Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
mond,” snauwde Patricia. “Oeeeeh,” reageerde Appie met volle mond. “Als het Noa was<br />
geweest reageerde jij precies hetzelfde.”<br />
Fabian keek boven in Nienke’s kamer, in de badkamer, in de kamer van Joyce en Patricia, zelf<br />
op de kamer van Noa, maar nergens was Nienke te bekennen. Hij keek nog één keer in haar<br />
eigen kamer en zag dat haar jas ook weg was. Zijn oog viel op het schoolboek van dit jaar<br />
dat opengeslagen op haar bed lag. Hij schrok zich te pletter toen hij zag wat er onder andere<br />
op die pagina stond: Het adres van Jochem. Hij rende naar beneden en wilde net zijn mond<br />
open doen toen hij Victor bij de tafel zag staan. “Nou? Waar zijn Nienke en Amber?” Hij zag<br />
Fabian binnenkomen en liep op hem af. “Nou?” “Euh, ze voelen zich niet zo lekker, ik heb net<br />
toch even wat eten gebracht,” loog hij. Victor bromde een beetje en liep toen naar de kelder.<br />
“En?” vroeg Patricia nieuwsgierig. “Ze is weg. Ik kon haar jas ook al niet vinden.” Mick snapte<br />
niet waarom Patricia, Appie en Fabian zo angstig uit hun ogen keken. Fabian bedacht zich<br />
geen seconde en pakte zijn jas en fietssleutels om vervolgens het huis uit te rennen waarna<br />
Patricia en Appie volgden toen Fabian hen gebaarde mee te gaan. De rest bleef verbijsterd<br />
achter. “Ben ik nou gek aan het worden, of zijn zij dat?” vroeg Jeroen. “Ik snap het ook niet,<br />
zou er weer wat met Nienke aan de hand zijn?” vroeg Mick. “Nee toch? Het ging juist weer zo<br />
goed met haar,” antwoordde Noa. “En Amber dan? Die is toch ook weg?” Joyce zuchtte. “We<br />
zullen het zo wel horen.”<br />
Nienke had besloten om Amber te gaan zoeken. Ze voelde zich schuldig want zij had Amber<br />
nu in de war gebracht. Ze kan het zichzelf nooit vergeven als er nu wat met Amber gebeurt.<br />
Daarom moest ze weten of Amber bij Jochem was en haar daar weghalen. Hoe dichter ze bij<br />
de straat van Jochem kwam, hoe erger haar handen begonnen te trillen. Ze durfde dit<br />
helemaal niet, maar ze wilde er alles aan doen om Amber te beschermen. Het was donker en<br />
stil buiten. Het enige wat ze hoorde was het ruis van de wind, de bewegende bomen en zo af<br />
en toe een auto. Toen ze bij de straat van Jochem was aangekomen bleef ze even stil staan.<br />
Ze probeerde nog één keer Amber te bellen in de hoop dat ze nu wel opnam en zou zeggen<br />
dat ze zou zeggen dat ze al thuis was, dan hoefde Nienke in ieder geval niet verder deze<br />
straat in. Maar zoals ze al verwachtte nam Amber niet op. Voorzichtig liep ze met de fiets in<br />
haar hand de straat in, op zoek naar nummer 25.<br />
“We moeten opschieten!” riep Fabian over zijn schouder terwijl Patricia en Appie hun best<br />
deden Fabian bij te houden. “Ze zou toch niet echt naar zijn huis zijn?” schreeuwde Patricia.<br />
“Gast, ik dacht dat Nienke had gegrepen hoe gevaarlijk hij is?” vroeg Appie die nu wat dichter<br />
bij Fabian fietste. “Dat heeft ze ook, maar ze wil natuurlijk Amber beschermen. Dat had ik ook<br />
moeten weten! Kan iemand Nienke niet even proberen te bellen? Ik heb mijn mobiel nog<br />
thuis.”<br />
Nienke liep steeds langzamer hoe dichter ze bij nummer 25 kwam. Ze stopte niet heel<br />
dichtbij het huis en zette daar haar fiets neer. Ze zag licht branden. Zou Amber daar binnen
Change language