Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
persoon herkende. Er ging een golfje van blijheid door haar heen toen ze zag dat het Amber<br />
was. Ze leek Nienke aan te kijken, maar ze stopte niet met fietsen. “Amber!” Nienke stond op<br />
en rende naar haar toe. Amber stopte met tegenzin en keek voor zich uit. “Waar was je? Ik<br />
heb je overal gezocht!” Amber reageerde niet maar Nienke wist het antwoord eigenlijk al<br />
toen ze naar Amber keek. Haar haar zat heel mooi, ze was mooi opgemaakt, ze had tassen<br />
vol nieuwe spullen bij zich. Nienke was van binnen wel opgelucht dat ze dus niet bij Jochem<br />
is geweest, maar aan de andere kant was ze dus voor niks zo ongerust geweest. Amber wilde<br />
weer wegfietsen maar Nienke hield haar weer tegen. “Wat wil je nou?” vroeg ze boos. “Ik wil<br />
even met je praten.” “Nou volgens mij is er genoeg gezegd en is het voor mij ook allemaal<br />
heel duidelijk.” “Ik wil het graag allemaal even uitleggen,” smeekte Nienke. “Ik zeg toch dat<br />
het allemaal duidelijk is? Jij laat je helemaal inpakken door Fabian waardoor je mij compleet<br />
links laat liggen. En nu ik eindelijk iemand heb ben je opeens jaloers en doe je er alles aan<br />
om mijn geluk af te pakken. Wees gewoon blij voor me Nienke. Je kan nu tenminste<br />
ongestoord met Fabian kleffen zonder dat je irritante vriendin er tussen komt.” Nienke kreeg<br />
tranen in haar ogen, ze kon niet geloven dat Amber dit zei. “Dat is niet waar. Je weet niet wat<br />
je zegt,” zei ze snikkend. Ze wist even niet meer wat ze moest zeggen. Fabian had gelijk.<br />
Amber wilde er helemaal niks van weten. Als Amber nu normaal met haar wilde praten kon ze<br />
alles van het mysterie vertellen. Maar als ze er nu alles snel moest uitgooien kwam het<br />
ongeloofwaardig over en was het risico veel te groot dat Amber alles aan Jochem vertelt.<br />
Ondertussen ging Nienke’s telefoon weer die ze zo snel mogelijk uitdrukte. Ze was bang dat<br />
Amber er vandoor zou gaan. “Alsjeblieft geloof me nou gewoon. Denk je echt dat ik zomaar<br />
verzin dat Jochem gevaarlijk is?” Amber keek Nienke twijfelend aan en Nienke hoopte dat ze<br />
nu wilde luisteren en besloot toch een klein deel te vertellen. “Oké, Jochem wil een sleutel<br />
hebben. Die sleutel is heel belangrijk en..” “Nu is het opeens een sleutel?” vroeg Amber<br />
erdoorheen. “Ik dacht eerst nog dat hij uit was op jouw geheugen? Ongelooflijk Nienke..”<br />
Amber schudde haar hoofd en fietste hard weg. Nienke bleef alleen achter en liet zich<br />
huilend op het bankje zakken.<br />
Fabian. Patricia en Appie waren, tegen de zin van Fabian in, weer naar huis gegaan en<br />
hoopten dat Nienke al thuis was. Het enige wat ze zagen toen ze thuiskwamen was een<br />
zoenende Noa en Jeroen op de bank en toen Fabian doorliep naar zijn kamer om zijn mobiel<br />
te pakken stoorde hij Mick en Joyce die het blijkbaar gezellig hadden. “Sorry,” zei Fabian<br />
zacht. “Heb je haar al gevonden?” vroeg Mick die rechtop ging zitten. Fabian schudde<br />
ongerust haar hoofd. “Ze is vast oké,” zei Mick die nu opstond om Fabian te steunen. Net op<br />
het moment dat hij zijn mobiel wilde pakken hoorde hij de voordeur en wist niet hoe snel hij<br />
zijn kamer uit moest rennen. Hij was teleurgesteld en opgelucht tegelijk toen hij Amber zag<br />
staan. “Amber! Waar kom je vandaan?” vroeg Patricia. Amber keek verbaasd naar alle ogen<br />
die op haar waren gericht. De ogen van Noa en Jeroen die ze net nog zag vanaf de bank. De<br />
ogen van Mick en Joyce die in de deuropening van de kamer van Mick en Fabian stonden. En<br />
de ogen van Fabian, Appie en Patricia die voor haar in de hal stonden. Ze hoefde alleen maar<br />
haar tassen en zichzelf te laten zien en het was voor iedereen duidelijk. “Ik ga naar boven,