Informatie

zette zijn fiets in een rek, pakte Noa’s hand en samen liepen ze over de dijk richting het
strand.
“Yoeehoee,” klonk het bij de voordeur. Trudie kwam binnen met wat boodschappentassen.
Patricia en Joyce liepen gelijk naar Trudie toe. “Sorry dat ik zo laat ben, maar ik ben nog even
wat boodschappen gaan doen.” “Dat geeft niet,” zei Patricia die samen met Joyce de tassen
van haar overnam. “Maar ik heb wel honger.” “Dat komt mooi uit, want ik heb heel erg veel
kant en klare poffertjes gekocht!” antwoordde Trudie. Patricia en Joyce begonnen helemaal
te stralen en hielpen Trudie mee zodat ze zo snel mogelijk konden eten.
“Nien, moet je kijken!” zei Amber die achter de computer zat. Nienke kwam van de bank af
en liep naar Amber om het beeldscherm te bekijken. “Wat is dat?” vroeg Nienke. “Een
uitnodiging voor een feest met liveband!” “Cool! Ga je daarheen?” “Ja, met jou!” antwoordde
Amber. Nienke begon te lachen. “Met mij? Wanneer is dat?” “Zaterdag,” antwoordde Amber.
“Oh, en dat vertel je nu pas? Misschien heb ik al wel andere plannen of misschien wil ik wel
helemaal niet met jou heen,” plaagde Nienke haar. Maar Amber was ervan overtuigd dat
Nienke wel wilde. “Ik weet zeker dat je mee wilt! We gaan Patricia, Joyce en Noa ook nog
vragen, goed? Wij gaan morgen na school nieuwe outfits kopen, mijn vader betaalt!” zei
Amber enthousiast. “Dat klinkt al beter,” lachte Nienke.
Na een romantische strandwandeling fietste Jeroen met Noa achterop naar restaurant ‘De
rode loper’. “Ik vind het zo lief van je Jeroen,” zei Noa en ze sloeg haar armen om zijn middel.
Jeroen begon te stralen en hij bleef zo fietsen tot ze bij het restaurant waren. “Daar zijn we
dan!” zei hij en zette zijn fiets neer. “Woow,” reageerde Noa enthousiast. “Wat een mooi
restaurant!” Er lag een rode loper voor de deur, de ingang was helemaal versierd met gouden
lampjes en om de ramen heen zaten allemaal mooie bloemen. Noa keek even door het raam.
Ze zag allemaal mooie meubels en gezellige verlichting. “Wat geweldig!” zei ze en ze
omhelsde hem. “Nou maar hopen dat het eten ook te vreten is,” zei Jeroen met een glimlach.
Noa begon te lachen, pakte zijn hand en liepen samen naar binnen.
“Aan taaaafel!” riep Patricia door het hele huis. Patricia en Joyce gingen zitten. Amber sloot
de computer af en liep met Nienke naar de tafel. Mick en Fabian liepen uit hun kamer en
kwamen ook aan tafel zitten. Ook Appie kwam zijn kamer uit en ging met een schuldige blik
zitten. Het viel Mick op dat Appie zich anders gedroeg en zag ook dat Fabian Appie niet
aankeek. Mick stootte Fabian aan. “Wat heeft Appie gedaan dat je hem niet eens aankijkt?”
fluisterde Mick. “Niks, laat het maar,” fluisterde Fabian terug met een boze blik. Nienke zag
Fabian’s gezicht en keek toen naar Appie. Hij keek alleen maar naar beneden. Ze bedacht zich
ineens dat Fabian wel eens heel erg kan zijn uitgevallen tegen Appie. Dat vond ze best zielig
want ze weet dat hij het niet zo bedoelde. Ze tikte op de arm van Appie die tegenover hem
zat. “Ap?, het is al goed hoor” zei Nienke lief. Appie begon weer een beetje te lachen totdat
Fabian zijn mond weer opentrok. “Hoe kun je dat zou zeggen!” zei Fabian tegen Nienke. “Hij
is veel te ver gegaan!” Nienke zuchtte. “Hij bedoelde het echt niet slecht.” Ze keek Appie aan.