte dat ze ’s avonds uit huis zijn geweest. “Via de achterdeur proberen? Of<br />
wil je hier blijven wachten?” vroeg Fabian. Nienke wilde wel via de achterdeur proberen dus<br />
besloten ze om het huis heen te lopen. Zachtjes openden ze de achterdeur en liepen stapje<br />
voor stapje verder de keuken in. Ze keken om de hoek van de hal, maar zagen Victor niet<br />
meer staan. Fabian stond al voor zijn kamerdeur, alleen Nienke moest nog de weg naar haar<br />
kamer afleggen. Opeens hoorden ze de kelderdeur opengaan en Fabian trok Nienke zo snel