Informatie

wel echt deugt. Want ze twijfelt nu toch? Anders was ze nu toch wel naar Jochem gegaan? Ze
dacht aan Nienke als laatste snikkend tegen haar zei dat ze niet naar Jochem moest gaan. En
ze dacht aan de laatste avond met Jochem die ze nog vaag kan herinneren. Had hij haar nou
wel of niet naar huis gebracht, nee toch? Amber sloeg zichzelf voor haar hoofd. Waarom kon
iedereen haar nou zo makkelijk beïnvloeden? Dit moet ze niet geloven. Jochem is echt
verliefd op haar en Nienke is gewoon heel erg in de war waardoor ze de anderen met zich
meesleept. En ook al is Jochem wat ouder en is hij haar leraar, toch weet ze zeker dat ze voor
altijd bij elkaar blijven. En als ze straks van school af is kan ze hem nog vaker zien. Ze besloot
om de opmerkingen van de anderen gewoon te negeren en nu lekker nog even te winkelen.
Trudie heeft een avondje vrij omdat Mick en Joyce hadden voorgesteld om bami te gaan
koken. Ze hadden hun aandacht niet helemaal bij het eten omdat ze de hele tijd aan het
klieren waren. De slierten van de bami lagen dan ook door de hele keuken heen. “Kijk nou
wat je gedaan hebt,” zei Joyce lachend. “Wat ik gedaan heb? Dit heb jij allemaal zelf gedaan
hoor,” reageerde Mick. Hij pakte wat slierten van de grond en kwam dreigend op Joyce af die
meteen de hele keuken begon door te rennen. “Wat is dit voor nonsens!” riep Victor die de
keuken kwam binnenlopen. Zijn gezicht zag eruit alsof het elk moment kon ontploffen. “Nou
laat ik jullie één avond alleen koken om te bewijzen dat jullie die verantwoordelijkheid
aankunnen en wat gebeurt er?” “Sorry Victor, we zullen alles schoonmaken,” zei Joyce op een
zielige toon. “Dat is jullie geraden ook! Binnen een half uur is hier alles blinkend schoon en
staat het eten voor iedereen op tafel!” Boos liep Victor de keuken weer uit waarna Mick en
Joyce weer in lachen uitbarstten.
Ondertussen kwam Jeroen de kamer binnenlopen en ging naast Noa staan die achter de
computer zat. “Wat ben je aan het doen?” “Bezig voor mijn verjaardag. Ik wil dat het super
leuk wordt!” Jeroen schrok en hoopte dat ze nog niks geregeld had. Hij ging op zijn knieën
naast haar zitten en pakte haar hand. “Dat hoef je niet zelf te doen! Dat is allemaal al
geregeld.” Noa was verast en werd erg nieuwsgierig, vooral toen ze zijn trotse blik zag. “Oh
ja? Wat dan?” “Dat is nog een verassing tot de dag zelf.” Noa gaf hem even een vuile blik
maar vroeg niet verder omdat ze wel van verassingen houdt. Glimlachend gaf ze hem een
dikke knuffel.
Patricia had zich even teruggetrokken op haar kamer. Nu Joyce met Mick heeft spreekt ze
haar niet meer altijd. Ook omdat zijzelf haar hoofd bij hele andere dingen heeft. Er werd
zacht geklopt op haar deur. “Binnen?” De deur ging open en Fabian liet zichzelf zien. “Gaat
het wel?” Patricia knikte. “Ik had een idee. Omdat we morgen het eerste uur muziek hebben
van.. euh.. van Robert. Euhm.. Ik wil dan wel het eerste uur de sleutel laten namaken, omdat ik
liever niet naar die les wil.” Fabian knikte begrijpend zijn hoofd. Hij legde even uit wat handig
is om allemaal te zeggen en te vragen in die winkel en Fabian beloofde haar morgenochtend
de sleutel te geven. Het was even stil, totdat Fabian de stilte verbrak. “Ik kwam hier eigenlijk
om wat te vragen. Ik loop al een tijdje rond met dit idee, maar nu we weer midden in een